3k için özel bölümümüze hoşgeldiniz!
.
.
.
Park Hei Jun'dan
10 Yıl Sonra
"Anneeee!"
"Anneeee!"
"Anneeee! Lütfen A-reum'u alır mısın başımdan?!" diye bağıran Dan Bi'nin sesiyle mutfaktan çıkıp onun odasına gittim.
"Ne bağırıyorsun kızım avaz avaz?"
"Anne A-reum'u alır mısın başımdan? Ders çalışamıyorum."
"Anne ben bir şey yapmıyorum ki. İnternet ablamın odasında daha güzel çekiyor ve şuan idollerim canlı yayında."
"Başlatma idollerinden derhal odamı terket."
"Boşlotmo odollorondon eğ eğ eğ."
"Bak çocuk almayayım seni ayağımın altına."
"Hadi bir al beni bir al ya nolur al!"
"YETER BE! BEN NEYİM BURADA? EŞEK BAŞIMI! YETER ARTIK BIKTIM DİDİŞMENİZDEN! YA BEN KARDEŞİM OLMAYANLARI BİLE KARDEŞİM BİLDİM SİZ NE YAPIYORSUNUZ? BİR DAHA KAVGA ETTİĞİNİZİ DUYARSAM YA DA GÖRÜRSEM YEMİN EDERİM İKİNİZDE TERLİĞİMİN TADINA BAKARSINIZ ANLAŞILDI MI?"
"A-anlaşıldı anne."
"ANLAŞILDI MI DEDİM DAN Bİ?!"
"Anlaşıldı anne."
Ocaktaki yemek aklıma gelince derin bir nefes alıp verdim.
"Şimdi ben mutfağa gidiyorum. Yemeğe bakacağım. Siz de uslu uslu durun tamam mı benim kuzucuklarım." dedim yanlarına gidip ikisininde yanağını sıktım.
"Oy ne güzel doğurmuşum. Hadi kavga etmeyin olur mu meleklerim?" dedim. Baş onayı aldıktan sonra odadan çıkıp mutfağa ilerledim.
Park Dan Bi'den
Annem kapıyı örtüp çıktıktan sonra masamdaki test kitabının kapağını sertçe kapatıp sandalyeden kalktım. Yatağımda oturan A-reum'un üzerine atladım.
" Ah! Kemiklerim kırıldı!"
"Sakın söylenme bu karın hepsi senin yüzünden."
"Ah üzerimden kalk seni pislik!"
"Düzgün konuşmazsan senin kulaklarından önce tabana sanitler sonrada bütün parmaklarını tek tek özenle kesip vahşi pittbul köpeklerinin akşam ziyafeti yaparım."
"Abla şu hayal gücünü başka şeylere i kullansan acaba?"
"Ne o korktun mu?"
"Yok hayır. Önce sen de deneyelim de sonra bana uygularız."
"Ama seni var ya." dedim ve gıdıklamaya başladım.
"A-abla ahaha tamam ahaha lütfen dur ahaha lütfen ahaha"
"Ne oldu? Hemen pes mi ettin?"
"Tamam sensin tamam ahaha lütfen dur ahaha" dedi ellerimi çekip üzerinden doğruldum.
"Dua et insaflıyım."
"Sağol"
"A-reum aslında ben sana bir şey anlatmak istiyorum."
"Korkutma beni bak bir anda ciddileştin."
"Korkulacak bir şey yok."
"Ay dur heyecanlandım hadi anlat." dedi üstüne başına çeki düzen verip benim gibi yatağın üzerinde bağdaş kurup oturdu.
"Ihm Ihm evet seni dinliyorum."
"Bak bunu sana anlatıyorum çünkü sen benim kardeşimsin."
"Evet abla ben senin en büyük destekçinim."
"İyi ki varsın ki zaten başkada anlatacağım kişi yok."
"Sen de iyi ki varsın da sadede gel."
"Neyse bak anneme söylemek yok tamam mı?"
"Ay söylemem artık söyle ne söyleceksen."
"Tamam be kolay değil o kadar."
"Seni dinliyorum."
"A-reum bizim okulda bir çocuk var. Adı Taehyun."
"Ay abayı yaktım deme."
"Yani şey biraz öyle oldu."
"NE?!"
"Bağırma gerizekalı annem gelecek şimdi."
"Tamam tamam ee anlat çok heyecanlı."
"Salak ya. Ee si işte benimle aynı yaşta. Asıl bombayı patlatıyorum hazır mısın?"
"Evet!"
"Çocuk bizim sınıfta."
"AAAĞĞĞĞ-" diye bağırırken elimle ağzını kapattım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PROMİSE 💙 /PJM
Fanfiction- "Çünkü bebeğimin kaderi başından belliydi. Biliyorum iğrenç bir histir, babasız büyümek. Ama benim çocuğum buna mecburdu." Birbirini hala seven bir çift ve yakalarını bırakmayan, bir türlü unutamadıkları geçmişi. Bakalım dalından koparılmış çiçek...
