Hacker and Zombieland [BL]

4.Bölüm

Önceki bölüm

Zhang Yichen, bu kadar şiddetli bir tepki vermek istememişti. Fakat olan olmuştu artık. Geri dönemezdi. Fakat onları hasta olmadığına dair gösterebileceği tek kanıt da buydu.
.
.
.
.
.
Bir sessizlik oldu. Uzun bir sessizlik..

Bu anlatılanlar gerçekten de inanılacak gibi değildi. Fakat duvara saplı bıçak hala oradaydı.

Zhang Yichen, her şeyi bir kez daha tekrar etti.

-Ben geçmişe dönmeden önce 28 haziran 2023 de gerçekleşti. Devasa bir göktaşı dünyaya düştü. Atmosferde parçalandı ve her yere taşlar yağdı. Bu göktaşı büyük bir virüs, hastalık yaydı. Zombiler ortaya çıktı. İlk zombiler zayıftı. Askerler onları kolayca yok ettiler. Daha sonra tanklar, ateşli silahlar ve füzeler...hatta bombalar...şehirler de insanlar da yok oldu.

-Geride kalan İnsanlar evrimleşebildi. Çeşitli güçler kazandılar. Güçlendiler. Virüsü kendi vücutlarına aldılar ve kontrol ettiler.

-Evrimleşmiş insanların virüs oranı sistemde belli bir düzende işliyor. Bunlar SS-S-A-B-C-D-E-F olarak sınıflandırıldı. Her sınıf yüzde olarak ölçülüyor. Ben geriye dönmeden önce A-91 idim. Bu virüs derecemin A seviyesinde olduğunu ve derecenin tamamlanma oranının %91 olduğunu gösteriyor.

-İlk zombiler zekası olmayan zayıf canavarlar. Evrimleştikten sonra baş belası bir hale geliyorlar. Yetenek kullanabiliyorlar. Fakat en büyük evrim etkisi zeka kazanmaları. Bir de kendilerinden düşük olan zombileri kontrol edebilmeleri.

-Salgını bitirmek için zombi imparatorunu yok etmek gerekiyor. Fakat...bu...aşırı zor! Son kalan en güçlü 27 insanla bile yapamadık. Ben en zayıflardan biri olarak şansla hayatta kalan son insan oldum.

Gördüğüm kadarıyla Zombi İmparatorunu öldürmek için gereken insan sayısı....1000! 40'ar kişilik 25 grupla birlikte saldırılırsa kazanma oranı %0 dan %43'e çıkar. İnsanlar tam 64 yıl içinde tarihten silindi.

-1000 dememin sebebi en fazla bu kadar insanı hayatta tutabilirim. Milyonlarca insan yok olacak.

Zhang Yiyi, oğlunu dinledikten sonra tereddütle konuştu. Stres yüzünde terliyordu.

-Bunları devlete söylesek daha iyi olmaz mı? Çin hükümeti bir çok sığınma evleri inşa etti. Hepsi depremden korunmaya yönelik olsa da kullanılabilir.

Zhang Yichen, gülümsemeye çalıştı. Fakat yapamadı. Ellerini yumruk haline getirdi ve sıktı.

-İnsanlar orada kendi kendilerini kısıtladılar. Sence yıllarca havasız bir ortamda yemek ve su olmadan yaşanabilir mi anne? Bu sadece saçmalık. Biz, bize yeteriz.

Zhang Jiao, endişeli ve meraklı bir sesle konuştu.

-Tam 64 yıl kendi başına mı hayatta kaldın? Buna inanmam mümkün değil. Savaşmayı nereden öğrendin? Senin gibi milyonlarca kişi var. Tek senin kalmış olman mümkün değil!

Zhang Jiao, açıkça gerçeği reddetmeyi seçmişti. Şu anki hayatından çok memnundu. Lise öğrencisi olarak ve okulun popüler kızı olarak hayatı güzeldi. Herkes kendisini seviyordu. Hem başarılı hem de güzeldi. Abisi ise kendisinin tam zıttıydı.

Zhang Jiao, popüler ve sosyaldi. Zhang Yichen ise asosyaldi. Sessiz bir tipti. Kimse kafasının içinden neler olduğunu bilmezdi. Her şeyden kendisini Soyutlamış gibi görünüyordu.

Zhang Yichen, kardeşine ciddi bir şekilde baktı ve iç çekti. Onu az çok anlayabiliyordu. Eğer geriye dönmeseydi ve olanları yaşamasaydı. O da bu şekilde tepki verirdi.