EMANET SİMA +18 (Vedia Serisi -1-) TAMAMLANDI

52.Bölüm Şaşırtıcı Olaylar

İşte bir bölüm daha biz ne zaman final yapalım? Bir yandan final yapmak istiyorum ama nerede duracağımı da bilemiyorum bakalım eğer final olursa ya da yaklaşırsa  haber vereceğim :)

Yorum yapmayı unutmayınız lütfen.

***

"Bir varmış bir yokmuş zamanlardan bir gün bir efsaneye göre Çingene kadın bir gece Ay'a sevdiği adamın kendisinin olması için yakarır. Ay bunu kabul eder ancak bir şartı vardır; Doğacak ilk çocukları Ay'ın olacaktır. Kadın, yalnızlık korkusu ile bu şartı kabul eder ve Çingene adamla evlenir."diye fısıldadı iki bebeğimizi de göğsüne yatırmış anlatırken. "Bir süre sonra da ilk çocukları doğar. Ancak çocuk tarçın renginde bir tene ve koyu zeytin gözlere sahip olacağı yerde aydınlık bir tene sahip olur, albinodur. Tam anlamıyla Ay'ın suretidir. Ancak Çingene adam şüpheye düşer ve kadını kendisini aldatmakla suçlayarak bıçaklar ve öldürür. Çocuğu da bir dağın tepesinde bırakır. Derler ki: Çocuk ne zaman mutlu olup gülse Ay; Dolunay şeklinde olur, çocuk ne zaman ağlasa Yarım Ay ve Hilal şeklinde geçip onu sakinleştirmek için bir beşiğe dönüşür."

"Uyudular."diye fısıldadım. "Senin masalın işe yaradı baksana sabahtan beri canımızı okuyorlardı."Zamir gülümseyerek Karan ile Karacayı izledi sonra da onları götürdük be n Karacayı yatırdığımda Zamire dönmüştüm ki çok tuhaf bir görüntüyle karşılaştım.

"Oğlum bende değil annende meme yanlış yerde arıyorsun memeyi."diye mırıldandı Zamir. Karan acıkmış olacak ki gözleri kapalı bir şekilde babasının memesini emmeye çalışıyordu. Gülmemek için dudaklarımı ısırırken onları izledim. "Lan yok yok babacığım bende yok annende."o kadar sevimli bir hali vardı ki dayanamayıp kucakladım.

Kendi göğsümü açıp verdiğimde emmeye başlamıştı. Derine dalana kadar emmişti uykusu derinleştiğinde göğsümden ayırıp yatırmıştım. Sessizce odadan çıktığımızda kendi odamıza geçmiştik yatağa uzandığımızda yarım kalan filmi bitireceğiz diye uyuya kalmıştık. Sabah Simayın yine yatağımızda zıplamasıyla uyanmıştık Zamir kızımızı yatağa yatırıp gıdıklamaya başladığında onları izliyordum.

Bir an duraksadığında gözleri dolar gibi olmuştu Simayı kendine çekip anlına sıkı bir öpücük kondurdu. Oda haklıydı göreve gidecekti döndüğünde çocukları büyümüş olacaktı bebeklerimiz neredeyse bir yaşlarına gelmiş olacaklardı Simay beş yaşına girmiş olacaktı Zamir hepsini kaçırmış olacaktı. Benim de gözlerim dolduğunda Simay görmesin diye hızlıca sildim ve yutkundum saçlarını okşadığımda Simay konuştu.

"Baba yine işe gideceksin ya uzun süre gelmeyeceksin?"

"Evet babacığım."

"Doğum günüme de gelmeyecek misin?"diye sordu Simay Zamir hafifçe yutkunurken kızının saçlarını okşadı.

"Bana bol bol fotoğraf atarsınız güzelim olur mu? Ben sana hediyeni de gönderirim hem."Simayın yüzü düşmüştü.

"Ama kardeşlerimin doğum gününde geleceksin."şimdi anlaşılmıştı asıl mesele.

"Güzel kızıma sözüm olsun gitmeden telafi edeceğim."yataktan kalktığında ikimizde ne demek istediğini anlamamıştık. Kahvaltıya kalmadan evden ayrıldığında fazla üzerine düşmemiştim ama nereye gittiğini de merak etmeden edememiştim. Bebeklerin uyumasını fırsat bilip kahvaltıya inmiştik hızlı hızlı kahvaltımı edip çocuklara bakmaya çıkacaktım ki Alparslanla birlikte bir adam gelmişti yanımıza.

"Oğul kim bu bey?"diye sordu Beritan anne.

"Avukatmış Sima Hanımı görmeye gelmiş."dediğinde kaşlarım çatılmıştı.