"Geliyor ağam geliyor Zamir ağamın arabası geliyor!"diye bağırdı konağın kahyası. Bütün konak neredeyse bugün için hazırlanmıştı. Bir askerlik sevdasıdır diye tutulup gitmişti bu konaktan Zamir Yaman şimdi ise yedi yılın sonunda evine geri dönüyordu...
Hello benim gibi sahuru canla başla bekleyen müslim kardeşlerime bir kıyak geçip bölümü atıyorum iyi okumalar dilerim lütfen finale güzel yorum yapın.
Bu arada ikinci kitabı henüz yazmaya başlamadım ondan önce bir hafta dinlenmek istiyorum diğer kitaplarıma yazmak istiyorum onlar çok boşta kaldı. Haftaya pazartesi ikinci kitabın ilk bölümüyle görüşmek üzere önden tanıtımı yayınlayacağım kapakta burada dursun diyelim :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
5 Mayıs 2022
Zamirsiz ilk günümüz. Göreve çıkmadan önce beni arayacağını söylemişti çocukları yedirmiştim bile ama benim midemden hiçbir şey geçmiyordu telefonun başına oturmuş aramasını bekliyordum.Daha fazla dayanamadığımda ben alıp aramıştım uzun uzun çalmıştı bir an açılmayacağını sansam da son anda açılmıştı.
"Gülüm."yüzümde onun tabiriyle güller açmıştı sanki.
"Sevgilim."diye mırıldandım. "Ne yapıyorsun nasılsın? Ne zaman göreve çıkacaksın? Bir şeyler yedin değil mi?"hafif gülüşünü duymuştum.
"İyiyim gülüm sen nasılsın? Birazdan çıkacağım aklın kalmasın ben karnımı doyurdum sende inatçılık etmeyi bırak otur da yemeğini ye beni delirtme."nasıl da tanıyor beni yemediğimi bile biliyor.
"Tamam yiyeceğim ama iyi olma konusuna söz veremem işte sen burada değilken ne kadar iyiysem o kadar."tekrar gülmüştü.
"Bitsin geleceğim artık orada olacağız tamam mı?"tebessüm.
"Tamam lütfen kendine dikkat et sende söz ver bana geri geleceksin beni tek başıma bırakmayacaksın yoksa iki elim yakanda olur!"diye ciyakladım muhtemelen telefonun öbür ucunda yüzünü buruşturmuş olmalıydı.
"Gülüm ciyaklama yalvarırım ya. Senin bu ciyaklamaların bir el bombasıyla eş değer kulağıma zarar veriyor daha sahaya çıkmadan sakatlama beni."göz devirdim.
"Pislik."diye mırıldandım.
"Hadi tutma beni yemeğini ye yoksa bak Simaydan yiyip yemediğini öğrenirim eğer yemediysen bir daha seni aramam."gözlerim korkuyla büyüdü.
"Anne hadi ya okula geç kaldım!"diye bağıran Simayın yanına koşturdum. Burada üç çocukla etrafta gezip tozmak oldukça zor olduğu için arabamı istetmiştim Berwan abide bir şoförle Mardinden yollamıştı arabamı. İkizleri arkadaki çocuk koltuğuna oturttuğumda Simayı da kendi koltuğuna oturttum ve kemerini bağladım. Hızlıca sürücü koltuğuna oturduğumda arabayı çalıştırdım ve sürmeye başladım.
