Hello bu bölüm sonu sizi biraz uyuz edeceğim ama olsun en azından artık savaşın başladığını açık açık bilebilirsiniz :)
Lütfen yorum yapmayı unutmayınız sizleri seviyorum.
***
1 Ay Sonra
Doktorun odasından çıkarken EKG sonuçlarımın güzel çıkmasına sevinmiştim. Zamirin elini sıkıca tuttum. Bugün sadece benim için değil Zamir için de çok güzel bir gündü sol elini daha rahat kullanmaya başlamıştı gün geçtikte daha da iyileşiyordu tek bir şey dışında oda elinde kalan titreme. Elindeki titreme geçmediği için raporunu alıp sahalara dönemiyordu onun yerine Zamiri jandarma karakolunda kalmasına uygun görmüşlerdi.
Şimdi karakol üzerinden çalışacaktı sevdiği mesleği yapmaya orada devam edecekti zorunda olmadıkça operasyona falan çıkmak yoktu buda içimi bir nebze rahat ettiriyordu. "Şuana kadar bir sorun çıkmadı kalbin vücuduma uyum sağlaması zaman alacakmış ama iyi gidiyormuşum sence bir pürüz çıkar mı?"dediğimde kafasını olumsuzca salladı.
"Güzel düşün güzel olsun gülüm."yanağımı öptüğünde güldüm.
"Hadi eve gidelim daha yapacak bir sürü işimiz var Simayın odasını yapacağız daha."
"Bir aydır atlatıp duruyoruz artık odasını eşyalarını yerleştirelim de bizle uyumaktan vazgeşsin."kıkırdadım. Odasını yapacağız diye uyuduğu odayı boşaltıp duvarları sarıya boyamıştık mobilyalarını sipariş etmiştik gelmişlerdi ama uygun olup odasını döşeyememiştik. Yaklaşık bir haftadır bizimle birlikte uyuyordu ve ameliyatın üzerinden anca iyileştiğim için bir aydır Zamirin eli elime değmemişti.
Yalnız kalmak için delirdiğini adım kadar iyi biliyordum. El ele hastaneden çıktığımızda alelacele konağa dönmüştük herkesin mutlu bir şeyler duymaya ihtiyacı vardı çünkü. Konağa geldiğimizi tek tek bombaları patlatırken herkes çok mutlu görünüyordu. Leyla benimle bir şey konuşmak istediğinde beni bir kenara çekmişti.
"Ne oldu Leyla?"dediğimde dolabından bir kutu çıkardı.
"Ne zamandır söylemeyi bekliyordum bunun için iyi olmanı çok bekledim."kutuyu açtığında içinden çakiden daha beter bir oyuncak bebek çıkmıştı.
"Bu ne be?"
"Bir nevi bir gözdağı."dediğinde derince iç çektim.
"Önce mektuplar şimdi bebek mi?"
"Simaya göndermiş bir de çocuğun ödü patladı."
"Orospu çocuğu kim olduğunu bir bulsak!"sinirle soluduğumda dudaklarını ısırdı.
"Ben biliyorum kim olduğunu."hızla ona döndüm.
"Kim?"
"Asmin."kaşlarımı çattım.
"Ne? Sebep? Asmin abla çok iyi bir kadın buraya geldiğimden beri beni yadırgamayan dostluk yapan tek kişiydi belki de tamam kardeşi ruh hastası olabilir ama Asmin abladan öyle bir şey görmedim hiç."elini omzuma koyduğunda sıcacık gülümsedi.
"Bak Asmin senin tanıdığın gibi birisi değil o ikiyüzlü bir kadın. İşine gelene dişini göstermesini bilir ama işine gelmeyenin arkasından bir yılan misali sinsice ilerlemesini de bilir. Bu bebek gelmeden bir gün önce telefon konuşmalarını duydum bu bebeği kendisi gönderdi anonim olarak. Peki sebebi ne? Bilmiyorum ama belli ki sana gönderdiği notlarla da ilgili bu her neyse birbiriyle bağlantılı ve sorunun cevabı sadece tek kişi de."dudaklarımı ısırırken kafamı salladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EMANET SİMA +18 (Vedia Serisi -1-) TAMAMLANDI
Teen Fiction"Geliyor ağam geliyor Zamir ağamın arabası geliyor!"diye bağırdı konağın kahyası. Bütün konak neredeyse bugün için hazırlanmıştı. Bir askerlik sevdasıdır diye tutulup gitmişti bu konaktan Zamir Yaman şimdi ise yedi yılın sonunda evine geri dönüyordu...
