Hello bu bölüm evdeki düşman ortaya çıkıyor bakalım beklediğiniz insan mı? Gerçi ilk sorduğumda bazı müneccim arkadaşlar doğru bilmişti ama renk vermemeye çalıştım :)
Neyse iyi okumalar dilerim lütfen oy ve yorum yapmayı unutmayın.
***
1 Hafta Sonra
"Yav burada bir sessizlik var hele."diyen Ciwan ağaya bakmadım bile onunla göz teması kurmak bile beni rahatsız ediyordu artık.
"Ne gibi bir sessizlik baba?"dedi Asmin.
"Ne bileyim bir haftadır ortalık çok sessiz yadırgadım."dedi Ciwan ağa.
"Evin neşesi evden kaçtı ya ondandır baba."dedi Asmin.
"Ne neşesi?"dedi Beritan Hanım.
"Simaydan bahsediyor yengem bir haftadır Miran konağında ya korkuttuğunuz çocuğu daha geri gelmiyor."dedi Zülal.
"O cadı mıymış evin neşesi!"dedi Beritan Hanım yüzünü buruştururken ama Ciwan ağa birkaç dakika sessizliğini korudu ve bana bakmadan konuşmaya başladı.
"Çağır gelsin hele bir haftadır orada ayıptır."dedi ama aslında Simaya yedi aydır ne kadar alıştığının herkes farkındaydı gerçekten Simay gidince evde koca bir sessizlik oluşmuştu.
"Ayıp diye mi yoksa sen Simayı mı özledin baba?"dedi Berwan abi.
"Ne özleyeceğim bebeyi gelsin evine otursun anasının dizinin dibine."dedi Ciwan ağa ama gözleri hiç de öyle demiyordu sürekli Simayın oturduğu boş sandalyeye kayıyordu. Evde olduğu zamanlar Simay ve Azatla oynuyordu ilgileniyordu şimdi ise Simayı görmeyince oda fark etmişti yokluğunu.
"Dolaptaki iki dondurmayı kime aldın baba?"dedi Asmin munzurca koskoca adamı köşeye sıkıştırıyorlardı ve baya eğleniyorlardı.
"Kime alacağım Azata aldım."dedi umursamazca.
"Baba yalnız çikolatalı tamam da Azat çilekli dondurma yemez sen onu Simaya almış olma sakın?"dedi Zülal.
"Ehh yetim hakkındır canı çekmesin dedim."bu adam gerçekten çok inatçıydı türlü türlü şeyler söylüyor ama Simayı benimsediğini kabul etmiyordu hala.
"Tabi tabi kesin öyledir özledim demiyon da."dedi Berwan abi gülmemek için kendimi zor tutmuştum.
"Gelecek zaten bir yarım saat sonra."dedim ortamda bir sessizlik oluşurken Ciwan ağanın yüzünde bir tebessüm oluşmuştu onlar bana öfkeliydiler beni yadırgıyorlardı beni yadırgadıkları için de Simaya yanaşmıyorlardı oysa onunla bir dertleri yoktu.
Kahvaltımıza devam ederken Simay karşı konaktan küçük sırt çantasıyla birlikte eve gelmişti. Yanıma geldiğinde kucağıma çekip öpmeye başladım. "Ohh aç mısın annem?"dediğimde kafasını olumsuzca salladı ve Zamire sarıldı karşı karşıya olsak da özlemişti belli ki.
Kucağımdan indiğinde Ciwan ağanın yanına gelmişti uzana bildiği kadar ona da sarıldığında Ciwan ağa kaskatı kesilmişti böyle bir şey beklemiyordu belli ki. Simay biraz uzaklaştığında hevesli hevesli konuşmaya başladı. "Affettin mi bişi dede?"gözlerimi sıktım, çocuklar gerçekten de hiçbir şeyi unutmuyorlardı.
Ciwan ağa çocuğa ne diyeceğini bilememişti gözlerini bizde gezdirdiğinde kafasını salladı. "Affettim."demişti Simay kucağına çıkmaya çalışınca mecbur bir şey diyememiş kucağına alıp oturtmuştu.
Bir yarım saat afallasa da sonrasında ayak uydurmaya başlamıştı olanları umursamıyormuş gibi yapıp yine Simayla ilgilenmeye başlamıştı. Ciwan ağanın öfke saman alevi gibi çıkmasıyla dinmesi bir olmuştu ama Beritan Hanım için aynı şeyi söyleyemeyecektim kadında ki kin kimsede yoktur herhalde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EMANET SİMA +18 (Vedia Serisi -1-) TAMAMLANDI
Teen Fiction"Geliyor ağam geliyor Zamir ağamın arabası geliyor!"diye bağırdı konağın kahyası. Bütün konak neredeyse bugün için hazırlanmıştı. Bir askerlik sevdasıdır diye tutulup gitmişti bu konaktan Zamir Yaman şimdi ise yedi yılın sonunda evine geri dönüyordu...
