- "Çünkü bebeğimin kaderi başından belliydi. Biliyorum iğrenç bir histir, babasız büyümek. Ama benim çocuğum buna mecburdu."
Birbirini hala seven bir çift ve yakalarını bırakmayan, bir türlü unutamadıkları geçmişi. Bakalım dalından koparılmış çiçek...
Gizemli nottan sonra akşam olunca eve gelmiştim. Şirkette olanları unutmam lazımdı.
Saçmalamayın onunla yan yana olmak beni hala heyecanlandırmıyor. Sadece... Her neyse.
Yuna eve daha gelmemişti. Dan Bileri bugün tiyatroya götürecekti Bum. O yüzden üzerimi çıkarıp duşa girdim. Çıktıktan sonra üzerimi giyinip mutfağa gittim.
Çok yemek arayan birisi değilimdir o yüzden kendime kahve yaptım ve pencerenin önüne oturup dışarıyı izlemeye başladım.
Lanet heriften kurtulamıyorum. Eve gelsem üst katımda. Şirkette her an yanımda. Hayır neden yani? Neden şimdi durup dururken seviyormuş gibi yapıyor? Vicdan azabı mı acaba? Vicdan azabı çektiği için mi böyle davranıyor? Peki neden bugün onun gözlerine bakmak kalbime garip geldi? Ona karşı hissettiğim sadece kırgınlık mı yoksa başka bir şey mi? Bütün bu soruların hiçbirinin cevabını bulamıyorum.
Ben kahvemi yudumlarken kapının açılma sesiyle elindeki poşetlerle mücadele eden Yuna'yı gördüm. Yerimden doğrulup yanına gidip poşetlerin bir kısmını elinden aldım.
"Hoşgeldin." dedim. "Hoşbuldum da eksik bir şey var mı kontrol et istersen. Offf belim koptu ya." dedi. Tek tek baktım poşetlere eksik yoktu. "Eksik yok aferin ilk defa şaşırttın beni" dedim mutfağa taşıdım elimdekileri. "Hahaha çok komiksin." dedi ve kendini koltuğa attı.
Bir saat sonra kapının çalınmasıyla kapıyı açmaya kalktım yerimden. Kapıda iki adet sevimli Bum ve Dan Bi'yi görünce gülümsedim. "Anne" diye kucağıma atladı güzel kızım. "Miniğim." dedim sarılarak. "Ben çok özledim seni anne " dedi. "Ben de miniğim. " dedim saçını koklayarak öptüm. "Hadi sen içeri Yuna teyzenin yanına git ben hemen geliyorum. " dedim. "Tamam annecim. " dedi ve kucağından inip içeriye doğru koştu. "Çok teşekkür ederim Bum. " "Rica ederim bu benim görevim.""Ayakta kaldın gelsene." "Yok teşekkür ederim. Minik canavar beni hayli yordu bir an önce dinlenmek istiyorum." "Kahve yapardım?" "Borcum olsun" "Peki. Sen bilirsin tekrar teşekkürler." "Rica ederim görüşürüz." "Görüşürüz." dedim ve kapıyı kapattım. İçeride heyecanlı heyecanlı bir şeyler anlatan Dan Bi'nin yanına gidip onu dinledim.
Aradan geçen birkaç saatin ardından yemek yemiştik ve Dan Bi dizimde uyuyakalmıştı. Ben de onun saçını okşuyordum.
Yanıma oturan Yuna'ya dönüp "Yuna. Bugün bir şey oldu." "Ne oldu? Çabuk anlat." dedi. Ben de anlattım bütün olanları. "Wooah! İyi ki bir odam alt katta yani. Yukarıda neler yaşıyorsunuz benim haberim bile olmuyor banane ya." "Yuna cidden takılmam gereken bu mu? Bana aynı not geldi diyorum sen ne diyorsun." "Ufff şu not bir dursun kenarda. Sen onun gözlerine bakarken ne hissettiğini söyle." "Hiç. Hiçbir şey." "Hei Jun. İnkar etmeyi artık bırak. Eğer hiçbir şey hissetmeseydin şuan bunları bana anlatırken anı tekrar yaşıyormuş gibi yanakların kızarmadı." demesiyle elimi yanağıma götürdüm. Evet gerçekten çok sıcaklardı. "Ne alakası var onunla. İçerisi sıcak o yüzden." "Hı hı evet haklısın aynen tamamen sıcak hava yüzünden. Sen avut böyle kendini. Neyse ben yatıyorum Dan Bi'yi de yatırayım mı yerine?" "Çok iyi olur hem de yatacağım zaten." Dan Bi'yi kucağına alınca ben de yerimden kalkıp odama gittim ve uyumaya başladım. . . .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
