Hacker and Zombieland [BL]

37.Bölüm

Pamuk Eller yorumlara bebeklerim. ❤🥺

Önceki bölüm

Zaman yavaşça geçmeye devam etti..

Hayat ilginç şeylere gebeydi. Bu evren genişti. Akıl almaz varlıklar ve boyutlar vardı.
.
.
.
.
.
Zhang Yichen, geri döndükten sonra arkadaşları ve ailesi ile ilgilenmeye başladı. Onları çok boş bıraktığını hissediyordu. Zaman çok hızlı geçiyordu ve öğretmesi gereken çok fazla şey vardı.

Zhang Yichen, söz verdiği gibi arkadaşlarına öğrettiği şeylerden sınav yaptı. Başka konuları ve gelecekte ki olayları anlattı. Hepsinin gelecekte olanlar için bir plan hazırlamasını söyledi.

Herkesin kendi görevleri vardı. Üç zayıf ve dört güçlü olanı, 7 kişilik bir grup haline getirdi.

Bu gruplar sayesinde bir çok zombi yok olacaktı. Hazırlıkları yapması gerekiyordu.

1 hafta boyunca gelişim yapmadan herkesi eğitmeye ve bilgilendirmeye kendisini adadı.

-Sistem, ne kadar zaman kaldı?

Sistem: 64 Gün 6 saat 19 dk!

Zhang Yichen, iki ay zamanın kaldığını duyunca garip hissetti. Geriye dönmesinin üstünden sadece bir kaç ay geçmişti. Fakat ona daha uzun süre gibi gelmişti.

Şu anda arkadaşları ile bir barda içiyorlardı. Arada dinlenmeye de ihtiyaçları vardı. Herkes mutluydu.

Bar masasında Zhang Yichen ve John, bira içerken konuşuyorlardı.

John, Zhang Yichen'in son haftada çok düşünceli olduğunu fark etmişti.

-Chen, bir sorun mu var? Seni çok düşünceli gördüm.

Zhang Yichen, birasından bir yudum aldıktan sonra konuştu.

-Aklım karışık john. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Birisi kalbimi kırdı ve beni reddetti. Fakat ona karşı biraz duygularım vardı. Elimden bir şeyin gelmemesi beni sinirlendiriyor.

John, anlamıştı. Şu anda Zhang Yichen resmen aşk acısı çekiyordu. Arkadaşı olarak ona yardım etmeliydi.

-Şu ustandan bahsediyorsun değil mi?Sırf sen gelmiyorsun diye adamını yollayan kişi. Seni neden reddettiğini düşünüyorsun?

Zhang Yichen, bir süre sessiz kaldıktan sonra geri kalan birasını tamamen içti ve ağzında ki köpükleri sildi. Keşke sarhoş olabilseydi.

-Bizim aramızda bazı şeyler oldu. Daha sonra...benden sıkıldığını ve bir daha gelmememi söyledi. Ben de gitmedim. Fakat benim sinirimi bozuyor.

John, Zhang Yichen'ın sırtını sıvazladı ve sakin bir sesle konuştu.

-Anlıyorum. Demek onunla yattın. Her neyse, birisi için kendini bırakmamalısın. Senin de dediğin gibi, evren geniş. Hey, bize jack daniel's ver.

John, biten biraları daha sert bir içki ile değiştirmişti. Zhang Yichen'in buna ihtiyacı olduğunu hissetmişti.

Zhang Yichen, hafifçe gülümsedi. Ne kadar içerse içsin asla sorhoş olmayacaktı. Fakat şu anın keyfini çıkartabilirdi.

-Haklısın. Birine bağlı kalmak zorunda değilim. Hem farklı dünyaların insanlarıyız. Ben böyle biri değilim.

Biraz daha sohbet edilip sabaha kadar içildi. Tek sarhoş olmayan Zhang Yichen, herkesi taksiye bindirdi ve eve yolladı.

Eve gitmek için yürümeyi seçmişti. Bu onu kendisine getiriyordu. Geleceğini çoktan planlamıştı. Eskisi gibi değildi. Başkalarına muhtaç birisi de değildi.