....
"Duru?"
" Duru?"
" Duru? Hala boya mı yapıyorsun?" başımı hafifçe çevirdiğimde Efecan'ın bana gülümseyen içime ferahlık veren yüzünü görmüştüm. Bulanıktı her şey. Rüya olduğuna emindim. Hem bir şeyler sahte hem çok gerçekçiydi, Ama o gerçek gibiydi.Elimdeki fırçanın görüntüsü gidip geliyordu. Neye baktığımı anlayamıyordum.
" Boya yapıyorum. Her şeyi yeniden boyayıp hayallerimi buraya çizmek istiyorum. Hayatımda tekrar senin olmanı istiyorum. Sence ben iyi bir ressam olur muyum?" bağdaş kurmuş üzerime fırçadan süzülen boyalar damlarken kendi kendime gülümsemiştim. Bir şeye kırgındım üzgündüm ama net hatırlamıyordum. İçime doğan bir hüzün vardı. Tarif edemediğim.
O da yanıma oturup bağdaş kurmuş diğer boya kutusunu benim için açarken onun dalgın bakışlarını görmüştüm. Sanki kilo vermişti. Keyfi yok gibiydi.
" Özür dilerim Duru seni çok incittim. Çok hata yaptım. Seni çok kırdım. Her şey için üzgünüm. Eğer aklım olsaydı seni daha düzgün daha masum sevmek isterdim. Aşkımıza hiçbir şey karıştırmak istemezdim." Efecan kapağı açtıktan sonra yandaki rulo fırçaya uzanmıştı. Garip bir histi. Bu rüyamın bitmesini istemiyordum.Ama bir yandan onu görmek canımı yakıyordu. O ölmüş olamazdı. İnanmıyordum.
" Duru sevmenin masum bir yolu var mı? Keşke seni uzaktan izleyip sana defalarca aşık olsaydım. Bu anı dondurmak isterdim. Sonrası gerçekten masumluğunu yitiriyor değil mi? Aşk ilk başladığında güzel. Sürdürmek peki mümkün mü? Hangi aşkı arıyoruz biz?" dedikten sonra yanağıma bir öpücük kondurmaya çalıştığında onun görüntüsü içimden geçip gitmişti. Onun öpücüğünü hissedememiştim. Bana dokunmamıştı bile. Hiçbir his yoktu.Eline doğru uzandığımda sadece elim elinin içinden geçip gitmişti.
Bu canımı yakmıştı ama sadece boya yapmaya devam etmiştim. Fırçayı duvara her vurduğumda içimden ağlamak gelmişti. Masum sevmenin yolu nasıl olacaktı? Onu hep uzaktan mı izleyecektim? Ona yaklaşmak suç mu olmuştu şimdi? Biz masum sevmiyor muyduk?
" Benim sana karşı olan duygularım gayet masumdu. Onu oyunlarında kirleten sen oldun. Keşke bana daha önce açılsaydın. Aslında biliyor musun? Keşke sana aşık olmasaydım. Haklısın seni uzaktan izlemeliydim. Benim için canını feda etmemeliydin. Benim için hayatını değiştirmemeliydin? Şimdi böyle daha iyi mi oldu? Ellerimden kayıp gittin?" boya fırçasını yere vurduğumda bütün boyalar etrafa sıçramış üstüm başım tekrar boya olmuştu. Boya kutularını tüm öfkemle tekmelerken Efecan sadece ayağı kalkmış beni izlemeye devam etmişti. Ellerim titrerken geri geri adım atarken etrafıma bakındım. Hiç tanımadığım bir yerdi burası. Odanın içi bomboştu. Sadece boya kutuları ve fırçalar etrafa yayılmış benim boya yapmamı bekliyordu her biri.
Efecan'a doğru yürüdüğümde onun içinden geçip gitmiştim. Az kalsın boya kutusuna takılıp düşecektim. Kendimi zar zor toparladığımda başımı çevirip ona doğru bakmıştım. Bana dudağının kenarıyla gülümseyip bir kaç adım geri atmıştı.
" Benden ne yapmamı istiyorsun Duru?" Efecan'ın üzerindeki siyah kazak koyu yeşile dönerken altındaki kot pantolona bir şey olmamıştı. Bakışları farklıydı. Duygularını tam olarak anlayamıyordum.Kendi kendime güldüm. Ben neyin içimdeydim böyle？Sevdiğim adama bir adım bile yaklaşamıyordum. Yaklaşsam ona dokunamıyordum. Derin derin nefes alırken Efecan yanıma yaklaşıp elini bana doğru uzatmıştı. Eli içimden geçerken " Benden vazgeçme vakti gelmedi mi?" demişti sesi yorgun geliyordu.
" Sen ölmedin ölemezsin!" kendimce bir şeyler inkar ederken bakışlarımı onun bakışlarının içine sabitlemiştim. Konuşmadan sadece bana uzun uzun bakmıştı. Gözümü kırptığımda bir an dört duvar arasında kendim kalmıştım. Duvarlar yarıya kadar beyaz boyanmış üst tarafı gri kalmıştı. Korkmuştum. Başımı döndüren boşluğun içinde yapayalnızdım şimdi.
