لنبحث عن ذاتك معا

بارت 28

بعد نصف ساعه من انتظار احمد امام غرفه هبه تخرج هبه بكامل حيويتها و اناقتها
هبه : انت وافق مستنيني
احمد : انتي لو عروسه مش هتاخدي الوقت دا كلو
هبه : مش هرد عليك لاني مش عايزه اتخانق في اخر ايام ليا في امريكا
نزلوا للاسفل لتتفاجأ سعاد بهم
هبه : خالتو احنا خارجين
سعاد باستغراب : خارجين فين مش فاهمه
هبه بتمثيل : احمد قعد يعتذرلي كتير يا خالتو و يتأسف و كان هيعيط و حسيت انه ندمان و قولت هسامحك لو عزمتني علي ايس كريم و وافق
احمد بغيظ : مكنتش هعيط
سعاد بتشكك : يعني احمد اتأسفلك و هيجلك ايس كريم انا مش مرتاحه
هبه بضحكه مراوغه : اه يا خالتو انتي مش بتثقي فيا
سعاد بشك اكثر : صح الكلام دا يا احمد احلف انك هتعزمها علي ايس كريم
احمد بنفاذ صبر : يعني المهم دلوقتي هعزمها و لا لأ
سعاد : احلف
احمد : و الله هعزمها علي ايس كريم
سعاد بثقه : خلاص روحوا ربنا يهديكوا لبعض كدا علي طول
و بالفعل صعدت هبه للسياره بجانب احمد و قاد احمد و وقف امام كافيه قريب من بيته
احمد : انزلي
هبه : انت اتجننت دا مش المطار
احمد : اومال مين الي اتسحب من لسانه و قال ايس كريم
هبه : انا مالي الي جه في دماغي
احمد : انجزي مش هكسر حلفاني عشان خاطرك
هبه بابتسامه : لأ أمين ياض
احمد : ياض!
هبه : قصدي يالا بسرعه عشان الايس كريم هيسيح
احمد : هيسيح !
هبه : هيذوب يعني بطل تدقق عنرخمتك و متقولش اي عنرخمتك
نزلت هبه من السياره و خلفها احمد و دخلوا الكافيه و كان هادئ للغايه
و طلبت هبه الايس كريم و احمد طلب قهوه و ظلوا صامتين ينتظرون الطلب و لكن بعض 3 دقائق من الصمت الذي ضايق هبه اكثر من مضايقات احمد لها فبدأت الكلام
هبه : يوه انا زهقت خلاص هو انت لو محدش اتكلم مبتتكلمش
احمد : ....
هبه : اي رأيك نتكلم النهارده مع بعض كدا بصراحه و نمثل اننا صحاب بما انها اخر مره نتقابل
احمد : ممكن
هبه : انت مبسوط اني هرجع مصر
احمد : اكيد
هبه : لي
احمد : انتي بتسأليني لي بجد ؟
هبه : اوف خلاص هي حبك الاول ندي
احمد : ندي مين
هبه : بتاعت مصر الي بتقولك ديفيد
احمد بتصحيح : كيفين
هبه : مفرقتش كدا كدا دا اسم كذب
احمد : دا اسمي الامريكي
هبه بصدمه : بجد بس عمري ما سمعت حد بيناديك بيه
احمد : مبستخدمهوش كتير
هبه : يا جامد انت ندي بقا حبك الاول
احمد : لأ
هبه : اومال هيا مين يا رب تكون البت نسرين و انتوا شبه بعض كدا هتخلفوا عيال مخهم ذري
احمد : لأ و اقفلي الموضوع دا
هبه : خلاص ماشي هو الطلب دا هيجي امتي انا زهقت
احمد : اصبري
هبه : طب هتكلم في حاجه تانيه
احمد : اتفضلي
هبه : بما انك عبقري و ذكي كدا تفتكر انا المفروض اعمل اي في حياتي
احمد : كمليها عادي
هبه : تصدق فكره هبقا بمؤهل ثانويه عامه و كدا كدا ابويا معاه فلوس و اخويا دكتور يعني مش محتاجه التعليم في حاجه
احمد : معنديش رد علي غبائك بس لو دا عاجبك براحتك دي حياتك
هبه : ما تتلم بقا انا بفكر معاك
احمد : تسمعي رأيي
هبه : يا ريت و نبي
احمد : مع ان حياتك معقده و عمري ما فكرت اتدخل فيها لكن
هبه بانتباه : اي في امل صح
احمد : حياتك بمؤهل الثانوي زي مانتي بتفكري دا هيخليكي من الجاهله المنبوذين و بالذات انتي هتبقي مكروه اكتر لأن قدامك فرص كتير و بتضيعيها مع ان ممكن تاخدي اي كليه و تبقي بمؤهل جامعي زيي معظم الناس الي مش عارفه هدفها و بعدين تشتغلي في مصنع باباكي و تاخدي خبره و اعرف ان معظم الي في مصر مش بيشتغلوا بمؤهلهم الدراسي
هبه : يعني اضيع 4 سنين من عمري في كليه كل الي عاوزاه منها حتت ورقه تثبت اني خريجه جامعه
احمد : انتي بتتكلمي بمنطق بس انا بتكلم علي المجتمع عاوز اي
هبه : يولع المجتمع المهم انا
احمد : خلاص طلاما انتي شايفه كدا
هبه : لكن ..
يقطع حديثها تقديم الويتر لطلبهم و يغادر لتكمل حديثها
هبه : طب تفتكر ممكن لما ارجع مصر الاقي حاجه بحبها و حياتي تتغير
احمد بضحك : مانتي قولتي لما هتيجي امريكا حياتك هتتغير شوفتيها اتغيرت
هبه بأسي : لأ
احمد : التغير مش بالمكان التغير لازم يكون نابع من جواكي
هبه : انا عاوزه اتغير و نفسي اتغير و اعيش الحياه الي بحبها بس مش عارفه
احمد : اي الحياه الي بتحبيها
هبه : مش عارفه بس اكيد هبقا سعيده فيها
احمد بملل : لما تعرفيها ابقا فكري عاوزه تبقي اي
هبه : طب انت عرفت ازاي انك عاوز تبقا محاسب
احمد بتفاجأ : محاسب!
هبه بتصحيح : مبرمج مبرمج مش مهم الاتنين واحد
احمد : الاتنين واحد انتي شايفه كدا
هبه : ايوه الاتنين بيشتغلوا علي الكمبيوتر
احمد بتشكك : هو انتي متأكده انك جايه تدرسي بيزنس
هبه : ايوه بس انا مش عاوزه
احمد : انتي عارفه الفرق بين المحاسب و خريج بيزنس
هبه : اه اكيد المحاسب كل شغله علي الاله الحاسبه و الكمبيوتر و بتاع بيزنس بيقعد علي مكتب يقرأ ورق و يكتب
ضحك احمد بشده من غبائها و اردف : انتي علي طول بتبهريني بغبائك انا عرفت ماما متعلقه بيكي لي
هبه بابتسامه : ضحكتك حلوه
احمد بخجل : انا هفهمك عشان متقوليش الكلام دا لحد فتمرمغي سمعه عيلتنا في الطين
هبه بضحكه مقاطعه له : تمرمغي و طين انت متأكد انك عايش في امريكا جبت الجمله دي منين
احمد : من فيلم مش مهم المهم البيزنس جزء من كليه تجاره بس متخصص الاربع سنين في اداره..
هبه مقاطعه : تجاره ازاي
احمد : يعني اي ازاي
هبه : قول تاني كدا براحه
احمد بملل : خلاص مش مهم هي سمعتنا ضاعت اصلا
هبه : انت بتحور رد علي سؤالي الاول
احمد : اي سؤال
هبه : بتاع عرفت ازاي انك بتحب البرمجه و عاوز تبقا مبرمج
احمد بتفكير : كنت بحب لعبه و انا صغير فضلت متعلق بيها جدا و بلعبها كل يوم والدي قالي ان اللالعاب دي ما هي الا شويه رموز و بتضيعلي وقتي و لازم اذاكر عشان ابقا حاجه و شويه نصايح
هبه مقاطعه : اي النصايح
احمد : دا المهم اكيد مش فاكر انا بحاول افتكر كلام من اكتر من 15 سنه
هبه : خلاص كمل
احمد : المهم قضيت اسبوع بفكر اي الرموز دي و افتح اللعبه و ادور علي رموز
هبه بضحك : كنت غبي اووي و انت صغير
احمد : علي الاقل و انا صغير مش و انا كبير بس لو مش عاجبك ممكن مكملش عادي
هبه : تمام كمل خلاص انا اسفه
احمد : فضلت افكر و بعدين قابلت بنت هي كانت عصبيه و جميله كنت براقبها لما بشوفها بس مكنتش بكلمها في يوم شوفتها بتلعب لعب غريبه لونها بينك او احمر و
هبه : اسفه يا مستر اخر سؤال
احمد بضيق : اتفضلي
هبه : دي حبك الاول
احمد : ملكيش دعوه اكمل و لا كفايا
هبه : لا ابوس ايديك كمل القصه سخنت
احمد : فكرت اني اكتب شويه رموز واعملها لعبه فيها الالعاب الي بتلعبها بس علي هيأه لعبه الكترونيه
هبه بضحكه : يالهوي علي احلام ..
و انتبهت لنظرات احمد الغاضبه
احمد : انا اسف اني حكيت حاجه
هبه : و الله العظيم مش قصدي خلاص و الله مش هتكلم تاني لحد ما تخلص
احمد : هي خلصت عمتا انا وقتها بدأت ابحث عن الرموز و في المجال دا عشان اعملها اللعبه و قبل ما اوصل اني اقدر اعمل اللعبه لاقيت اني سعيد و انا بتعلم البرمجه و بس كدا
هبه : يعني البت دي هي السبب الي خلتك تكتشف انك عاوز تبقا مبرمج
احمد : ايوه
هبه : شكرتها
احمد : لأ متستاهلش