" Evine geldik." Tunahan pencereye yapışmış çocuğun evine doğru bakarken ağzı açık kalmıştı.
" Oha çok büyük burası. Burada mı kalıyor? Çok zengin olmalı." Tunahan kendi kendine yorum yaparken ben kendime çeki düzen veriyordum. Bugün kafamdaki her neyse bitirmek istiyordum.
" Sanane milletin zenginliğinden parasından derdinden hadi Tunahan ya. Hadi geçmiş olsun deyip gidelim." onu dürterken taksi parasını ödeyip arabadan inmiştik. Tunahan kapıda görevlilerle konuşurken etrafıma bakma fırsatı bulmuştum. Gerçekten evleri saray gibi duruyordu ama insan mutlu olmayınca hiçbir şeyin anlamı kalmıyordu. Bize kapı açıldığında içeriye girerken bahçenin güzelliği çok hoşuma gitmişti.
Bahçe çiçeklerle doluydu. Huzur veren bir bahçeydi. Efecan karşı taraftan çiçeklerin içinden beyazlar içinde bize doğru yürürken onun gülüşüne kaymıştı gözüm. Sanki her yere ışık saçıyordu. Başında küçük bir sargı vardı.
" O ufaklıklar hoşgeldiniz." bizi görüp seslenince Tunahan el sallamıştı.
" Geçmiş olsun Efecan abi. Şey biz hem geçmiş olsun diyelim dedik hem özür dilemeye geldik." Tunahan biraz mahçup bir şekilde konuşurken Efecan tam önümüzde durmuştu. Yaz sezonunu açmış gibi görünüyordu. Beyaz tişört beyaz şort terlikler...
" Gelin bahçeye geçelim. Annemle babam bir şeyler hazırladı. Hem onlarla tanışın." Efecan samimi bir ev sahibi gibiydi. Ailesi ile tanışacağım hiç aklıma gelmezdi. Biraz çekinmiştim. Tunahan'da biraz gerilmiş gibiydi.
Efecan yolu gösterirken onun arkasından sessizce yürüyorduk. Tunahan kulağıma eğilip fısıldadı.
" Biraz çekiniyorum." dediğinde onun koluna girmiştim. Bende biraz gergindim. Havuzlu bir bahçe tarafına çıkarken ayakta bekleyen iki kişiyi görmüştük. Ağzım neredeyse açık kalacaktı. Kadın aşırı güzeldi. Adamın yakışıklılığından bahsetmiyorum bile. İkisi kol kola girmiş gülümseyerek bizi bekliyordu.İyi insanlara benziyordu. Sanki daha önce onlarla çok iyi anlaşıyormuşuz gibi gelmişti.
" Hoşgeldiniz çocuklar. Çok sevindik gelmenize. Efecan ilk kez arkadaş çağırıyor biz çok heyecanlıyız. Alper şunlara bak çok tatlılar. Efecan ikiz olduğunuzu söyledi." kadın birden o kadar samimi gelmişti ki gelip bizi hızlıca kucaklamıştı.
" Ay Alper şunun güzelliğine bak. Ay bir kız çocuğu çok istiyorum da..." ne diyeceğimi bilememiştim. Kadın aşırı içtendi.
" Çocuklar siz Esra'ya bakmayın. Deli dolu bir annedir kendisi. Hadi acıktım oturun bakalım. Bakın kendi eviniz gibi yiyip için. Havuzu kullanabilirsiniz. Çok sevindik. Efecan çok mutlu oldu." Alper amca aşırı yakışıklıydı gerçekten. Çok güzel giyinmişti. Bir Esra ablaya bir Alper amcaya bakıyordum. Ben yakıştırmıştım. Bir de içime rahatlama gelmişti.
" Efecan hangi arkadaşın tıp okumak istiyordu?" Efecan bizden bahsetmiş gibiydi. Sessizce elimi kaldırırken Esra abla küçük bir sevinç çığlığı attı.
" Ay çok akıllı bir kız." onun hareketleri beni gülümsetmişti. Umarım hep böyle neşeli olurdu. Samimi gelmişti.
" Efendim biz çok durmayacağız. Kardeşimle sonra uğramamız gereken bir yer var. Efecan abiyi ben bir göreyim dedim. Rahatsızlık vermek istemeyiz. Elimiz boş geldik. Evden aceleyle çıktık." Tunahan durumu toparlamaya çalışırken bir yandan masaya geçiyorduk. Bir yanıma Tunahan diğer yanıma Efecan oturmuştu. Ortada kalmıştım. Karşımıza da Esra ablayla Alper amca oturmuştu. Ama aceleleri var gibi görünüyordu.
" Önemli değil. Sizin kendiniz hediye gibisiniz. Çocuklar bizim birazdan Esra ile çıkmamız gerekecek ama gitmeden size de bir selam vermek istedik. Aslında biraz bizim oğlanın arkadaşlarını merak ettik." Alper amca gülümseyerek konuşurken sanki bir an Efecan'ı izliyorum sanmıştım.
