It Was Always You | ✔︎

Page 33

It Was Always You
Page 33

"Please understand that i was in pain. I never meant to ruin things."

Azriel POV'
"Bakit ka umiiyak? Wala kang puso... Wala kanon." Huling katagang sinabi saakin ni Kaylee na halos manlumo ako.

I'm done... I'm really done.

I don't know what to do, i was crying in front of them and i was in pain. I was so scared of what will happened to my Parents and i don't know how will i gonna explain this to Kaylee. I'm so scared of what will happen.

I didn't plan kung anong gagawin ko if Kaylee found out everything. Gusto ko siyang hanapin ngayon pero alam kong baka masampal lang niya ako sa mga ginawa ko na wala siyang kaalam alam. Pagod na pagod na si Kaylee saakin.

Nanay and Tatay always remind me to take care of you. To always put you first and don't let you down. Pero lahat ng nangyayari ngayon ay kasalanan ko at alam kong kahit kailan kahit anong gawin kopa ay hindi mona ako mapapatawad. I'm hurting.

I know that Kaylee really loves them a lot at alam kong kahit kailan ay hindi nila nakalimutan si Kaylee. Nanay and Tatay told me thag they are grafeful of her at lalo na sa mga magulang niya. And i know that too.

"Son... You should go home." Dad said.

Right... They are all still here watching me crying and breaking down.

"I-im really sorry..." Umiiyak na sabi ni Mommy kari Tita Isabelle at Tito Marquin.

"I'm really sorry son..." Baling din saakin ni Mommy at wala kaming ginawa kundi ang umiyak lamang.

Lumipas ang oras at nagpapaalam na sila. Pauwi narin ang mga kaibigan ko.

"Kai take care of yourself." Kiel said at tinapik ako.

"We should go first." Dominic said.

"Rest Kai." Jinx said.

Wala na akong naisagot at hinayaan nalang silang umalis. Mugtong-mugto ang mata ko at alam kong lalo na si Kaylee ngayon.

I really want to hug Kaylee right now ans say sorry for everything and explain everything that she misunderstand. But I'm really tired but i had to stay for Nanay and Tatay.

Dumiretso ako sa Cr para maghilamos. Ayokong makita ako nila Nanay at Tatay na ganito, nangako ako na lalaban ako at ngingiti sa harap nila.

Kahit na hilamos ako ng hilamos tuwing naalala ko at nakikita ko ang sarili ko sa salamim ay hindi ko mapigilang maluha.

Anong gagawin ko pag nawala na sila? Anong gagawin ko pag umalis na sila? I shouldn't be saying this pero natatakot ako. Hindi ko kayang mawala yung unang magulang ko na umantabay saakin sa mga panahong wala sila Mom and Dad.

"P-please stay..." Nanginginig na sabi ko.

Bumuntong hininga muna ako bago lumabas at paglabas ko ay nakita ko agad si Tita Isabelle na nakasandal sa gilid ng pinto.

"E-ely..." She said and tears started falling to her eyes. Hindi korin napigilan at sunod sunod na naman ang pagtulo ng luha ko.

"Pasensya kana at hindi namin nasabi agad kay Kaylee. Pasensya kana at ganoon ang nangyari." She said at nilapitan ako.

"Napagusapan natin na sasabihin na natin pero nagkaganito lahat. Galit na naman si Kaylee sayo." Umiiyak na sabi niya at niyakap kolang din ito.

"Tita tsaka na po natin yan pag usapan, Nay and Tay really need us the most now lalo na si Kaylee." Umiiyak na sagot ko at niyakap lang din niya ako.

"Puntahan mona si Kaylee roon." Tita said habang umiiyak. Tumango lang ako at iniwan siya kay Tito Marquin.

Dahan-dahan akong pumasok sa loob at pinigilan kong humikbi ng tahimik na natutulog si Kaylee roon at nakahawak sa kamay ni Nanay.

"I'm really sorry..." I don't know how many times i said this pero I'm really sorry.

Ilang minuto akong umiiyak at tinititigan silang tatlo na mahimbing na natutulog. Nakatayo ako sa higaan ni Tatay ngayon at talagang hindi ko mapigilang maluha.

Madaming nag-aantay sainyo. Sanay lumaban kayo, ang tanga ko sa part na hindi ko man lang alam na hindi kayo umiinom ng gamot niyo. Sarili ko ang sinisisi ko dahil doon pero alam kong pagod narin kayo.

Lalaban paba o tama na? Kayo ang mag desisyon dahil buhay niyo yan. Lagi niyong tatandaan na mahal na mahal namin kayo.

"Iho..." Tatay said.

"Tay... Sorry po kasi umiiyak ako ngayon. Tay mahal na mahal ko kayo ni Nanay. Pasensya na kayo at nagkaganito ha." Nakayukong sabi ko at patuloy parin sa pag luha.

"Mahal na mahal ko kayo ni Nanay, kaya kung anong desisyon niyo irerespeto ko. Lagi niyong tatandaan na mahal na mahal namin kayo. Naging masama kami sa mga araw na kasama namin kayo. Kaya kung ito na ang huling sandali sana naman ay malaman niyong dalawa na kahit mahirap tanggapin na aalis na kayo lagi lang kayong nandito sa mga alala namin." I added kahit na humihikbi ako habang nagsasalita.

"Nay..." Gising narin si Nanay at kanina pa pala nagpupunas ng luha.

"Anak mangako ka na magkakaayos kayo ni Kaylee ha?" She said and i nodded.

"Wag mo siyang paiiyakin ulit kung dumating man ang araw na iyon." Tatay said.

"Pasensya na at hindi na kami makakasama sa stage pag naka graduate kana. Pero nasa taas lang kami masayang tinitignan kayo at gagabayan." Nanay said while crying.

"Aalis na po talaga kayo?" Umiiyak na sabi ko.

"Pagod na kami Ely anak. Hindi na namin kaya ng Tatay mo." Nanay said na hindi ko mapigilang humikbi.

"Wag kanh umiyak ah, hindi naman namin ikaw kakalimutan. Alam mong ikaw ang pinakamagandanh regalo saamin ng panginoon." Nanay said at nagpunas ako ng luha.

"Mamimiss ka namin Anak ko..." Nanay said at napakagat labi lang ako pinipigilang humikbi.

"Mahal ka namin." Tatay said at tumango lang ako.

Desisyon kailangan man ay hindi ako sasang ayon, ngunit kung iyon ang paraan para matigil ang sakit na nararamdaman... Paalam mahal kong Inay at Tay, hindi namin kayo malilimutan.

I know that you both want to end the pain right now so go on. I your son Ely will be okay not now but soon enough i will accept the truth that you both okay up there and you both happy for us.

Don't guide us, that's not the right thing to do. Just enjoy up there and don't worry about us. We will be okay, without you both.

I love you so much Nanay and Tatay...

"They going up there already love..."

×××
Thank you for reading! Have a nice day!

Kindly vote for my stories and follow me <'3

×××

Twitter: @ghostified_me
Instagram: @ghostified_me