Beyaz Nuri'm/Yarı Texting

3.7

Elimin altındaki kalbi deli gibi atarken onu öpme isteğim daha da artıyordu. Boşta kalan elimi yanağına koyup onu daha derin öpmeye başladım.

Nefesiyle birlikte bir çiçek bahçesinde yaşadığımı hissediyordum.

Bu çok çok güzeldi. Ateşin yanağımdaki eli enseme giderken dudaklarımdan derin bir nefes çekti. Yaptığı bu hareket deli gibi çarpan kalbimin teklemesine sebep olmuştu.

Dudaklarını dudaklarımdan ayrılırken susadığımı hissettim.

Alnını alnıma yasladı ve hızlı nefes alışverişlerimiz birbirine karıştı. Gözlerimi açacak dermanı kendimde bulamıyordum.

Dudaklarım iki yana çekilirken içimin huzurla dolduğunu hissettim.

Bu hissettiğim şey gerçek olmasaydı huzurlu olabilir miydim?

Bu yaşıma kadar yolda gördüğüme, otobüste rastladığıma, selam verdiğine, gülümsediğime, iki kelam paylaştığıma, aynı sınıfta olduğuma hep anlık şeyler hissetmiştim.

Eve gelince her gün "Selinnn ben aşık oldum!" diyerek Selin'i bıktırdığım çok günler olmuştu.

Ama hepsi anlıktı ve kalbim hiçbirine bu kadar tepki vermemişti.

Mesela hiçbiri rüyama girmemiş, aklımı bu denli meşgul etmemişti.

Hiçbirinin elini tutmak, sarılmak istememiştim.

Hiçbirini öpmek istememiştim.

Ateş'in ilk gözlerini görmüştüm.
Ve o gözler beni heyecanlandırmaya yetmişti.

O gün anlamıştım. Bu adam sıradan bir adam değildi.

Ve bugün bir kez daha anlıyorum ki bu adam sıradan bir adam değil.

İlk görüşte aşk olur muydu bilmiyorum ama ben bu adamın ilk gördüğümde hayatımda olacağını anlamıştım.

Benim hayatım olacağını o gün kalbim çarptığında hissetmiştim.