PROMİSE 💙 /PJM

17

Hei Jun'dan
Gizemli buketin üzerinden yaklaşık bir hafta geçmişti. Günlerimiz normal bir şekilde sürüp gidiyordu. Sadece aklımda hala soru işaretleri vardı. Neden buradaydı? Yıllar sonra neden buradaydı? Acaba bir kızı olduğunu biliyor muydu? Ya da geçen konuştuğu çocuğun kendi çocuğu olduğunu? Aklımda yüzlerce soru vardı.

Pencerenin kenarında dışarıyı izleyip sevdiğin şarkıları dinlemenin birçok şeyden daha iyi geldiği gerçeğiyle baş başayken
"Bu kadar iyi bir yüzücü olduğunu bilmiyordum?"
diyen Yuna ile bu düşüncelerden sıyrılıp ona anlamamaz bakışlar attım.
"Diyorum ki dalmışsın görmüyorsun beni. Ne düşünüyorsun yine bu kadar?" dedi.
"Hiç öylesine." diye geçiştirdim.
"Dünyanın en mantıklı argümanı şuan bu. Hayatımda ilk defa duyuyorum. Nereden aklına geldi böyle orijinal bir şey? Hayretler içindeyim gerçekten." dedi.
"Dalga geçme." dedim.
"Geçmiyorum tamam."
"Eee Dan Bi ne zaman dönecek okuldan?"
"Bugün erken gelecek."
"İyi o zaman"
"Ha bu arada Bum'u akşam yemeğine davet ettim."
"Güzel olur."
"Ne yapsak yemeğe?"
"Farketmez ya ayarlarız." dedi. Kalkıp mutfağa doğru yol aldı.

Pencereden dışarı tekrar baktığımda bir taşınma kamyonu gördüm. "Yunaaa yeni birileri taşınıyor apartmana" diye bağırdım mutfağa doğru.
"Bağırma, bağırma sağır oldu kulaklarım gördüm az önce." "Neyse ne krep falan bir şey yapıp götürelim mi? Belki yardıma ihtiyaçları vardır." dediğimde Yuna çalan kapıyı açmıştı.
"Herkesin iyilik meleği sen misin?" diye devam etti Yuna.
"Evet, onun kanatsız bir melek olduğu doğru" diyen Bum'un sesiyle yerimden doğrulup kapıya doğru yöneldim.
"Aaa Bum hoşgeldin ~" dedim.
"Hoşbuldum ~" dedi aynı şekilde.
"Dan Bi servisle geliyor. Sana sormadan yanımda getirmedim." diye devam etti.
"Ah hiç sorun değil. İyi yapmışsın. Tek başına bir şeyler yapmaya yavaş yavaş alışmalı" dedim.

Ben mutfağa krep yapmaya girdim. Biraz sonra Dan Bi geldi. Ben de işimi bitirip çıktım mutfaktan. Kapıdan elimle tabakla çıkacakken
"Nereye?" diyen Bum'un sesiyle duraksadım.
"Yukarıya yeni birileri taşınıyor. Yardıma ihtiyaçları var mı diye sormaya çıkacağım. Sen de gel istersen." dedim.
"Olur." dedi Yuna'ya gittiğimizi haber edip yukarı çıktık.

Kapının her tarafı koli ve eşya doluydu. Bum yavaşça zile bastı. Bir süre açılmasını bekledik. Sonra zile tekrar bastı ve kapıyı tıkladı. Ben dönmek için yöneldiğimde
"Buyurun" diyen sesle kanımın damarlarımdan çekildiğini hissettim. Önümü şok olmuş bir şekilde dönüp karşımdakinin yüzüne karşı bakakaldım.

"Jimin?"