A weird love story

46.0

Het is ondertussen al een hele tijd verder. Met ons gezinnetje gaat het goed. Ahmed is een stuk gegroeid, nog wel erg klein, maar toch nog groter. Hij hoort nu wel al te praten, maar brabbelt nog in zijn eigen verzonnen taal. Dat is normaal voor mensen met het syndroom van Down hebben we gelezen. Ook kan hij kruipen en proberen we hem beetje voor beetje te laten lopen.

Terwijl ik in de tuin bezig ben met bloemen planten ligt Ahmed te kruipen in het gras. Ahmed houdt van bloemen, net als zijn moeder. Klote voor mij, want hij verpulverd ze met zijn handen. Hij wilt er altijd aan ruiken en laat het aan mij en Laila zien. Het is erg lief, maar nogmaals zielig voor mijn bloemen.

Nu ben ik bezig met het maken van een puzzel voor Ahmed. Ik heb wat hout uitgesneden en ben nu dierenvormpjes aan het tekenen, zodat ik die ook kan uitsnijden en daarna schuren zodat het volkomen veilig is. Ik verf het in leuke kleurtjes en uiteindelijk ziet het er best tof uit.

Ook heb ik blokken van hout gemaakt voor Ahmed. De blokken kan hij opstapelen of aan sabbelen. Alles is geschuurd en ik heb er een rubbertje omheen gedaan, zodat het super veilig is. Ik wil natuurlijk niet dat mijn kleine man iets overkomt. 

Het is inmiddels avond en we hebben een heerlijk dagje gehad. Gewoon simpel thuis, heerlijk. Lekker weer, lekker eten en gewoon gezelligheid. Ahmed is oprecht zo leuk om mee te chillen. Hij vergt heel veel aandacht, maar hij laat me wel telkens lachen. 

'Oke kijk ik moet je wat vertellen en ik weet niet hoe het kon gebeuren, maar het is gebeurd en ik kan er niks meer aan doen.' Zegt Laila hysterisch. 'Hoe kon je?' Vraag ik boos. 'Het was niet alleen mijn schuld!' Zegt ze boos. 'Hoe is het mijn schuld? Jij bent toch de baas over je lichaam en hersens!' Roep ik terug. 'Ik kan er toch niks aan doen als ze erin gaan! Ik droeg gewoon bescherming!' Roept ze boos. ' Ze? Is het niet maar 1?' Vraag ik opgefokt. 'Nee dat weet je toch!' Zegt ze pissig. 'Hoe weet ik dat? Denk je dat ik gelukkig getrouwd zou zijn als mijn vrouw elke man neukt?' Vraag ik boos. 'Elke man neukt? Waar heb je het over?' Vraagt ze dan verward. 'Je bent vreemdgegaan. Waar heb jij het over?' Vraag ik. 'Ik ben helemaal niet vreemdgegaan. Ik zei dat ik weer zwanger ben.' Zegt ze. 'Zwanger? Oh.' Zeg ik nadenkend. 'Dacht je dat ik elke man neukte?' Lacht ze. 'Ben je niet blij dat je zwanger bent?' Vraag ik. Ze zucht diep en loopt heen en weer. 'Ik heb mijn handen vol aan Ahmed.' Zegt ze. 'Nee, nee, nee. Wat heb ik gedaan? Klaar we gaan nooit meer neuken. Klaar.' Zeg ik en sla hard tegen de muur. 'Waar praat je over?' Lacht ze. 'Ik heb je al verteld als er wat met jou of die baby gebeurt ligt het op mijn rug. Dan is het mijn schuld.' Zeg ik. 'Helemaal niet! Je kan niet doen alsof jij de enige bent die seks wilt! Jij hebt de helft voor wat er nodig is voor de baby. De andere helft heb ik.' Zegt ze opgefokt.

'Ik kan het niet meer aan Laila. Ik kan het niet nog een keer aanzien. Ik wil je geen pijn zien lijden. Ik wil ons kind niet voor z'n leven zien vechten. Ik kan het niet nog een keer.' Zeg ik en veeg mijn zweet van mijn voorhoofd. 'Wil je dat ik abortus pleeg? Wat moet ik doen? Denk je dat ik dat wil? Denk je dat jij de enige bent die dat aan moest zien?' Vraagt ze hard. Ik slik en kijk naar de grond.

'Ik heb ook pijn. Ik wil niet eens zwanger meer zijn. Ik durf het niet. Ik sta op het punt om abortus te plegen Zohair.' Zegt ze snikkend. 'Klaar niet huilen.' Zeg ik en neem haar in mijn armen.

Ahmed begint te huilen en Laila pakt hem op. Ik loop er naar toe en kijk naar mijn kleine man. Ik glimlach en kijk naar Laila. 'We kunnen dit.' Zeg ik en druk een kusje op haar wang. Ze kijkt naar Ahmed en knikt. Ze legt Ahmed in ons bed en gaat naast hem liggen. Ik ga er ook naast liggen en leun tegen Laila aan. Ahmed klimt op me en met een glimlach kijk ik naar hem. Laila legt haar hoofd tegen me aan en drukt een kusje op mijn schouder. 'We got this baby.' Zeg ik en kijk naar haar. 'Love you.' Zegt ze en drukt een kus op mijn lippen. Lachend kijk ik op als Ahmed me aan mijn haren trekt. 'Emshoema zomaar laat je me niet je moeder zoenen.' Zeg ik en kietel hem.