SAVRULAN KÜLLER

3. Bölüm "SANRILAR VE SANCILAR"

🧭

Yorum yapmayı ve oy kullanmayı unutmayınnnnn.

Keyifli okumalar...

Bölüm şarkısı: Git-Frxzbie

***

"Boran?"

Eli kapının kolunda kalırken birkaç saniye duraksadı, kapının kolundan elini yavaşça çekti ve bana doğru döndü. Işıktan rahatsız olmuş kısık gözlerime baktı,soğuktan çatlamış dudaklarını yaladı ve ciğerlerine derin bir nefes bahşetti. Göğsü inip kalktı. "Boran?" Dedi sorar gibi.

"Boran'ın durumu iyi mi?" O kadar zor konuşuyordum ki eğer biraz daha konuşmaya devam edersem midemde ne var ne yok çıkaracaktım. Gerçi midem tamamen boştu.

Başını anladım dercesine hareket ettirdi. Yutkunduğunda ahenkle hareket eden adem elmasına baktım. Bir şeye şaşırdığı belliydi ama mimiklerini çok kolay kontrol edebiliyordu. Ama ben bir klinik psikologtum ve insanların mimiklerini, hâl ve tavırlarını kolayca çözebiliyordum. Gerçi mesleğimi tam olarak yapamamıştım sadece stajlarda gördüğüm kadarıyla bu işte iyiydim.

"İyi,sadece fazla kan kaybetmiş aynı senin gibi ama kan verdiler şu an normal odaya alındı." Dedi. Ne çabuk normal odaya alınmıştı?

"B-Ben kaç gündür buradayım?"

Bana doğru birkaç adım daha attı.

"Üç.Bugünü saymazsak iki gündür baygındın. Eğer Boran'ı soruyorsan da o da iki gündür yoğun bakımdaydı. Bu sabah aldılar normal odaya. Ha bir de Melih ve diğer çocuklar da iyi merak etme hepsi ailelerine teslim edildi."

Arkasını dönüp cevap vermemi beklemeden odadan çıktı. Bir de odadan çıkmadan ışığı kapatmıştı o yüzden ona minnettardım. Bedenim sanki uyuşuk gibiydi,evet başım çok ağrıyordu ama onun dışında fazla sakin ve uyuşak hissediyordum. Sanki hislerim çekilip alınmıştı.

Bedenimde olan bu hafiflik uykumu arşa çıkardı. Odaya giren annemi görmüştüm ama gözlerim uykuya çoktan yenik düşmüştü.

🧭

"BIRAKIN DEDİM. BIRAK! İSTEMİYORUM, NEFRET EDİYORUM. DOKUNMA BANA!"

"Hocam sakinleştiremiyoruz ne yapalım?"

"Daha bugün sakinleştirici yaptık. Tekrar veremeyiz. Bağımlı mı olsun istersiniz, hemşire hanım?"

"Yok hocam ama böyle olmaz kriz geçiriyor."

"Eda git bana Ayhan hocayı çağır."

"İMDAT! BIRAKIN BENİ."

Birileri bedenime dokunuyordu,hiçbir şey göremiyordum ama bedenimdeki dokunuşları hissediyordum. O şerefsizler yine gelmişti işte. Yine beni bulmuşlardı. Ölmek istiyordum. Neden yapmalarını istemediğim bir şeyi yapıyorlardı? Ve ben neden istemediğim halde ölmek istiyordum?

Ölmek istemiyordum.

Ama...

Ölmek istiyordum.