Beyaz Nuri'm/Yarı Texting

0.6

Selin mesaja bakınca imalı imalı gülümsemeye başladı.

"Yürümüyorsun mübarek koşuyorsun!" 

"Ee ne demişler 'dayak buldun mu kaç, aşk buldun mu koş'!"

"Emin misin öyle dediklerine?"

"Demedilerse de ayıp etmişler."

Ateş'e baktığımda kaşlarını çatmış ekrana bakıyordu. Ekranda çevrimiçi yazısından sonra görüldü olduğunu da görünce benim mesajıma kaşlarını çattığını anlamıştım.

Selin'e dönüp burada beklemesini söyledikten sonra Beyaz Nuri'min yanına ilerledim.

"Merhaba!"

Başını telefondan kaldırıp beni görünce hafifçe tebessüm etti.

"Merhaba Ahu hanım."

İç sesim adımı hatırlıyor diye bayram ederken bunu dışıma yansıtmadım.

"Nasılsınız?"

Sanırım onunla ilk defa saygı çerçevesinde konuşuyordum. O da buna biraz şaşırsa da belli etmemek adına hemen eski halini almıştı.

"İyiyim teşekkür ederim, siz?"

"İyiyim ben de teşekkür ederim. Arkadaşımın arkadaşı hastaydı da onu ziyarete gelmiştik sizi görünce selam vermek istedim."

Bunu söylerken elimle Selin'i işaret etmiştim. O da gösterdiğim yere bakınca başını sallayıp tekrar bana döndü.

"Geçmiş olsun."

"Teşekkürler."

Kendimi genişçe sırıtmaktan alıkoyamıyordum. Yüzüne bakınca istemsizce yanaklarım geriliyor ve kalbim ağzımda atıyordu.

"O zaman görüşmek üzere Beyaz Nuri'm."

Bu sefer kendini tutamayıp kahkaha atmıştı ve ben bu görüntü karşısında büyülenmiştim. 

Kalbimle zorun ne zalimin oğluşu!

"Ben de bir an ciddiliğinizi koruyorsunuz diye düşünmüştüm."

"Aşk olsun doktorcum ben ciddi birine mi benziyorum?"

Alınmış gibi yaparak daha çok gülmesine sebep olmuştum. E ama sen böyle güleceksen ben sana hep alınırım ki!

"Pek değil." 

Ben de genişçe gülümseyip başımı salladım.

"Hiç değil. Beyaz Nuri'm ama senin işin vardır ben seni tutmayayım."

Tebessümüyle beni onaylayıp arkasını dönecekken konuşmamla durdu.

"Bir de şey..."

Bana dönüp ellerini beyaz önlüğünün cebine koyup sorarcasına baktı.

"Beni kaydet ki gül cemalinden mahrum kalmayayım Beyaz Nuri'm."

Kaşlarını çatıp şüpheyle bakarken kaşlarımı kaldırıp cebini işaret ettim.

"Siz... Ama nereden yani nasıl?"

Ona mesaj atanın ben olduğumu anlamıştı ama bu kadar kısa sürede nasıl bulduğumu o da anlamamıştı. Ee bir Sherlock değildik ama bizim de yöntemlerimiz vardı yani!

Omuz silkip önüme dönecekken bana seslenmesiyle durdum. Bana mı seslendi o!

"Ahu Hanım!"

Şirince gülümseyip ona döndüm tekrar.

"Ah resmiyete gerek yok, bana sadece hanım de lütfen."

Dediğime gözlerini sonuna kadar açmış şaşkın şaşkın bana bakıyordu.

Ama öyle bakarsan yanaklarını sıkarım!

"Şaka yaptım şaka gül diye!"

Bana 'uzaylı mı bu' bakışlarını atarken gülümsemeye çalışıyordu garibim.

"Yani tabi istersen diyebilirsin hayır demem."

Ben kahkaha atınca o da gülmüştü ama sanki zoraki bir gülüştü.

"Bakma öyle! Gidiyorum hoşçakal!"

El salladığımda Beyaz Nuri'm de sonunda tepki vermeyi akıl edip kısaca 'hoşçakal' diyebilmişti.

Bünyesine fazla yüklendim herhalde adamın dondu kaldı bir şey de diyemedi. Neyse alışsındı artık canım bunlara daha neler neler diyeceğim ben ona.

"Kızım ne dedin adama garip garip  baktı arkandan?"

"Ne diyeceğim canım bir şey demedim."

Durağa doğru yürürken bir yandan da Selin'in sorularını cevaplıyordum.

"Korkutmadın değil mi kız adamı?"

Göz devirip yürümeye devam ettim.

"Ne korkutucağım be alt tarafı 'hanım diyebilirsin' dedim."

"Ne!?"

Selin bağırınca rezil olmamak adını elini ağzına vurup sessiz olması için uyardım onu.

"Ne yaptın ne yaptın?"

"Bana Ahu hanım deyip duruyordu bende resmiyete gerek olmadığını bana sadece hanım diyebileceğini söyledim."

"Yuh Ahu sana diyecek bir şey bulamıyorum."

"Hayırlı olsun diyebilirsin."

"Kızım sen adam olmazsın."

Eh en azından bunu anlamıştı canım arkadaşım. Geriye yapılması gereken tek şey kalmıştı.

Yiğidimi kendime aşık etmek!