Beyaz Nuri'm/Yarı Texting

3.8

"Ahu..."

Kısık sesiyle, dudaklarıma değen dudaklarından adımı duymak kendime gelmem için hiç yardımcı olmuyordu.

"Ateş..."

Adını fısıldamam ile dudaklarıma küçük bir öpücük daha bıraktı. Ardından geri çekilip yüzündeki mükemmel gülümsemesiyle gözlerime baktı.

"Senden çok hoşlanıyorum."

Bunu bir kez daha söylemesi az önce aramızda olan gerginliği tamamen yok etmişti.

"O zaman gidiyoruz."

Kaşlarını çatıp ne demek istediğimi bir süre anlamaya çalıştı ama anlayamamıştı.

"Nereye güzelim?"

"AYY NEREYE OLACAK NİKAH DAİRESİNE!"

Ateş geriye yaslanıp kahkaha atmıştı. Ee benim bünyeme bu kadar romantiklik fazlaydı canım Ahu moduma dönmem gerekiyordu.

"Seni öptüm."

Gözlerini kapatarak kendi kendine söylediği cümleye ben de kocaman gülümsedim.

"Evet işte o yüzden evlenmemiz şart."

Gözlerini kocaman açtı ve dudaklarını birbirine bastırıp yüzüme baktı.

"Ne? Evlenme teklifi etmedim ki!"

Gözlerimi kıstım ve ellerimi belime yerleştirip oturuşumu dikleştirdim.

"Sen benimle gönül mü eğlendiriyorsun?"

"Daha çok sen benimle eğleniyor gibisin."

"Ben bilmem evlenmemiz gerekiyor."

"Evlenmezsem?"

"Annene gidip 'Oğlunuz benimle gönül eğlendirdi, benim gibi masum bir geçen kızın duygularıyla oynadı." derim."

"Yok artık!"

"Ertesi gün elinde çiçek çikolatayla kendini kapımda bulursun."

"Sen belalı mısın?"

"Ya benimsin ya kara toprağın yiğidim!"

Ateş kocaman kahkaha atarken ben de aptal sırıtışıma engel olamıyordum.

"Sana evlenme teklifi ettiğim gün beni tutup nikah dairesine götürecekmişsin gibime geliyor."

"O yüzden sen direkt nikah dairesinin önünde teklif et."

Ateş bir kahkaha daha atıp ardından sessizleşmişti. Şimdi bana bakmıyor direkt olarak karşıya yola bakıyordu.

"Gidecek misin?"

"Nereye?"

Sıkıntılı bir nefes verdi ve karşıya bakmaya devam etti.

"Onun evine."

Rahatlayıp geriye yaslanırken yüzümdeki sinsi sırıtış yerini koruyordu.

"Haaa o mu?"

Ateş sesimdeki imaya anlam veremeyip kızgın yüzüyle bana döndü.

"Evine gitmeyecektim zaten."

"A-anlamadım?"

"Faruk benim çalıştığım okulun müdürü, okulla ilgili bir şey olmuş sanırım, yarın da beni okula çağırdı."

Yüzü şaşkınlıkla garip bir hâl almıştı.

"Ama evine... Ah kandırdın beni!"

Omuz silktim ve yaramazca gülümsedim.

"Kıskanman hoşuma gitti."

Dilini dudaklarında gezdirdi ve aniden beni belimden tutup kendine çekti. Ellerim nerede duracağını bilemezken kollarına tutunmuştu.

"Bana yalan söyledin yani."

Tehdit içeren ses tonu beni heyecanlandırırken bunu hissettiğini yüz ifadesinden anlayabiliyordum. Keyifli yüzü beni daha da geriyordu, kalbim için gün içinde bu kadar yakınlık fazlaydı.

"Yalan da d-demeyelim şimdi."

"Diyelim bence."

"A-ama..."

"Bir daha yalan yok!"

Geri çekilip inanamaz gözlerle ona baktım. Ne demek yalan yok? Ben yalanlarımı seviyorum ya!

"Nasıl ya?"

Kaşları çatılırken o da dik dik yüzüme bakmaya başladı.

"Yalandan hoşlanmıyorum."

"Ama yalan benim bebeğim gibi, yani bunu bir hobi olarak düşün."

Ateş bıkkınca omuzlarını düşürdü.

"En azından bana söyleme!"

Yüzümle birlikte omuzlarım da düşmüştü.

"Şaka da mı yapamayacağım?"

Eliyle yüzünü sıvazlayıp pes etti.

"Sadece şaka, daha fazlası yok."

Hızlı hızlı kafamı sallayıp onayladım.

"Tamam tamam sadece şaka."

"Normal değilsin, gerçekten!"

"Biliyorum, hadi gitmiyor muyuz?"

"Nikah dairesine mi?"

Dediği şeye kocaman kahkaha atmıştım.

"Seni pek bir hevesli gördüm."

"Anlamadım."

"Kaç dakikadır yolun kenarında duruyoruz, gitmeyelim mi artık diyorum."

Yola kısa bir bakış atıp kafasını salladı.

"Ha sen ondan bahsediyorsun."

"Ya ondan bahsediyorum, ama nikah dairesine de hayır demem biliyorsun."

"Bilmem mi? Ama gitmeden önce konuşmamız gereken bir konu daha var."

"Neymiş o?"

"Gerçekten bana artık bir daha Beyaz Nuri'm demeyecek misin?"

Bölüm sonuuuuu.

Bölümü nasıl buldunuz?

Ateş işte böyle pişman olursunnnn

Ateş hak etti diyenler.

Kaosss isteyenler.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum, düşüncelerinizi benimle paylaşın lütfen.

Hepinizeee kocaman sarılmalarrrr🥰😻😻😻😻