" Buyrun." gözlerimi kırpıştırdığımda karşımda doktor önlüklü Efecan'ı görmüştüm. Ne kadar yakıştığını düşünmeden edemedim. Ondan kaçalı uzun yıllar olmuştu. Yine bir yerde karşılaşmak beni yormuştu. Daha büyümüş vücudu gelişmiş daha olgun duruyordu şimdi.Beni görünce gözleri sonuna kadar açılmıştı.
Onun benim doktorum olacağını tahmin etmemiştim. Aslında üç gün sonra ameliyatım vardı. Başımdan sürekli sorun çekmiştim. Bugün kontrole gelmiştim.
" Sorununu yıllarca çözememişsin sanırım." Efecan beni gördüğünde dudakları yukarıya doğru hafifçe kıvrılmış bir şeyden tatmin olmuş gibi gülümsüyordu.
"Çözmeye çalışıyorum. Bu arada tebrik ederim dediğini yapmışsın." onu tebrik ederken masasına yaklaşıp elimi uzatmıştım. Elime uzun uzun bakıp o da elini uzatmıştı. Elimi sıkarken " Hoşgeldin. Geç seni muayene edeyim. Bugün biraz yoğun.Hemen başlayalım." deyip başını öne eğip elimi bıraktığında elim havada kalmıştı.
" Buraya mı oturayım?" ondan çekinmiyordum sadece onu özlüyordum. Sadece mutlu olmuştum. Onu görmek beni rahatlatmıştı. Sadece aklıma takılan bir şey vardı. Sanki en son başka bir his içimdeydim.Şimdi yıllar geçmişti.
" Aynen. Tunahan ne yapıyor?" ayağı kalkıp önlüğünü düzeltirken yanıma yürümeye başlamıştı.
" Onunla görüşmüyor musunuz?" onların görüştüğünü biliyordum. Hatta Efecan'ın arada beni sorduğunu da biliyordum.
Tam karşıma geçtiğinde gözlerimin içine bakmıştı. Yüz hatları iyice oturmuş yaşı artıkça sanki daha bir yakışıklı daha bir ilgi çekici olmuştu. Onu incelerken o da beni inceliyordu. Odayı sessizlik kaplarken gülümseyip " Hala beni görmek istiyor musun? Yoksa başka birini buldun mu?" Saçma bir soru sormuştum. O da kendi kendine gülümsemişti. Sonra gülümsemesi yüzünden solmuş tam gözlerimin içine bakmıştı. Biraz ciddi görünmüştü.
" Çabuk ameliyata girsen iyi olur." benimle uğraşırken saçlarımı toplamaya başlamıştı. Ne yaptığını anlayamamıştım.
" Her hangi bir darbe aldın mı başından? Belgelerini inceliyorum ama bir sorun göremedim. Psikolojik olabilir mi?" Efecan sağıma soluma bakarken saçlarımda gezinen eli beni biraz germişti. Saçlarımı yavaşça bırakırken " Uzan şuraya bir." dediğinde ne yaptığını anlamamıştım. Çantamı bir yere koyup uzanmak için sedyenin üzerine çıkarken Efecan yardım etmişti. Sonra yanıma bir sandalye çekip oturdu.
" Şimdi gözlerini kapat anlat bakalım." nasıl bir muayeneydi bu? Doktorlar yanlış kişiye mi yönlendirmişlerdi beni.
" Bu baş ağrıların ne zaman başladı?" o soru sorarken gözlerimi yumup ellerimi karnımın üzerinde birleştirmiştim.
" Hiçbir şeyin başlangıcı ve bitişi yok. Bir ordayım bir burada.Sonrada işte böyle ağrıyor." bana cevap veremeyeceğim soruları soruyordu.
" Tam olarak başının hangi kısmında hissediyorsun?" ciddi ses tonunu duyduğumda bir elimi başımın üstüne getirip ona tarif etmeye çalıştım.
"Burası mı?" onun elini elimin üzerinde hissettiğimde gözlerimi açıp ona bakmıştım. Başıma doğru bakıyordu. İşini yapıyordu sadece. İşini yaparken fazla ciddiydi.
" Hayır biraz daha üstü." Elimi çekip ona bırakmıştım. Saçlarımda eli gezinirken rahatlamıştım. Başımı hafifçe çevirip onun yüzünü incelemeye başladım. Hatta onu dakikalarca izledim. O ara sıra not alıyordu. Gözlerimin içine bakmıyordu ama bazen dudaklarında küçük gülümseme kıvrımları yakalıyordum.
" Doktorluk yakışmış. Beni iyileştirebilecek misin?" ona biraz daha arkadaş gibi yaklaşmak istemiştim.
" Senin için doktor oldum zaten..." Dediğinde yüzümde ki gülümseme bir anda solmuştu. Sonra elini elime getirip tutarken yavaşça parmaklarını avuç içlerimde gezdirdi.
