EMANET SİMA +18 (Vedia Serisi -1-) TAMAMLANDI

54.Bölüm Karamel

Selam size bir haberle geldim finale yaklaşmış bulunuyoruz son üç bölüm diyelim :') ne kadar duyguluyum bilemezsiniz keşke hiç bitmese ama aklıma konu gelmiyor ve uzatmakta istemiyorum. 

Ama yepyeni iki karakterle bu kitabı seri haline çevirmek istiyorum. Seriye bir isim bile koydum Vedia Serisi -1- Emanet Sima olacak bu kitabın adı. Ve ikinci kitabın baş karakterlerinden biri de Karan olacak :) Bu kitabın altında başlamayı düşünüyorum ama siz söyleyin ayrı bir kitap mı açayım buradan mı devam edeyim?

İkinci kitabın adı da belli Vedia Serisi -2- Emanet Belinay, Belinay isminin hem anlamı çok güzel hem de benim için önemli birisi. Henüz doğmasa da belki de dünyaya gelmesi çok riskli olsa da ben onun manevi teyzesiyim. Belki doğamayacak çünkü durumu kritik ama allah büyüktür demişler doğsa da doğmasa da hayatımda büyük bir yerde olsun istedim sadece manevi de olsa teyzen seni çok seviyor :')

Yorum yaparsanız çok sevinirim :)

***

Saniyeler içerisinde hangi ara soyunduğumuzun farkında bile değildim yanlışlıkla içtiği ilaç yüzünden zaten libidosu tavan olan kocam hepten uçmuştu. Gideceğiz dokuz aylık görevin hasretini iki haftaya da sığdırmaya çalışıyor olabilirdi tabi. Öpüşmelerimiz git gide ateşli bir hal alırken altında kıkırdıyordum onu o kadar özleyecektim ki hiç gitsin istemiyordum hele bu kadar yakınlaşırken daha çok duygusal bir hale giriyordum.

Kaç posta atmıştık üçten sonrayı saymayı unutmuştum üstümde hareket ederken tek yaptığım ona ayak uydurup kendimi ana bırakmaktı. Yorulmuştum hatta canım çıkmıştı terlemiştim saçlarım bütün vücuduma yapışmıştı banyoya girmeden önce yorganın altına sığınmış ona sarılmıştım. Zamir ise ilacın etkisini atamamış ama beni de daha fazla zorlayamacağını bildiğinden kendini zapt etmeye çalışıyordu. Bu zor durumuna gülmemeye çalışıyordum çünkü haklı olarak kızıyordu saatlerdir içimde gidip geliyordu ama hala enerjisi tükenmemişti ne biçim bir ilaçtı bu? Yaşlılar için niye kalp krizi riski olduğu şimdi anlaşılıyordu insan bunu içince kalbi yerinden fırlayacak gibi oluyordu.

Banyoya sabah yapmayı düşünmüştüm çünkü hem kasıklarımdaki sızıdan hem de yorgunluktan yerimden kalkamıyordum ne kadar alışık olursam olayım çok zorlanmıştım boğazım bile sızlıyordu ama Zamirin bilerek yapmadığını da biliyordum. İlacın prospektüsünü okuduğumda gülmekten ölecektim Zamiri yatağa almasam herhalde sabaha kadar Mardin sokaklarında koşacaktı. Beni kucağına aldığında banyonun kapısını tekmeleyerek açmıştı bir postayı daha kaldıramayacağımı söylemek için kafamı kaldıracaktım ki beni yıkayacağını anladım.

"Özür dilerim."diye mırıldandı ve saçlarımı öptü. "Kendimi kaybettim."kafamı hafifçe salladım.

"Biliyorum dün gece bende içtim çünkü soğuk suda sabaha kadar durmasam herhalde bu anı daha erken yaşamış olacaktık."beni su dolu küvete bıraktığında lifi alıp üzerine sevdiğim karpuzlu duş jelinden sıkmıştı. "Daha iyi misin?"diye mırıldandığımda kafasını salladı.

"Aynen."ister istemez dudaklarım titremişti gülmemek için dudaklarımı ısırdım. O kadar komik, çaresiz ve tükenmiş görünüyordu ki utanmasa ağlayacaktı ya da çıkıp bahçede koşturacaktı tatmin olmadığına yemin edebilirdim.

"Sana bir papatya çayı yapayım mı belki iyi gelir sakinleştirir?"diye mırıldandığımda bana öyle bir bakmıştı ki dayanamayıp kahkahayı bastım.

"Sima gülme! Sima sana diyorum bak gülme."kendimi durduramadığımda sinirlenip banyodan çıkmıştı.

"Ya gitme tamam gülmüyorum. Zamir!"geri gelmeyeceğini anladığımda mecbur ben duş alıp çıkmıştık. Pişik olmuş gibi yürümeyi kesmem lazımdı yoksa herkese rezil olacaktım, dolaptan kıyafetlerimi alıp giydiğimde hızlıca odadan çıktım ve aşağıya indim. Aşağıda bir şeyin yanında duruyordu yanına geldiğimde elindeki ayıcığımı fark ettim.