It Was Always You
Page 11"Let's chase our different stars."
Kaylee POV'
I can feel that he's staring at me and i can't focus. Kinakabahan ako sa kanya.Nang hindi siya nakatangin ay nasulyapan ko siya at buti nalang hindi niya ako nakita.
Halatang malalim ang iniisip niya. What are you thinking about Azriel? Is it about me? Seems like his in pain but i think it's just my illusion. Azriel is strong and brave i know that.
Todo cheer kami kay Jio at maski ako ay hindi ko mapigilan sobrang bilis niyang lumangoy. Last lap na at kinakabahan talaga ko. Sana ay manalo siya, Jio told me na gusto niyang manalo ngayong laban because ako yung coach niya at magaling daw akong magturo.
Napahina ang sigawan ng bumagal si Jio at parang may problema.
"Something's wrong." Bulong ko na ikinatingin nila saakin.
"Maybe he stop." Yxiale said but i think that's it.
"Maybe no, kasi bakit siya hihinto diba?" Kaye is right.
Something's wrong and I'm sure with that.
Natahimik ang sigawan at nakafocus kay Jio yung camera at doon ako kinakabahan. Mukhang may problema. Doon ko na naalala yung sinabi niya saakin kanina.
"To be honest I taught you to swim not because of you, I taught you incase something might happen to me. So please if you know please save me."
That's what he said and i know what he means.
"Sh*t!" Napalakas yata yung sigaw ko kaya nagulat din sila.
Patakbo nako ng pigilan ako ni Hera.
"Anong nangyayari Kaylee?!" Pasigaw na sabi niya.
"Bitawan moko!" I said mukha namang nagulat sila sa sagot ko.
Agad kong tinanggal yung kamay niya at agad na tumakbo roon.
"Kaylee! Hindi ka marunong lumangoy!" Sigaw nila saakin. Napansin korin si Azriel na alalang tinitignan ako.
Sh*t!
Nilingon ko si Jio at kailangan na niya talaga ako.
Nang tatalon ako ay pinigilan ako ng isang kamay. At hindi ako nagkakamali kung sino iyon. It was him, Azriel.
"Bitawan moko!" Sigaw ko rito at tinitignan si Jio na hindi na makahinga roon sa tubig.
Tang*na ano bang ginagawa ng mga tao rito! Iligtas niyo si Jio!
"Stop Kaylee!" Pigil parin saakin ni Azriel at dumating narin sila Hera.
"Tang*na bitawan moko! Marunong akong lumangoy!" Sigaw na sabi ko mismo sa pagmumukha niya. Wala na akong pakealam sa mangyayari basta si Jio kailangan ng iligtas.
Pagkatapos kong makawala ay agad akong tumalon roon at nilangoy si Jio, nang makarating ako roon ay tuluyan na siyang nanghina.
God! Stay with me Jio!
Dali-dali ko siyang hinila at tinulungan nila akong maiangat siya.
"Call 9-1-1!" Sigaw ko.
Hindi na ito humihinga. Inayos ko si Jio at ginawa ang CPR Procedure. Patuloy kolang ginawa iyon hanggang sa maramdaman kong humihinga na ito, ubuhin at ilabas yung tubig na nainom niya. Pinaside ko yung katawan niya para patuloy niyang mailabas iyon.
Nanghihina namang binuhat si Jio at dinala agad sa hospital. Hindi na ako nakasunod sapagkat pinaiwan na ako ng mga Coaches.
Dahan-dahan akong yumuko at bumuntong hininga, nanghihina rin yung katawan ko sa sobrang layo ng nilangoy ko. Hindi ko man lang napansin yung dami ng tao na nakapalibot saamin kanina.
"Okay kalang?" Tanong saakin ni Jinx. Inalalayan naman ako nila Hera na tumayo.
Nag-angat ako ng tingin at doon ako napakagat sa labi ko ng makita kung gaano kahaba yung nilangoy ko kanina.
"Nilangoy koba talaga yan?" Nagtatakang tanong ko.
"Same thoughts hindi rin ako makapaniwala." Yxiale said.
"Grabe oh, sobrang lalim pa." Turo ni Kiel.
"Pero ang cool mo ah." Dominic said.
"Hindi korin alam kung bakit ko ginawa yun." I said.
"Maybe you are afraid to lose him." Jinx said at natahimik naman.
I can feel his staring at me again.
"Pagpapalitin muna namin ng damit si Kaylee tapos diretso na tayo sa Venue." Hera said, buti nalang.
"Let's gonna visit Jio tomorrow after class nalang." Yxiale said at tumango naman kami.
Agad naman akong nagpalit ng makarating kami sa Dorm. Nagsoot ako ng hoodie at pajama.
I hope Jio is fine.
"Let's go." Masayang sabi nila na nagpalit rin.
"Saan?" Tanong ko naman.
"Dinner with them." Sabay-sabay nilang sabi.
"Ano ba talagang meron?" Nagtatakang tanong ko.
Madalas nakong naiiwan mag-isa dito.
"Hmm." Wala naman silang naisasagot.
"Bahala kayo jan." I said at lumabas.
Tampong-tampo na talaga ako, nababalitaan kona rin na madalas na silang magkasama nung mga lalaking iyon. Alam naman nila na iniiwasan ko si Azriel pero wala parin. Naiinis nako.
Dahil sa tampo kong to nakalimutan ko yung wallet at phone ko. Paano ako kakain nito? Nagugutom pa naman na ako.
"Kaylee!" I know that voice.
"Mag-isa kalang?" Tanong saakin ni Roxy.
"Oo." Ngusong sabi ko.
"Parehas tayo." Tawang sabi niya.
"Tara inom?" Yaya niya.
"Ahh ehh." Ayokong sumama pero gutom nako.
"Sige na, libre ko naman eh." She said at nagliwanag naman yung tiyan ko.
"Tara!" I said at hawak sa kanya.
Dumiretso kami sa isang kainan dito na sikat sa University.
"Buti hindi mo sila kasama?" Tanong niya saakin.
"Iniwan ko sila eh." I said at kamot sa ulo ko.
Nilapag nung waiter yung 12 beer na ikinalunok ko naman, naglapag din siya ng pulutan at kanin.
"Kain na." Roxy said at ngumiti.
Nilagyan niya ako ng maraming pagkain sa plato ko at ako naman ay kain lang ng kain. Doon ko napansin na naubos na ni Roxy yung tatlong can ng beer, samantalang ako dalawa palang.
Busog na busog ako sobra!
"Kaylee..." Halatang lasing na ito.
"Hmm. Nangako ka sakin diba?" Mahinang sabi nito.
I know what she's talking about. Sana ay hindi na ako sumama dito, but may part saakin na gustong makinig sa sasabihin niya.
"I still repeat the things you said to me in my head."
×××
Thank you for reading! Have a nice day!Kindly vote for my stories and follow me <'3
×××
Twitter: @ghostified_me
Instagram: @ghostified_me
BINABASA MO ANG
It Was Always You | ✔︎
RomanceIt Was Always You | ✔︎ ××× Ilang taon niyang iniiwasan ang lalaking ito ngunit sa huling taon niya sa pag-aaral ay maraming nangyari at napapadalas ang pagkikita nila at kahit anong iwas niya ay wala siyang magawa dahil ang mga kaibigan nito ay kaib...