Bu bölüm biraz mutsuzlu bir bölüm bu bölümü ne zorluklarla yazdığımı anlatamam sinüsü olan beni çok iyi anlar. Tıkandım hapşırmaktan can veriyordum neredeyse iki hapşırıyorum iki kelime yazıyorum iki hapşırıyorum tekrar yazıyorum Wattpad arsızı olmuşum resmen şdlsfşaisfdg
Neyse yorum yapmayı unutmayın o kadar emek var burada.
***
"İnanmıyorum."diye mırıldandım ayaklanıp karşısına geçtiğimde dimdik durdum. "Çünkü sen konu işin olduğunda gözün kimseyi görmez."kafasını salladı.
"Doğru kimseyi görmez gözüm konu vatansa senin de görmemeli kimsenin görmemeli ama merak etme senin kızınsa benim de kızım ha değil diyorsan eğer emanetim emin ol bir emanet kendi öz evlatlarından daha değerlidir insanın."bana kızmıştı bende ona kızgındım vatanına ihanet etsin demiyordum tabi ki de ama kızımın da hayatını tehlikeye atmasın.
"Kızımı getir bana!"diye mırıldandım yakalarına yapıştığımda ellerimi tuttu. "Eğer ona bir şey olursa Zamir Yaman yemin ederim diğer çocuklarının yüzünü asla göstermem sana!"odanın kapısı açıldığında her şeyin sebebi olan o kızıl cadı girmişti içeriye.
"Hazırım ben ne zaman çıkıyoruz."dediğinde kaşlarımı çattım ve Zamire döndüm.
"Se-sen Zümrayı götürecek misin?"diye mırıldandım utanmıştım sözlerimden.
"Götüreceğim kızımı da alacağım sana rağmen o iğneleyici diline rağmen."ellerimi yakalarından çekip itmişti Zümranın kolundan tuttuğunda birlikte odadan çıktılar. Bir başıma kaldığımda hem utanmıştım hem de korkuyordum. Kenardaki koltuğa zorla oturduğumda koltuğun sırtına yaslanıp ağlamaya başladım yüzümü kolumla kapatıp burnumu çektim.
YAZAR'DAN
"Ne yapıyoruz yüzbaşı?"diyen Zümraya döndü Zamir birlikte mühimmat odasına girmişlerdi. Zamir Zümranın önüne bir çelik yelek bıraktığında Zümra üzerindeki kıyafetlerini çıkarttı. O soyunurken Zamir de arkasını dönmüştü çelik yeleği en alta giyerek üzerini giydi tekrar Zümra. "Dönebilirsin yüzbaşı."
Zamir ona doğru döndüğünde konuşmaya başlamıştı. "Tim hazır birazdan buluşma adresine çıkacağız seni teslim ediyormuş gibi yapacağım. Ellerini bağlı sanacaklar iki silah vereceğim arkanda tutacaksın Simayla yer değiştirdiğiniz anda başlayacağız."dediğimde kafasını salladı. "Mümkünse göğsünden falan vurulmaya çalış kafanı koruyacak bir sistemimiz yok şuan ölürsen kötü olur."diye mırıldandı Zamir.
"Merak etme yüzbaşı hayatımda ilk defa böyle risklere girmiyorum."üzerine siyah ceketi de geçirdi Zümra üzerindeki çelik yeleğin varlığı belli olmuyordu birlikte hazırlanıp mühimmat odasından çıktıklarında timin aracına yürürken duraksadı ve çay ocağında çalışan askere döndü.
"Arada benim odaya uğra karım tek başına hamile ona bir şey olmasın sakinleştirici bir şeyler yap ne bileyim yapıyordun ya hani çay falan işte."
"Merak etmeyin komutanım aklınız burada kalmasın."birlikte timin aracına geçtiklerinde on dakika evvel gelen adrese ilerlediler. Adres şehrin uzaklarında ıssız kullanılmayan dağın taşın arasındaki eski bir otobanda olacaktı. Bu yol olası heyelan sebepleri yüzünden yıllar önce kullanılmayı bırakılmıştı mecbur kalmadıkça kimse o yolu kullanmazdı.
Orayı seçmelerinin sebebi de bu yüzdendi. Onlar takasın yapılacağı yere ilerlerken diğerleri çoktan oradaydı bile. Kendilerine göre güvenliği sağlamışlardı Simay onların kendisini Zamire götürmeyeceğini anladığında çoktan başlamıştı ağlamaya. Küçük bedeni korkuyla irkiliyordu yanında oturan kadından çok korkuyordu zira daha beş dakika önce ağladığı için bağırıp çağırmıştı küçük kıza.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EMANET SİMA +18 (Vedia Serisi -1-) TAMAMLANDI
Novela Juvenil"Geliyor ağam geliyor Zamir ağamın arabası geliyor!"diye bağırdı konağın kahyası. Bütün konak neredeyse bugün için hazırlanmıştı. Bir askerlik sevdasıdır diye tutulup gitmişti bu konaktan Zamir Yaman şimdi ise yedi yılın sonunda evine geri dönüyordu...
