PROMİSE 💙 /PJM

29

İki hafta sonra

İki haftadır Jimin bey ve tavırlarıyla uğraşıyordum. Namjoon o gün balkonda ne dediyse harfiyen uyguluyordu. Bu süre zarfında Dan Bi ile vakit geçirmişlerdi. Ben Dan Bi'yi Jimin'in evine çıkarmıştım. Orada çok mutlu olmuştu. Tek sorun Dan Bi Jimin'e çok bağlanmıştı." Jimin hyung! Jimin hyung! " diye peşinde dolanıyordu.

Ertesi gün Dan Bi yine bir bahane ile Jimin'in evine çıkmıştı. Bir saat sonra onu almaya çıktığımda Jimin'i saçlarında tokalarla ve yüz boyalarıyla yakalamıştım.
"Gülme! Kızım için katlanıyorum buna." demişti.
"Çok yakışmış sana. Onları ne ara yanında götürdü bilmiyorum."
diyip tekrar kahkaha atmıştım.
"Biliyor musun? Gülüşünün bu dünyada bir karşılığı yok. Eşsiz güzellikte" diyip yine beni zora sokmayı başarmıştı. Sonra Dan Bi'yi alıp inmiştim.

**********

Bugün Bum, Yuna, Dan Bi ve ben pikniğe gitmeye karar verdik. Haftasonu olduğu için şirkete gitmemiştik.

Yuna ve ben evin içinde koşuştururken Dan Bi bizim arkamızdan söyleniyordu.
"Hayır anlamıyorum ki Jimin hyung niye bizimle gelmiyor? Adamın size ne zararı var süt gibi adam. Saf, tertemiz, yakışıklı, yüzü güzel, içi güzel. Boylu poslu diyemeyeceğim. Ama çok zeki birisi. Bir yerden alıp bir yere veriyor galiba. Ayriyeten çok komik ve gülüşü de çok güzel. Ne olurdu sanki gelse?" diye söyleniyordu bize.
"Dan Bi'cim. Güzel kızım. Orada bizi çekiştireceğine Bum'u çağırmaya gitmeye ne dersin?" dedim.
"Hep beni susturun ve geçiştirin zaten. Ben kimim ki sözüm önemsensin?" diyerek kapıdan çıkıp aşağıya indi.
"Ah bu çocuk niye böyle oldu ya? Ben büyüyünce nasıl başa çıkacağım bununla?"
"Ne desem bilemiyorum. Sabır dileyelim ne yapalım. "
"Her şeyi hazırladın mı?"
"Evet evet her şey tam takır yerinde."
"Tamamdır. " dedim.
Zil çalınca kapıyı açtım. Bum kucağında Dan Bi ile içeri girdi.
"Hadi hazırsanız çıkalım."
"Tamamdır geliyoruz." diyip eşyaları elimize alıp çıktık.

Araba da Seventeen'in "Very Nice" şarkısını dinledik. Bum ve Dan Bi'nin mutluluk içindeki uyumu yüzümü güldürmüştü. Bum'un Dan Bi'ye ve bana çok garip ama çok güzel bir ilgisi vardı. Bu güzel hissettiriyordu.

Neşe içinde piknik alanına vardık. Bum arabayı park etmeye gitmişti biz de eşyalarla kamelya arıyorduk. İyi ki havalar ısınmıştı yani. Herkes akın etmişti.
"Anne! Burada bir tane var." diye boş kamelyayı gösterdi Dan Bi ve o tarafa doğru koşmaya başladı.
"Kızım dur düşeceksin." diye bağırmama rağmen koşmaya devam etti. Biz kamelyaya yaklaşırken Dan Bi bir genç bir beyefendiyle laf dalaşı içindeydi.

"Bu kamelyaya ilk ben geldim seni uzun şey. Şimdi git buradan."
"Laflara bak ya. Boyun kadar konuş desem susacak çocuk bana kafa tutuyor!"
"Pardon? Her şey boy olsaydı şuan seninle burada tartışmıyor olurduk. Tanrı bir yerden alıp bir yere vermiş görünüşüne bakılırsa."
"Bak ufaklık gördüğün gibi boş kamelya yok. O yüzden gidiyorsun şimdi."
"Yok ya! Niye ben gidiyormuşum sen git hem ilk ben geldim."
"Büyüklere saygıyı hiç duymadın mı sen? Ben senden büyüğüm. Şimdi uza."
"Oldu canım. Benim de gözüm seyriyordu."
Kamelyaya vardığımızda
"Dan Bi kızım ne oluyor burada niye bağırıyorsun beyefendiye?" dedim.
"Anne söyle şu dişleğe gitsin buradan. İlk ben geldim."
"Bak çocuk sana annen büyüklerinle nasıl konuşman gerektiğini öğretemedi mi? "
" Öğretmedi var mı diyeceğin? Hadi bana öğret. Gel bana öğret. " dedi Dan Bi. Bıraksam oğlanın üstüne atlardı.
"Hey, hey, hey sesiniz ta nereye geliyor haberiniz var mı? " diyerek gelen kişi bizi görünce şaşırmıştı.
"Namjoon?" dedi Yuna.
"Yuna? Hei Jun? Aaa sizde mi buradayınız?"
"Namjoon hyung sen onları tanıyor musun?" dedi ismini bilmediğim genç.
"Evet. Onlar benim arkadaşım." dedi.
"Ah, kusura bakmayın. Ben Jungkook. Kısaca 'JK' diyebilirsiniz." dedi ve elini uzattı.
"Ben de Yuna. Memnun oldum. " "Ben de memnun oldum."
"Ben de Hei Jun. Memnun oldum."
"Ben de memnun oldum. Kızınız çok tatlı (!) " dedi ve gülümsedi.
"Teşekkür ederim. Bir de bana sor" dedim. Tekrar güldü. Gülünce tavşan gibi olmuştu. Kızımın neden dişlek dediğini anlamıştım.

Bir süre sonra Bum geldi. "Merhabalar." dedi Namjoon ve Jungkook'a. Onlar da "Merhaba." diye yanıtladılar.
"Oldu o zaman biz sizi rahatsız etmeyelim. Görüşürüz." dedi Namjoon.
"Nereye böyle? " dedi Bum.
"Bir kamelya bulmaya." dedi Namjoon.
"Ah, saçmalamayın. Gelin beraber oturalım işte. Tabi şahsi planınız yoksa?" dedi Bum ve bize dönüp onaylıyor muyuz diye baktı. Onay aldıktan sonra içi rahat etmişti.
"Yok. Siz oturun ya. Hem biz birini daha bekliyoruz."
"Gelin ya hem kalabalık güzel olur." dedi Bum.
"Peki o zaman." dedi ve Jungkook ile kamelyaya geçtiler.

Yemekleri çıkarıp çatal kaşıkları dizdik. Sonra yemekleri servis ettik. Yiyecekleri yerken Bum söze girdi.
"Ee nasılsınız görüşmeyeli?"
"Ne olsun ya iş güç işte. Sen hala aynı kreşte misin?"
"Evet evet hala orada çalışıyorum."
"Sen nasılsın? Şey bu arada ben Kim Bum." dedi ve elini uzattı.
"İyiyim sen nasılsın? Bu arada ben de Jeon Jungkook. Memnun oldum." diyip elini sıkacakken Dan Bi Bum'un elinin üzerine uzanıp çekti.
"Bum hyung benim hem öğretmenim, hem arkadaşım, hem de babam gibidir. Ona dokunmak için özel birisi olmalısın. Gördüğüm kadarıyla seni özel yapan bir şey yok. Bay Dişlek." dedi kötü kötü bakışlar atarak.
"Bak küçük hanım sanırım seninle güzel bir başlangıç yapmadık ama tanıdıkça beni seveceğini düşünüyorum. Bence çok ön yargılısın." dedi.
"Ben düşünmüyorum teşekkürler" diyip önüne döndü.
Bu bilmiş tavrı gülmemize sebep oldu.

Sohbet boyu Namjoon ve Yuna'yı gözlemlemiştim. Namjoon sürekli Yuna'ya kaçamak bakışlar atıyordu. Yuna bunların birkaçını görüyordu sadece. Bayan Min Yuna. Elime bir fırsat geçtiği zaman bunlar aleyhinize kullanılacaktır ve bu savunma yapılırken susma hakkını sahipsiniz.

Yemekleri yiyip bir şeyler içeceğimiz zaman Namjoon masadan telefon etmek gerekçesiyle kalktı. Sonra hemen geri döndü. İçecekleri servis ederken
"Ah bir bardak eksik." dedi Yuna. "Bunlar işinizi görür mü?" diyen kişiyle hepimiz kamelyanın girişine döndük.
.
.
.

PROUD DAD 🥺🖤