&
Akşam için Leyla ile birlikte hazırlanırken onun makyaj yapmasını izliyordum. Gözlerine koyu bir eyeliner çekmiş gözlerini ortaya çıkarmak için rimeli sürerken onun gerçekten çok çekici bir kadın olduğunu tekrar düşünmüştüm. Fiziği inanılmaz orantılı ve her erkeğin sahip olmak istediği bir kadın olabilirdi. Her kadınında onun gibi olma isteğini kabartan bir güzellik. Sadece yaptırdığı dövmeler bazen dikkatimi çekiyordu.
" Dövmelerini seviyor musun?" merakla sormuştum.
" Seviyorum ama anne olacağımı düşündüğümde keşke yaptırmasaydım diyorum. Çocuğumun beni böyle görmesini istemezdim. Tunahan seviyor ama senin gibi yumuşak ve bebek gibi bir tenim olmasını tercih ederdim." herkes sanırım birbirine özeniyordu.
" Yani pişmansın?" onun yatağında otururken giydiği elbiseye baktım. Daha uzun ve kapalı elbiseler giyiyordu artık. Ama ona güzel bir olgunluk veriyordu. Güzele her şey yakışıyordu. Bazen giyimin falan önemli olduğunu düşünmüyordum. İnsan anlaşabildiği kafa olarak muhabbet edebildiği birini arıyordu. İlk edapta dış görünüşün büyük bir artısı vardı. Tunahan yakışıklı bir çocuktu ama kıskançlığı inanılmaz boğuyordu. Herkes katlanmazdı. Ama Leila'yı suçlayamazdım. Tunahan'ın kendine has bir çekiciliği vardı. Böyle sürekli Leila ile birlikte olmak istemesi aslında Leila'nın aşıra hoşuna gidiyordu. Tunahan sevdiği şeylere çok bağlıydı. Bazen onun anneme daha çok benzediğini düşünüyordum.
" Pişmanım. Yalan yok. E sen ne duruyorsun biraz süslen püslen. Uzun zamandır kendine bakmıyorsun. Toparlan kalk hadi. Hayat devam etmek zorunda."o benim yanıma gelip kolumdan tutmuştu. Bana elbiselerinden vermeye çalışırken beni güldürmüştü.
" Hiç içimden gelmiyor Leyla. Ben gelmek istemiyorum." omuz silkmiştim. Gerçekten tekrar Atakan'la yüzleşmek istemiyordum.
" Ne demek gelmek istemiyorum! Gel seni biraz boyayalım." Leyla beni bir sağa bir sola çekiyordu. Ona ayak uydurmaya çalışırken makyaj koltuğuna oturmuştum. O bana makyaj yaparken onun karnına dokunuyordum. Leila ısrar edip duracaktı.
" Halası! Çık oradan da seni hemen sevelim. Annen benimle uğraşıyor. Sen olunca seninle uğraşır." Leyla ile ilk başlarda anlaşamasakta sonradan iyi bir ikili olmuştuk bence.
" Gözlerini kapat." onun dediklerini yaparken kendimi ona bırakmıştım.
" Bu arada dün gece Atakan'la nasıldı?" Leyla biraz imalı bir şekilde bana bir şeyler sorarken onun derdini anlamıştım.
" Aramızda bir şey yok." kısa bir cevap vermiştim.
" Emin misin?Bazen bakışmalarınız dikkat çekici. Sanki Atakan'ın yanında daha çok kendini topladın. Hakkı değil miyim?" diye sorup dudaklarıma kırmızı bir ruj sürerken aynada kendime bakmıştım. Bir an Atakan'ın baştan çıkarıcı öpüşü aklıma gelmişti. Çözemediğim bir his vardı ona karşı. Gerçekten belki zor anlarımda bana bir şeyleri atlatmakta yardımcı olduğu için şimdi ona karşı daha toleranslı hissediyordum kendimi.
" Bak Leyla..." o anda kapı tıklatılmıştı.
" Hadi kızlar aşağıda ağaç olduk." Tunahan'ın sesini duyduğumuzda ikimizde kapıya doğru bakmıştık.
" Geliyoruz hayatım!" Leila hemen seslenmişti. Apar topar bir şeyler üstüme geçirirken saçlarımı hızlıca at kuyruğu yapmıştım. Beni hazırlamasına gerek yoktu.
" Mavi sana yakıştı." Dedi Leila. İp kollu uzun bir elbise giymiştim.
" Hadi gidelim. Şimdi Tunahan mızmızlanmaya başlar." Leyla beni uyardığında zorla gülümsemiştim.
