Hacker and Zombieland [BL]

2.Bölüm

Önceki bölüm

Zhang Yichen, annesi odasından ayrılmadan önce kısık bir sesle konuştu.

-Anne..seni seviyorum... Asla seni kaybetmeyeceğim! Asla!

Kadın'ın gözlerinde bir hüzün oluştu. Odadan ayrıldıktan sonra mutfağa gitti.
.
.
.
.
.
Zhang Yichen, banyoda yüzünü yıkandıktan sonra aynaya baktı. Aynada ki görüntüsü daha gençti. Cildinde hafif de olsa renk vardı. Çenesinden sular damlıyordu.

Göz altları daha açıktı. Uzun süre uykusuzluk, yeterli ve sağlıklı beslenmeme ve bilgisayar başında saatlerini harcama yüzünden göz altları mordu.

Fakat şu anda daha sağlıklı görünüyordu.

Zhang Yichen, ayna karşısında gülümsedi. Yaklaşık 6 ayı vardı. Bu zamanı güçlenmek için kullanmalıydı. Şu anda virüs olmadığı için hızlı bir şekilde evrimleşemezdi. Fakat zayıf vücudunu spor yaparak geliştirebilirdi.

Ayrıca gelecek olan olaylar için alması gerekenler vardı. Su ve yiyecek depolamalıydı. Alabildiği kadar almalıydı. Bu büyük bir gereksinimdi.

Güçlü insanlar bile açlıktan ölmüş hatta birbirini yemişti.

Olanlar çok iğrençti.

Fakat ne yazık ki bu pis geleceği bilen tek kişiydi. Bunu durdurmak da elindeydi.

Zhang Yichen, annesi bir kez daha bağırmadan banyodan çıktı ve odasını terk edip mutfağa gitti.

Masada klasik bir kahvaltı vardı. Kızarmış pilav, bir bardak soya sütü buharda pişirilmiş pirinç kekleri vardı.

Zhang Yichen, ağlamamak için kendisini tuttu. Şu anda çok duygusal hissediyordu. Zorlukla yutkundu ve zayıf bir sesle konuştu.

-Teşekkürler anne.

Kadın, gözlerini devirdi ve endişeli bir şekilde elini oğlunun alnına koydu ve ateşini ölçtü.

-Sen iyi misin? Hala kabusun etkisinde misin? Ne gördün?

Zhang Yichen, annesinin elini tuttu ve avcunu öptükten sonra gülümsedi.

-Ben iyiyim. Ne gördüğümü hatırlamıyorum. Boş ver. Kız kardeşim ve babam nasıl? Onlar nerede?

Kadın, oğlunun perişan durumuna üzgün bir şekilde baktı. Elini çekmeyi zor buldu ve konuştu.

-Kız kardeşin okula gitti. Baban da işe gitti. Sen de bir iş ve iyi bir kız arkadaş bulsan iyi olurdu. Daha ne kadar evde kalacaksın?

Zhang Yichen, annesinin bu tür yakınmalarını mutlu bir şekilde dinledi. Onu çok özlemişti. Normalde olsaydı kavga çıkardı.

Asi ve asosyal bir çocuktu. Hala ergenliğini atlatamamış gibiydi. Fakat...o değişmişti.

Değişmek zorunda kalmıştı.

Ailesi ile vakit geçirmek istiyordu. Onlara doyasıya bakmak istiyordu. Yüzlerinde ki gülümsemeleri görmek ve onlara sıkıca sarılmak istiyordu.

Bir daha onları kaybetmeyi kaldıramazdı.

Annesi ve kız kardeşi göktaşının düştüğü zamanda ölmüştü. Birer zombi olarak geri dönmüşlerdi. Neyse ki Zhang Yichen onları o halde görmemişti. Onları kimin öldürdüğünü de bilmiyordu.

Babası ise evrimleşmiş bir zombiye dönüşmüştü. Onu öldüren ise..

Kendisi idi..

Göz pınarları kuruyana kadar saatlerce ağlamıştı. Kalbi çok kırıktı. Sevdiğin birini öldürmek zorunda kalmak..