EMANET SİMA +18 (Vedia Serisi -1-) TAMAMLANDI

38.Bölüm Sarı Saçlar

Bu bölüm sonlara doğru biraz hüzünleneceğiz inşallah abartmam neyse lütfen yorum yapın ve bir şey sormak istiyorum en çok hangi tarz yazmamı seviyorsunuz hangi konuları? 

Önceden yazdığım bir seri katil kitabım vardı adı Pac-Man şimdi bir yenisi üzerine çalışıyorum allah utandırmasın ama mükemmel bir kitap olacak sadece Emanet Sima'nın bitmesi gerekiyor ama şuan final yapmayı hiç düşünmüyorum dehşet bir şekilde keyif alıyorum Sima ile Zamirden.

Niye bu kadar çok bölüm yazdığımı anladım sanırım. Ben çok yanlızım galiba bu yanlızlığımı da kendi karakterlerimle örtmeye çalışıyorum onlar benim yedi yirmi dört yanımda olan kafamda olan tek arkadaşlarım. Benim içimde beni anlayan duygularımın içinden geçen tek kişiler hepsi benden birer parça. Sima benim duygusal tarafım, Avzem benim güçlü yanım, Karaca benim cani yanım hepsinde birer parçam var.

Erkek karakterlerimde olan şeyler de galiba eksik kalan yanlarım olabilir :')

***

2 Ay Sonra

Simayın anlına da sirkeli bezlerden bir tane yerleştirdiğimde bitmişti. Ara sıra gördüğü kemoterapi yüzünden ateşi çıkıyordu ve saçları çok fazla dökülmeye başlamıştı. Her ne kadar hastalığının ciddiyetini anlamaya başlasa da çok güçlü duruyordu benim küçük kızım. Koltuk altlarındaki ısınan bezleri değiştirdiğimde yenilerini yerleştirdim.

Ateşi neredeyse tamamen düşmüştü çok fazla çıkmadığı için hastaneye gitmemiştik. Bu hassas zamanlarda Simayın moralini yüksek tutmaya çalışıyorduk Zamir bile Simay ile Ardili kıskanmayı göz ardı etmiş yeter ki Simay iyileşsin kendini iyi hissetsin diye ne isterlerse yapıyordu. Yarın bebeklerimizin cinsiyetlerini öğrenmeye gidecektik.

Bunun heyecanı bile kalmamıştı üzerimizde her şey bütün mutluluğumuz tadımız tuzumuz uçup gitmişti bir anda. Ateşinin düştüğüne iyice emin olduğumda tüm bezleri toparlayıp plastik teknenin içine koydum ve tutunarak ayaklandım. Karnım şiştiği için bazı hareketlerim fazlasıyla kısıtlanmaya başlamıştı.

Bebeklerim üç buçuk aylık olmuşlardı ve karnımın içinde çok hareketliydiler daha şimdiden tekmelerin şiddetini fazlasıyla hissediyordum. Karnımdaki tekmeler ne zaman Zamir onlara şarkı söylemeye başlasa kesiliyordu ya da ne Zaman babalarını duysalar duruluyorlardı. Odadan ayrıldığımda yavaşça aşağıya inip elimdeki eşyaları mutfağa bırakmıştım salona geçtiğimde elindeki örgüyle bebeklerimize patik ören Leylanın yanına oturdum.

Canı sıkıldığı için patik battaniye işlerine feci sarmış durumdaydı. İki aylık hamileydi ama çok fazla yediği için karnı benimki kadar şişmişti. Karnım yüzünden doğru düzgün bile oturamıyordum nefes alamıyordum bunların üzerine bir de bel ağrısı eklendiğinde dokuz ayın çabucak bitmesini istiyordum. Bazen keşke bebeklerimizi Zamir taşısa diyordum ama maalesef henüz böyle bir teknoloji icat edilmemişti.

Lütfen sevgili bilim adamlarımız artık çocukları altı ay erkekler taşısın altı ay da biz taşıyalım. Bunun bir çaresini bulursunuz umarım. Ya da en azından doğum sancısını erkekler çekebilir bizde doğurabiliriz evet elbette buda olabilir. Doğum olarak sanırım normal doğumu tercik edecektim bebeklerimi tehlikeye atmak gibi bir niyetim yoktu en iyisi hangisiyse o olacaktı. Sezeryan istemiyordum eğer sezeryan olursam dikişlerim yüzünden kolayca toparlanamazdım bebeklerimle ilgilenemezdim bunun için de biraz cefa çekmem gerekiyordu.

"İki pembe ördün şimdide iki mavi örüyorsun."bir bana bir kendine örmüştü şimdi ise benim mavi patiklerimi örmüş kendi bebeğininkileri örüyordu cinsiyetleri bilmediğimiz için öylesine örüyorduk. O patikleri örerken bende yeşil bebek battaniyesi örmüştüm oturduğum yerde iki battaniyeyi can sıkıntısından iki günde bitirmiştim. Saçlarımı sağ omzumdan aşağıya indirirken onu seyrediyordum hiçbir şekilde patik örmeyi beceremiyordum ören insanlara da çok imreniyordum.