Haloooo! Nasılsınız ben çok açım :)) Neyse midemle ilgili konuyu bir kenara bırakıp bölüme geçelim yoksa bu mevzu uzar da uzar. Lütfen yorum yapmayı unutmayın :)
***
"BEBETLERİM NEYDE!"kulağımın dibinde çığlık atan Simayla kafamı yastığın altına sokmuştum. "ANNE BEBETYEYİM YOK!"yastığı kafama bastırırken beş dakika daha uyumak için nelerimi vermezdim ama anne olmak her dakika çocuğun tarafından dürtülmek demek. "ANNE KAYK!"kafamı yastığın altından çıkarttığımda çatık kaşlarımla bakışlarımı ona çevirip uykulu sesimle konuştu.
"Ne ya ne bağırıyorsun sabah sabah ayıp?"omuz silktiğinde duvardaki saate çevirdim bakışlarımı kahvaltı saatine yarım saat vardı daha.
"Asıy bebetyeyim yok o ayıp neyde benim bebetyeyim!"eyvah eyvah gelde şimdi senin bebeklerin yangında telef oldu de vallahi beni çiğ çiğ yer.
"Şey anneciğim bebeklerin şeyde ya."
"Neyde?"ulan elli küsür bebeğin nereye kaybolduğunu gelde anlat şimdi.
"Şimdi hani eski evimizde yangın çıktı ya anneciğim senin bebeklerin yandı bitti kül oldu bazıları da kullanılamaz halde."gözlerini belerttiğinde dona kalmıştı korkuyla yatakta oturur pozisyona geldiğimde yanaklarına dokundum. "Annecim iyi misin bebeğim inme mi indi ne oldu?"hafifçe sarstığımda bakışlarını gözlerime dikti.
"BENİM BEBETYEYİM ÖYDÜ MÜ?"ay keşke alıştıra alıştıra söyleseydim travma geçirecek çocuk.
"Anneciğim onlar gerçek değil ki?"gözleri dolduğunda ağlamaya başladı.
"Ama beyim bebetyeyim ben bebetyeyimi istiyoyum söye öymesinyey deyi deysinyey!"
"Bebeğim nasıl geri getireyim tövbe tövbe."yardım etmesini istemek için yan tarafıma dönmüştüm ki Zamiri bulamadım çoktan kalkıp gitmişti.
"BEBETYEYİM!"bağırarak ağlamaya başladı bu defa bir yarım saat ağladıktan sonra gözlerini koluna silmişti odanın kapısına ilerlerken seslendim.
"Nereye?"
"Asmin yengemin yayına dedem öyünce heyva yapmıştı bebetyeyime de yapsın."odadan çıktığında kendimi tutamayıp gülmeye başlamıştım. Ellerimle ağzımı örterken kahkaha atıyordum, bebekleri için helva kavurtturan tek deli de ancak benim kızım olurdu zaten.
Gülmeye devam ederken odanın kapısı açılmıştı Zamir birkaç poşeti odaya taşımıştı sanırım kıyafet almıştı. Ona yardım etmek için koridora çıkmıştım Berwan abiyle birlikte bir sürü poşet getirmişlerdi hepsini odaya taşımıştım ki bir şey fark ettim poşetlerin yarısı toys shop poşetiydi.
"Çitlenbik odayı bastı mı?"diye soran Zamirle kıkırdarken kafamı salladım.
"Sabah baya efsane uyandırdı beni canım kızım sağ olsun."dedim ve onu taklit etmeye başladım. "Bebetleyim neyde!"Zamir de gülmeye başladığında devam ettim. "Bebekleri öldüğü için yengesine helva kavurtturmaya gitti mutfağa."gür bir kahkaha patlatmıştı bu defa.
"Ciddi olamazsın?"
"Çok ciddiyim."poşetleri açıp içindeki kıyafetleri çıkartmaya başladım bana ve Simaya bir sürü şey almıştı. "Yaa hepsini bize mi aldın?"
"Çoğu sizin kendime de aldım birkaç bir şey."ona sarıldığımda saçlarımı öpmüştü. "Bak bakalım beğenecek misin senin tarzın mı beğenmezsen gidip kendi tarzın olan şeyleri alırsın."
"Ben çok beğendim."kıyafetleri kırışmadan dolaba asmıştım.
"Simayın odasını da değiştirelim diyorum güzelim kaldığı oda genç kız odası bizim çitlenbik daha topu topu üç yaşında."kafamı salladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EMANET SİMA +18 (Vedia Serisi -1-) TAMAMLANDI
Roman pour Adolescents"Geliyor ağam geliyor Zamir ağamın arabası geliyor!"diye bağırdı konağın kahyası. Bütün konak neredeyse bugün için hazırlanmıştı. Bir askerlik sevdasıdır diye tutulup gitmişti bu konaktan Zamir Yaman şimdi ise yedi yılın sonunda evine geri dönüyordu...
