11.Bölüm Eve Dönüş

9K 322 124
                                    

Hello bugün hastaneye gideceğim o yüzden bölümü erken yazmıştım siz güzel güzel okurken ben hastanede olacağım. Lütfen o güzel yorumcuklarınızı benden esirgemeyin olur mu?

***

13.05.2021

"Zamir saçmalama daha dün çıktık hastaneden bu halde uçuş yapamazsın tutturdun bir eve dönelim de dönelim diye çarpacağım ağzına şimdi."diye azarladığımda sırıtmakla yetinmişti.

"Evime gitmek istiyorum gülüm burada rahat değilim niye anlamıyorsun?"

"Off gerçekten bazen adamı deli ediyorsun Zamir."yanına oturduğumda sırtımı yatak başlığına yaslayıp kollarımı göğsüme yasladım. Odanın kapısı çalındığında Zülal usulca içeriye girmişti hafifçe tebessüm ettiğimizde hızlıca abisinin yanına gelip tekrar sarılmıştı eve geldiğimizden beri ara ara gelip abisine sarılıyordu.

"Abi ya bir an öyle korktum ki neyse iyisin her şey geçti bitti yani önce yengemin bebeği şimdi sen ödümüz koptu."dediğinde dudaklarımı ısırdım ben Zamire bu konuyu hiç anlatmamıştım. Görevdeyken aklı dağılmasın benim için endişe etmesin diye söylememiştim şimdi ise yaşadıklarımız yüzünden anlatmamıştım sırası değildi çünkü.

"Ne bebeği?"dedi şaşkınca.

"Ay bilmiyordun sen ıyy yengem söylemiştir sandım ne bileyim."

"Zülal ne bebeği?"

"Yengem hamileymiş işte sen göreve gittikten bir süre sonra düşük yapmış."dediğinde Zamirin bakışları bana dönmüştü.

"Zülal bizi yalnız bıraksana."

"Tabi abiciğim."odadan ayrıldığında baş başa kalmıştık acaba kızacak mı diye düşünürken kolunu kaldırdı. Yüzümdeki buruk tebessümle dikkat ederek ona sarıldım sağ koluyla beni sıkıca sardığında kafasını kafama yaslamıştı.

"İyi misin şimdi?"diye sorduğunda kafamı salladım.

"Üzerinden uzun bir zaman geçti iyiyim yani sırası değildi böyle bir şeyin o yüzden söyleyemedim özür dilerim."diye mırıldandım.

"Yok kızmadım sadece yanında olmak isterdim senin yaptığın gibi elini tutabilmek isterdim."kafamı hafifçe çektiğimde uzanıp yanağını öpmüştüm.

"Olsun olmuşla ölmüşe çare yok yaşandı bitti işte geçti gitti."emin misin dercesine tek kaşını kaldırdığında kafamı salladım ve yataktan kalktım. "Hadi senin sakallarını keselim çok uzamışlar bekle burada kalkma ayağa."diye uyardığımda banyodan büyük bir bez almıştım kuaför bezi gibi kullanıp boynuna sarmış ve önüne iyice sermiştim.

Banyodan tıraş makinesini aldığımda yanına oturmuştum. İki elini de kullanamıyordu bazı şeyleri yaparken zorlanacaktı onun yanında olup ona yardım etmem gerekiyordu kendini yetersiz hissetsin istemiyordum. Gülümserken makineyi çalıştırdım ve nazikçe yüzünde gezdirmeye başladım onun gözleri benim üzerimdeyken ben onun sakallarını güzelce tıraş etmiştim bile.

"Hah şimdi çok güzel oldu sana böyle bebek yüzü yakışıyor."dediğimde uzanıp tekrar yanağını öptüm.

"Sen yaptın daha güzel oldu."hafifçe kıkırdarken örtüyü toparlayıp banyoda temizlemiştim odaya döndüğümde elindeki telefonla uğraşıyordu. Yanına gelip hızlıca uzandığımda kafamı omzuna yaslayıp ne yaptığını izliyordum. Oyun oynuyordu dün hastaneden çıkmıştık ama yüzbaşının yatmaktan canı sıkılmaya başlamıştı bile.

Yanaklarını şişirdiğinde telefonu kenara attı. "Ya ben bu kadar yatmaya da alışık değilim ki kıçım çarşafa yapışmış gibi hissediyordum Sima."dediğinde göz devirdim ve dudaklarımı ısırdım parmağımı uzatıp usul usul boynunda dolandırıp hayali bir çizgi çizerken göğsüne doğru indiriyordum parmağımı.

EMANET SİMA +18 (Vedia Serisi -1-) TAMAMLANDIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin