Beyaz Nuri'm/Yarı Texting

0.3

"Ya ben kendimi iyi hissetmiyorum diyorum bırakın beni!"

Selin kolumdan tutmuş beni yattığım sedyeden kaldırmaya çalışıyordu. Neymiş iyiymişim, neymiş beni odaya bile almamışlar taburcu olacakmışım!
Hah kolaydı o kadar!

"Kızım kalksana turp gibisin işte!"

"Ya istemiyorum istemiyorum başım dönüyor benim, gözlerim kararıyor, arada beyaz ışık görüyorum."

Ayıla bayıla söylediğim şeyleri tabi ki de canım arkadaşım! ciddiye almıyor beni kolumdan tutarak çekelemeye çalışıyordu.

"Bana Beyaz Nuri'mi getirin yoksa ömür boyu kalkmam buradan!"

Kollarımı birbirlerine bağlayıp ayaklarımı bağdaş yaptım. Şimdi  gelipte beni kaldırabilen kaldırsındı!

"Allah'ım sen yardım et!"

Selin'in ellerini açarak dua etmesiyle gülecek gibi olsam da ciddiyetimi bozmamıştım.

O doktor buraya gelecek!

Selin söylene söylene giderken zafer kazanmışcasına gülümsedim. Biraz sonra kapıdan Beyaz Nuri'mle Selin girdiğinde masum olduğunu düşündüğüm bakışlarımı Beyaz Nuri'me gönderdim.

"Sorun nedir?"

Konuşunca eridiğimi hissettim, ne de güzel konuşuyordu yiğidim.

Dudaklarımı büzüp aynı bakışlarımla konuşmaya başladım.

"Beyaz Nuri'm beni kovuyorlar!"

Kaşlarını çatıp boş bulunmuş olacak ki bir an da

"Kim kovuyor?"

Diye masumca sordu. Gülmemek için kendimi zorlarken o da durumu anlamış olacak ki kendine gelip hafifçe öksürdü.

"Kimse sizi kovmuyor Ahu Hanım iyi olduğunuz için taburcu ediliyorsunuz sadece."

Bana sabırla açıklama yapması kendimi deli hissetmeme sebep olması gerekirken çok hoşuma gidiyordu.

"Ama ya başım dönerse, gözüm kararır da beyaz ışığı görürsem? Daha bir kaç saat önce düştüm ben."

"Ahu hanım merak etmeyin düşerken kendinizi korumuşsunuz başınıza aldığınız darbe çok hafif korkulacak bir şey yok yani."

"24 saat müşahede de mi yok?"

Kaşlarımı kaldırıp kafamı geriye atarak sorduğum soruya hafifçe gülümsemişti.

Yiğidim gülme aniden kalp var.

"Yok."

"12 saat?"

Dudalarını birbirine bastırırken resmi olmaya devam ediyordu.

"Gerek yok gerçekten."

"Yarın kontrole gelseydim bari!"

Gözlerimi devirerek söylediğim şeye en son dayanamayıp kocaman gülümsedi. Ben gülümsemesiyle büyülenirken aptal gibi sırıtmaya başlamıştım.

O nasıl gülüş öyle!

"Hastaneyi bu kadar seviyor musun?"

Hastaneyi değil seni sevdim yiğidim diye bağırmak istesem de bağıramadım. Neyse yarın başka bir bahaneyle hasta olacaktım artık.

"İzin günün ne zaman Beyaz Nuri'm?"

Sorduğum soruya şaşırmıştı ama benim de bilmem lazımdı canım. Onun izinli olduğu gün boşuna gelirsem izin gününü yaktırıp onu hastaneye getirene kadar buradaki herkesi canından bezdirirdim.

Saatine bakıp sorumu es geçerek hareketlendi.

"Artık gitmem gerekiyor, sanırım sizi de arkadışınız bekliyor."

Selin'e baktığımda burada olmadığını gördüm sanırım dışarı çıkmış beni bekliyordu. Kafamı üzüntüyle sallayıp onaylamıştım. Ben ayaklanırken o gitmeye kalkışınca panikle 'ah' diye bağırdım.

Endişeyle arkasını dönüp hızla yanıma geldi.

"İyi misiniz?"

Gözlerimi kapatıp başımı tuttum.

"Bir an kalkınca başım döndü."

Adam doktor kızım ya anlarsa yalan söylediğini.

Anlamaz ya, yani inşallah anlamaz! Keşke ağrı girdi deseydim.

Çok geç!

Kolumdan tutarak yardımcı olmaya çalışınca çaktırmadan iyice sokuldum doktoruma.

"Birden ayaklandığınız için olmalı, arkadaşınızın yanına kadar eşlik etmemi ister misiniz?"

"Ömür boyu eşlik eder misin?"

"Anlamadım?"

Sesli mi söyledim ben onu? Ah anladı da deliliğime vurdu yine Beyaz Nuri'm! Anlayışlı yiğidim.

"Ş-şey yani teşekkür ederim."

Kafasını sallayıp yürümeye başladığında ben de ona eşlik ediyordum. Fırsat bu fırsat deyip kokusunu derin derin içime çekiyordum.

Selini hemen az ilerde görünce içimden en iyi dileklerimi ilettim kendisine bir de hemen koşarak yanımıza gelmesi yok mu! Hiç anlayış yok bu kızda bırakmıyor iki dakika ciğerlerim bayram etsin.

Selin beni doktorcuğumun elinden alırken geriye dönüp yavru köpek bakışlarımı atıyordum.

Beni bırakmasındı.

Son kez bakıp el salladığımda o da karşılığında bana küçük bir tebessüm bahşetmişti.