*March 14,2022 *Hospital
(VLAD POV)
Pagkahatid sa akin ni Bryan sa Hospital ay agad nadin itong umalis dahil may importante pa daw itong lakad, yayain ko sana muna sa loob para makita yung pasyente mukhang nagmamadali kaya hindi ko nalang pinilit, well agad naman akong pumunta sa room kung saan naka admit ung lalake na nasaksak. I dont know his name kaya lalakeng nasaksak nalang tawag ko sa kanya.
Malapit nako sa room nya ng may narinig akong umiiyak, so sinilip ko sa pintuan at nakita ko ang isang lalake na nakaupo sa bench at isang babae na umiiyak at katabi ng lalakeng nasaksak.
"ILANG ARAW KA NAMIN HINANAP ANU BA NANGYARI SAYO? SINO BA MAY GAWA SAYO NITO ANAK?, KUNG ALAM KO LANG NA GANITO MANGYAYARI SAYO HINDI NA SANA KITA PINAYAGAN NA MAKIPAG KITA KAY TIM." sambit ng babae na mukhang Mama nya, iyon ang tingin ko.
"MA' MAAYOS NA KO, WAG KA NG MAG ALALA SAKIN OK?. AT SAKA MA WALANG KINALAMAN SI TIM SA NANGYARI SAKIN OKEY?". paliwanag ko kay Mama.
Niyakap lang sya ng kanyang Mama.
Pinag iisipan ko tuloy kung papasok ba ko or not. Kaya napagpasyahan ko na umupo muna ko sa labas ng room nya dahil may upuan naman dito so dito muna ko mag stay for a while.
Halos 30mins nako sa labas ng room nya pero di padin lumalabas yung tao sa loob. So i decided na pumasok na din at bahala na. Kaya kinuha ko na ung mga gamit na dala ko and hahawakan ko na sana yung doorknob para buksan ang pinto. Pero bigla itong bumukas at bumungad sakin ung bata sa loob. Kamukha pala nung nasaksak na lalake sa malapitan tong bata so kapatid nga nya..
"HELLO!.... KANINA PAPO KAYO JAN SA LABAS DIBA? KANINA KOPA PO KAYO NAKITA BAKIT DIPO KAYO PUMASOK SA LOOB? AKO NGA PO PALA SI CHARLES YOUNGER BROTHER PO NI KUYA THAP!."
bungad na sabi sakin ni Charles yun yung sinabi sakin na name nya.
Di naman halatang madaldal sya noh. Soooo. THAP pala ang name nya?. Mejo tulala pa ko dahil iniisip ko kung san ko nadinig ung pangalan na Thap... Thap.. Phatt?? Pero imposible namn un. Baka yun talaga name nya...
"KUYAA???" natauhan lang ako ng tawagin ako at hawakan ng bata ang braso ko.
"AHHHH ..HMM IM SORRY?". Anu ba self lutang ka nanaman.
"ANG SABI KO PO PUMASOK PO KAYO DITO SA LOOB, KESA PO NAKATAYO LANG KAYO JAN MANGAWIT PA PO KAYO".
Natawa nalang ako sa tinuran ng bata, mukhang mabait naman ito saka bibo. Pagkapasok ko sa loob sabay naman ng paglabas ng babae sa CR ng room nato. Mejo may katandaan nadin but not so old. Siguro mga nasa 50 yrsold and above na sya.. pero ng matingnan nyako biglang kumunot ang noo nya. Medyo kinabahan ako , may nagawa ba kong mali?? Bakit ganun nalang kung makatitig sakin ang babae.
"IKAW??".
Mas lalo akong kinabahan sa tinuran ng babae, bakit parang kasalanan ko?. Wala po akong kinalaman sa pagkasaksak ng anak ninyo.. sabi ko nalang yan sa sarili ko.
"IKAW BA YUNG TUMULONG SA ANAK KO? IKAW BA ANG NAGDALA SA KANYA DITO?." tanong ng babae sa akin.
Mejo nawala ang kabog ng dibdib ko ng sabihin sakin ng babae yon. Natawa nalang ang bata na nakaupo sa bench.
"AHHMM OPO... OPO AKO PO YUNG TUMULONG SA KANYA AT NAGDALA SA KANYA DITO."
mejo kinakabahan talaga ko pati sa pagsasalita ko dama ko din ung kaba. Yes im independent person but di ako sanay sa ganito..
Pero nagulat ako ng bigla akong yakapin ng babae As in ung kabang nararamdaman ko napalitan ng lungkot at awa. Ramdam ko ung patak ng luha nya sa balikat ko. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. Pero ramdam ko ang pagmamahal nya sa kanyang anak na ngayon ay mahimbing na natutulog. Bumitaw na sa pagkakayakap sakin ang babae, yes Mama nga sya ni Thap.
"SALAMAT NG MARAMI SAYO IHO!HINDI MAPALAGAY ANG KALOOBAN KO AT ANG ISIP KO DAHIL ILANG ARAW NA NAMIN SYANG HINAHANAP, KUNDI PA NAMIN NAPANOOD YUNG VIDEO NA PINANOOD SAKIN NG BUNSO KONG ANAK HINDI KO MALALAMAN ANG TOTOONG NANGYARI SA ANAK KO . HINDING HINDI KO MAPAPATAWAD ANG SARILI KO KAPAG MAY NANGYARING MASAMA SA ANAK KO. KAYA MARAMING MARAMING SALAMAT SAYO IHO, UTANG NA LOOB NAMIN SAYO ITONG PAGLIGTAS MO SA ANAK KO."
Di ako nakapag salita sa tinuran ng Mama ni Thap, sadyang ngiti at tango nalang ang naiganti ko sa kanya dahil pati ako nagiging emosyonal sa mga sinabi nya.. nabalot ng katahimikan ang buong kwarto sa oras nato.
"MAMA???".
Nabasag ang katahimikang iyon ng may biglang nagsalita. Sa pagkakataong ito nagising na si THAP, Nakatingin ito sa amin na may pagtataka. Sinubukan nyang bumangon pero mukhang hirap ito kaya agad ko syang nilapitan at inalalayan. Nakatingin lang sya sakin habang ibinabangon ko sya.
"SINO KA? BAKIT UMIIYAK SI MAMA ANO GINAWA MO?" galit na tanong ni Thap sakin subalit inunahan ako ng MAMA nya.
"ANAK, SYA YUNG NAGDALA SAYO DITO SA HOSPITAL, SYA YUNG NAGLIGTAS SAYO. KAYA AKO UMIIYAK DAHIL MASAYA LANG AKO...AHH IHO ANU NGA PALA ANG PANGALAN MO?"
Tanong sakin nito.
"AKO PO SI VLAD... VLAD MENDEZ...PO, AND YES AKO YUNG NAGDALA SAYO DITO. NAKITA KITA SA ISANG ESKENITA NA WALANG MALAY AT MAY SAKSAK SO DINALA KITA DITO." paliwanag ko sa kanila.
Nakita kong nakunot ang kanyang kilay na parang hindi naniniwala sa mga sinasabi ko.. actually di naman Vlad ang Real Name ko yun lang ung tawag sakin ng mga kaibigan ko kasi related naman daw sa Real Name ko.
==================********************
Sorry po ulit ... sana nagustuhan ninyo..
YOU ARE READING
MY LONG LOST BESTFRIEND : Love & Lies
Teen Fiction"WALANG PERMANENTE SA MUNDO" yan ang paniniwalang ponanghahawakan ni Thap/Phatt ng minsan syang iwanan ng kanyang Childhood Bestfriend na si Vlad/Red na nangakong hindi sila maghihiwalay nito. This is not a typical Story between the two person na n...
