It Was Always You | ✔︎

Page 22

It Was Always You
Page 22

"And all of a sudden i felt really tired. Like the world has drained me for everything that i had."

Kaylee POV'
Nasa rooftop ako ng hospital at nakasandal sa pader roon. Nakaupo lang ako at konti nalang ay bibigay na ako.

I already text mama na wag na akong alalahanin at okay lang naman ako.

I love them anong gagawin ko if they leave me? Mahal na mahal ko sila Nanay at Tatay, sobranh mahal ko sila.

I'm always there all along but why they didn't tell me na nakakasama nila si Azriel? Why did they do that?

I really don't know what to do right now. I don't want to see's Azriel face and i don't want to be with him anymore. I'm really tired.

Lord please help them and let them stay here...

After a few minutes ay kumalma na ako at tumayo. Nahihilo man ako ay lumalaban parin ako. Mahal na mahal ko sila.

"Ma..." I said ng makapasok sa Room nila Nanay at Tatay kung saan ay magkatabi sila ng higaan.

"Umuwi na ang mga kaibigan mo. Pati narin ang Papa at mga magulang ni Ely." She said at niyakap ako.

"Si Ely, ikaw at ako lang ang narito ngayon at pagpasensyahan mona ang Papa mo kanina ahh? Nadala lang siya sa galit niya sa sinabi mo sa mga magulang ni Ely." She said at tumango lang naman ako.

I know Papa that's why nagawa niya iyom ay sumobra rin kasi ako.

"Anak hindi na kaya ng Nanay at Tatay mo... Kaya hanggat maaari kausapin mona sila kung sakaling magising sila." She said and she kissed me on my forehead.

"Hahanapin kolang si Ely. Mukhang walang wala rin ang batang iyon." Mama said na ikinatango ko naman.

Nang makalabas ito ay naupo ako sa gitna kung saan nakahiga sila Nanay at Tatay. Hinawakan mo yung kamay ni Nanay at Tatay sa kabilaang kamay ko.

"Nay... Tay... Mahal na mahal ko kayo." I said and my tears started to fall again.

...

"Iha..." Narinig kong gising saakin ni Nanay.

Nang magmulat ako ay nakita ko agad ito na nakangiti saakin.

"Oh ayan kana naman. Kanina kapa umiiyak anak, tumahan kana." She said and rubbed my cheek with her palm.

Doon karin nakita si Tatay at si Azriel na katabi nito.

"Sa wakas at nagkasama-sama rin tayo." Ngiting sabi ni Tatay.

"Masaya akong makita na magkasama kayong dalawa dito." Nanay said and i just nodded.

"Ely... Kaylee.. Hindi na namin kaya." Mahinang sabi ni Nanay.

"Pasensya kana Kaylee anak kung hindi namin sinabi sayo ahh. Ang totoo niyan una palang nagkikita na kami ni Ely, kaso patago nga lang dahil alam naming galit ka sa kanya." Tears started falling from her eyes kaya maski ako ay naiyak narin.

"Mali ang ginawa ng magulang ni Ely pero wala namang kasalanan roon si Ely. Atsaka humingi na ng tawad ang mga magulang niya saamin." Dagdag niya pa at hawak kolang ang kamay niya.

"Sa katunayan kayo nalang ang hinihintay namin na magkabati mga anak. Alam naming mahal na mahal niyo ang isat isa." Tatay said and wala akong masabi.

"Magkaayos lang kayo ay masaya kaming aakyat. Problema lang iyon pero lumaban kayo dahil alam kong kaya niyo iyan." Dagdag pa ni Tatay.

"Hindi na namin kaya... Kayo nalang ang inaantay namin dito. Mahal na mahal namin kayo." Nanay said habang pinipisil ang kamay ko.

Ang magawa kolang ay humikbi at pilit na tumatango.

"Iburol niyo kami sa bahay natin. At ilibing niyo rin kami sa Punong-Duyan." Tatay said.

"Sana ay madalaa niyo kaming bisitahin. Kayo ang napaka gandang memorya namin. Hinding hindi namin kayo makakalimutan." Mahinang sabi ni Nanay na ikinahikbi ko lalo.

"Paalam mga anak... Mahal na mahal ko kayo." Nanay said.

"Iho aalagaan mo si Kaylee." Naiyak naman ako lalo sa sinabi ni Tatay.

Napakahikbi ako ng unti unti ng bumitaw ang kamay ni Nanay na hawak ko at kasunod niya ay si Tatay na ikinahagulgol ko.

Lumapit saakin si Azriel at niyakap ako.

"They've tried enough Kaylee... It's time to let go." Mahinang sabi nito at alam kong nagpipigil lang itong lumuha.

Humagulgol lang ako ng humagulgol sa bisig nito at hindi tumigil sa kaiiyak.

I want them to stay here, i want them to live a long life but in the end they chose to rest for the rest of their lives.

Wala na lahat ng paghihirap nila. Si Azriel ang pinakamagandang memorya nila sa mundo. Si Azriel ang pinakamagandang regalo sa kanila ng panginoon.

And for me? I need to accept the truth na hanggang dito kona lang makakasama sila Nay at Tay.

I love you Nanay Feliza and Tatay Chris... Come back. Even as a shadow. Even as a dream.

"The last breath floats to the stars, a silent passage into the light."

×××
Thank you for reading! Have a nice day!

Kindly vote for my stories and follow me <'3

×××

Twitter: @ghostified_me
Instagram: @ghostified_me