It Was Always You | ✔︎

Page 1

It Was Always You
Page 1

"Until now, I haven't finished the book I loved the most."

Kaylee POV'
Hi, I am Kaylee M. Wright, 20 years old, 3rd Year College Student in Maximilian University. I am Majoring Computer Science and i really really like it.

My wish is to graduate peacefully and to build my Café Shop because Coffee is Everything.

Nakapasok ako sa Dorm Room namin at bumungad agad ang mukha ng mga kaibigan ko na nagsusugal mismo rito kahit alam nang pinagbabawal ito.

"Tang*na talo na naman ako." Hera said at hinagis ang baraha niya.

^Hera Tumale, 20 years old, Computer Science and The Puno ng Sama ng Loob.

"I won! Bleee." Pangaasar naman ni Yxiale kay Hera.

^Yxiale Villar, 19 years old, English Major and The Girl Who's Full of Confidence with Her Beauty.

Yxiale pronounce as 'Sheyl'.

Mukha lang malayo pero ganon talaga, hindi korin gets.

"Ayoko na. Mag-aaral na ako." Kaye said.

^Kaye Lopez, 19 years old, Chemical Engineering and The StudyBug.

"Oh c'mon your so madaya naman!" Reklamo ni Yxiale.

And yeah, The Conyo Girl Among Us, but English Major ang kinuha kasi raw mas madali iyon.

"Stop it Sheyl." Irap na sabi ni Hera.

"Sheyl talaga ah, artehan mo naman lang Yxiale talaga." Yxiale said.

Pero ako 'WAYSIALE' talaga ang basa ko sa name niya.

"Tama naman ah, Sheyl and Yxiale parehas lang tanga." See? I'm right.

"Hera! Your so mean." Arte niyang sabi at natawa nalang ako.

Napatingin naman sila saakin.

"Hoy Kaylee san ka galing?!" Sigaw ni Hera saakin.

"Didn't i tell you? Tinawagan ko si Kaye na hindi ako makakapag-attend sa meeting para sa botohan." Paliwanag ko sa kanila.

"Oh, i forgot to tell them." Kaye said na parang wala lang sa kanya.

"Kaloka ka no." Hera said.

"I think sinadya molang na hindi umattend eh." Kaye said.

"She's right." Ambag naman ni Yxiale.

"Ano ba kayo!" Saway ko naman sa kanila.

"Pag nalaman ng buong campus yan, pwede na ako mamatay." Sagot ko at ibinaba yung gamit ko sa table ko.

"Eh ano naman?" Hera said.

"Ang ganda mo naman, maliit nga lang." Dagdag pa nito na ikinairap ko sa kanya.

"Pormahan lang ang naiiba." Kaye said habang patuloy parin sa pagsusulat.

"Manahimik nga kayo." I said at naupo.

"Guys kalma lang kayo. Pag nalaman ng buong University na Ex pala ni Kaylee ang campus crush nila sa tingin niyo makakagraduate pa ng tahimik at maayos si Kaylee?" Depensa saakin ni Yxiale.

"That's a straight talaga ha." Dagdag niya pa.

"Sigurado na iyon no, sino ba namang hindi magugulat na ang isang Kaylee Miranda ay nakuha na ang kaisa-isang campus crush dito sa University." Hera said at nakanguso pa.

"Kaya itahimik niyo yang bunganga niyo dahil once na kumalat yun wala na ang pangarap ni Kaylee." Kaye said.

"Well let me asked you, Did he count you asked his ex?" Seryosong tanong ni Yxiale sakin.

"Yan ang mismo." Hera said at tinuro pa ako.

"Ewan ko sa inyo." I said at kinuha yung cellphone ko.

"Buy us food." Hera said.

"Becareful sweetheart." Habol ni Yxiale bago ako lumabas.

"Thank you." Sabi ng cashier sa Convenience Store.

Tumambay ako sa riverside mismo na sakop ng University at nakaupo roon sa tabi ng puno.

Binuksan ko yung coke at ininom iyon. Hindi naman ako sadgirl para uminom ng alak.

Habang nakatingin sa payapang tubig roon may naalala ako.

I always remember how i was so sweet with him...
Na sa tuwing soot niya yung sweater niyang napakalambot ay papasok ako roon sa loob at yayakapin siya ng napakahigpit.

I remember how he smiles at me. How he cares for me. How he did everything for me... But kahit isa wala akong nagawa para sa kanya

Our relationship ended because of me. Ako ang nakipagbreak. Sa totoo lang nakausap ko ang magulang niya na hindi niya Biological Parents, napakabait nila at mas madalas na nakakasama ko ito. Katandaan narin sila pero alam kong tunay nilang minahal ito.

I was there ng mahanap niya ang totoo niyang magulang at kinuha siya. Walang nagawa ang mga nag-alaga sa kanya dahil wala naman sila sa posisyon.

Ayaw rin saakin ng totoo niyang magulang at nasaktan ako ng sobra roon. Natakot ako dahil idadamay nila ang mga nag-alaga sa taong mahal ko kung hindi ko iiwan ito.

Na kahit isa ay wala siyang alam rito. Kahit isa wala. I have no choice actually. Kahit mahal ko yung tao ayokong madamay ang nga nag alaga sa kanya. Until now magulang narin ang turing ko sa kanila na inaalagaan narin nila Mama at Papa.

Maayos ang buhay namin, pero ng dumating ang mga magulang niya nasira ang mapayapa naming buhay.

That's why after kong maka graduate dito, uuwi na ako saamin at doon na magtatayo ng Café Shop na pangarap ko.

May isang rason pa ako na naging dahilan ng pagbitaw ko.

Ang babaeng pakakasalan ng taong mahal ko sa araw na naka graduate ito. Mahal ng babae ang taong mahal ko kaya wala akong magagawa dahil mas maaalagaan niya ng maayos ito.

Hanggang sa umabot na ako rito at nagiging maayos naman dahil patuloy ang pag iwas ko sa kanya, hanggat maaari ayoko siyang makasama o makita man lang. Dahil alam ko na sa kahit ano mang oras bibigay ako at babalikan siya. Nagkikita man kami pero agad akong umiiwas, kung parehas kami ng schedule hindi ako papasok o kaya naman ay mag aadvance learning ako kahit mahirap. Para lang iwasan siya yun lamang ang dahilan ko.

Masaya na ako na nakikita siya sa malayo, masaya na ako na nasisilayan ko siya. Pero hinding - hindi sumagi sa isip ko na magbalikan kami o ano paman.

Sapat na saakin yung mga oras na nakasama ko siya noon dahil maayos na akong ngayon at ganoon din siya...

Natapos ang lahat pero nandito parin ako...

"I never thought meeting you here." That voice.

"I still remember your voice."

×××
Thank you for reading! Have a nice day!

Kindly vote for my stories and follow me <'3

×××

Twitter: @ghostified_me
Instagram: @ghostified_me