Duru
Saçlarım yapılmış kıyafetimi giyerken bütün kadın çalışanlar odama toplanmış beni izliyor fısıldaşıyordu.
" Atakan beyin sevgilisiymiş..." herkes bana bakıp kıkırdıyordu.
" Çok tatlı değil mi? Doktormuş o da." onların konuşmalarını duyabiliyordum.
" Nasıl oldum kızlar?" onlara dönerken herkes eliyle harika oldun der gibi işaret yapıyordu.
" Ne zaman evleniyorsunuz?" birisi pat diye bunu sorunca bir anda donup kalmıştım.
" Kızım ayıp sorulur mu?" Onlar birbirleriyle uğraşırken aklıma Efecan gelmişti. Sanırım bir daha hayatımda gelinlik giymek istemiyordum. O anı bir kez biriyle yaşamıştım ve onunla anı kalsın istiyordum. Bunu Atakan'la yapacağımı sanmıyordum.
" Üzdün kızı! Belki daha evlenme teklifi etmemiştir." Birbirlerini dürtüyorlardı. Bence Atakan defalarca bana ailem olur musun demişti ama ben daha kabul etmemiştim.
" Hadi kızlar çıkalım. Yapacak çok iş var." aralarından güzel bir kızın neşesi yok gibiydi.
" Atakan'ı kaçırdın." birisini ona fısıldayıp dirsek attığında birden kıza bakmıştım. Kız zorla gülümsemeye çalışırken o sırada Atakan içeriye girmişti. Kız Atakan'a bakarken sanki aşkla bakıyordu. İçimden küçük bir kıskançlık hissi geçmişti.
" Atakan bey bizden istediğiniz bir şey var mı?" kız Atakan'ın önüne geçtiğinde Atakan elini onun omzuna koymuş hafifçe sıkarken " Elif her şey için teşekkürler. Çok yardımcı oldun." derken Elif denen kızın ona hayran hayran baktığını görmüştüm. Bu çok hoşuma gitmemişti. Yavaşça Atakan'ın yanına yürürken gözüm hala Atakan'ın elindeydi. Bir daha kadınlara öylece dokunmasa iyi olurdu. Bunun beni sinirlendireceği hiç tahmin etmezdim.
" Hazırım." dediğimde Atakan elini ondan çekip bana doğru dönmüştü. Çok yakışıklı görünüyordu. Gözlerimi ondan alamıyordum. Fazla karizmatikti. Onu gerçekten bir hafta görmediğime inanamıyordum. Ben tam bir aptaldım.
" Takım elbisen çok yakışmış." dediğimde herkes bizi izliyordu hala.
" Ay çok tatlısınız." birisi ağzından kaçırdığında Atakan'ın yüzünde gülümseme belirmişti.
" Aramızda bir şey yok. Sadece yakın bir doktor arkadaşım." böyle dediğinde ağzım açık kalmıştı.
" Aramızda bir şey yok mu?" az kalsın topukluyla dengemi sağlayamayacaktım.
" Var mı?" Atakan'nın benimle uğraştığını anlamıştım.
" Yok mu?" ben bunu sorarken ona ters ters bakmıştım.
" Olmasını mı isterdin?" O garip garip sorular sorarken gülümsememi bastıramamıştım.Kesinlikle benimle uğraşıyordu.
" Olmamasını mı isterdin?" Kaşlarım havaya kalktığında herkes gülüyordu. Atakan kolunu uzatıp " Gidelim. Seninle kavga etmeyeceğim." dediğinde diğer kızlara göz kırpmıştı. Onun koluna girerken diğer kızlar hala bize bakıyordu. Odadan çıkarken Atakan'a ayak uydurmaya çalışmıştım. Uzun zamandır topuklu giymiyordum. Ben adımlarımı toplamaya çalışırken o yavaş yürümeye başlamıştı.
" Kızlar hoşuna gitti galiba." ona söylenirken adımlarımı sonunda düzeltip ona doğru bakmaya çalışmıştım. Atakan beni inceliyordu.
" Çok güzelsin." dediğinde kalp atışlarım hızlanmaya başlamıştı. Gözlerimi kaçırmıştım.
" Her zamanki halim." derken gülümsemeden edemedim. Uzanıp yanağıma küçük bir öpücük kondurmuştu.
" Başka bir yere gideceğiz. Arabaya kadar yürütmekte zorlanırsan seni taşıyabilirim." böyle söylediğinde küçük bir kahkaha atmıştım. O kadar da değil diye içimden geçirmiştim
