Stara Miłość Nie Rdzewieje

68

- Dzień dobry. - Kamila z ogromnym uśmiechem wysiadła z samochodu i pocałowała swoją dziewczynę w policzek. - Jak było? - Zapytała kucając przy Filipie.

- Super! - rzucił się jej na szyję. - Góry są takie duuuże. - Pokazał ręką.

- Pojedziemy w lato to dopiero zobaczysz, jakie są duże. - Kobieta wzięła walizki od Basi. - Co tak późno? Mieliście być rano.

- Mieliśmy, niestety chłopcy zażyczyli sobie jeszcze basen przed odjazdem, obiad po drodze i jakoś tak zeszło. - Weszli do mieszkania. - Ale dobrze być w domu. - Poczuła, jak Kamila ją przytula od tyłu. - Byłaś grzeczna?

- Byłam, ale dziś już nie będę. - Szepnęła jej na ucho. - Pięknie wyglądasz moja blondyneczko. Byłaś u fryzjera?

Basia odwróciła się przodem do swojej dziewczyny. - Liczę na to. Tęskniłam. I tak, byłam u fryzjera. Podoba się? - Pocałowała ją delikatnie. Chwyciła w zęby jej dolną wargę, by po chwili ją polizać.

- Mamooo! Możemy oglądnąć bajkę?

- Tak. - odpowiedziała Kamila i pociągnęła kobietę do kuchni. Posadziła na stole i ulokowała się między jej nogami. Pocałowała jej szyję, policzek, ponownie usta. Przejechała językiem po wardze i wsunęła go do środka. Basia przycisnęła ją mocniej nogami do siebie. - Boże...nie wiem, czy doczekam aż zasną...

Basia odsunęła ją od siebie. - doczekasz. Mam dla ciebie prezent.

- Jaki?

- Jak ci powiem, to nie będzie prezent. Z resztą powinnaś już się domyślać. Skorzystałam z twojej karty kupując go.

- O ty niegrzeczna... - Ponownie ją pocałowała i pomogła zejść ze stołu.
- Ja już jestem grzeczna kochanie. - Uśmiechnęła się. -  Wypoczęłaś?

- Mniej niż na wyjeździe z tobą, ale tutaj też było fantastycznie. Nigdy nie jezdziłam do takich hoteli.

- Przyzwyczajaj się.

- No nie wiem, jakoś tak dziwnie. Byłam na masażach. Wiesz, że oni tam na ferie mają opiekunki? Super sprawa.

- No to możemy jeździć tam częściej. Ładne widoki tam mają.

- Skąd wiesz? Byłaś już tam?

- Widziałam, jak rezerwowalam. Nie byłam tam, nie miałam potrzeby. - Kamila wychyliła się z kuchni. - Jesteście głodni!? - Krzyknęła do chłopców.

- Niee!

- Wychodzisz gdzieś jeszcze? - Zapytała Basia robiąc sobie herbaty.

- Dziś już nie. Jutro na dwunastą jestem umówiona z Sabiną i chyba będę wolna dopiero wieczorem. Zaraz otwarcie.

- Sabina? Ona tu jest?

Kamila podrapala się po karku. Zapomniała powiedzieć Basi, że przywozi tutaj swoją byłą kochankę i będzie z nią spędzać dużo czasu.
- Tak. Przywiozłam ją kilka dni temu. Zostaje do otwarcia, a później będzie przyjeżdżać przez kilka tygodni na dzień lub dwa, żeby wszystko sprawdzić. - Powiedziała na jednym wdechu. Raz kozie śmierć.

Basia odwróciła się i oparła o balt.
- Miło, że wspomniałaś...

- Nie chciałam ci psuć wyjazdu. - Kamila wstała i chciała przytulić swoją dziewczynę, lecz ta ubiegla ją i usiadła na przeciwko. - Skarbie...

- Przestań. Ja wyjeżdżam, a ty przywozisz sobie tutaj kochankę? Świetnie!

- Daj spokój. Dobrze wiesz, że już dawno się nie spotykamy i to było jeszcze przed zwiazaniem się z tobą.

- Wiem, ale co z tego?
- Boże.... - Basia oparła głowę na rękach. - Jesteś świnia.

- Ale ja nic nie zrobiłam! - Wstała od stołu. - Baśka zwariowałaś? - Kamila oparła sie o ścianę. - Teraz będzie się to wszystko za mną ciągnęło? Za każdym razem jak wyjadę albo ty, to będzie jakaś afera? - Basia nic nie odpowiedziała. Kamila poczekała dłuższą chwilę, aż kobieta poukłada sobie to w głowie i zadała jej pytanie.
- Mogę zostać na noc, czy mam już jechać?

- Zostań. Przepraszam. Pójdę pogonić chłopców do spania.

Kamila została w kuchni. Już nawet przeszła jej ochota na seks. Faktycznie nie powiedziała Basi o Sabinie, ale już wcześniej rozmawiały na jej temat. Myślała, że jej już przeszło.
Kiedy wyszła z kuchni, chłopcy byli już w łóżkach. - Uśpię ich, możesz iść się umyć. - Basia Wyminęła Kamilę w drzwiach i wyszła. - Panowie, do spania. - Usiadła na łóżku Filipa.

- Prawie nauczyłem się jeździć na nartach - Pochwalił się Mateusz.

- Świetnie kochanie. W przyszłym roku więcej będziemy wyjeżdżać to pojeżdżę z tobą. - Kamila spojrzała na Filipa, któremu już zamykały się oczy.
Porozmawiała jeszcze chwilkę z Mateuszem i wyszła z pokoju, gdy zaczął usypiać. Zamknęła delikatnie drzwi za sobą i zabrała się za rozkładanie kanapy.
- Na prawdę przepraszam. - Usłyszała Kamila za plecami. Odwróciła się, przełknęła głośno ślinę na widok tego, co miała przed sobą. Zamrugała kilka razy oczami, aby upewnić się, że to, co widzi nie zniknie.