26.Bölüm "GERİDE KALANLAR"

1.5K 65 31
                                    

Merhaba!

Biz geldiiiikkkk, oy verip yorumlar yapalım!

İyi okumalar
*

İyi okumalar*

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

*

***

Almina'dan.

"Ben,söyleyecektim." Diyebildim öylece.

Başımı eğip kucağımda birleştirdiğim ellerime baktım,uykusuzluktan kızarmış gözlerine bakmaya cesaretim yoktu.

"Neden bunca zaman gizledin,ne düşündün?" Ne diyeceğimi bilemedim sadece sustum. Korkmuştum,onu kaybedeceğimi bile düşünmüştüm. Korkmuştum işte.

"Neden Almina? Bir cevap ver." Dedi sesindeki yıkılmışlıkla.

Ellerimi bulanık görüyordum, saçlarım iki yanımdan omuzlarıma döküldüğü için yüzümün çoğu gizlenmişti.

"Doktor sana tam olarak ne dedi ki?" Diye sordum. Sesim birazcık içime kaçmış olabilirdi, oysa ondan hiçbir şey saklamayacağıma söz vermiştim ama olmamıştı işte ve bu yüzden mahçup hissediyordum.

"Ben senin ağzından çıkacakları merak ediyorum, doktorun dedikleri şu an umrumda değil ben sana soruyorum! Yoksa söylemeyeceğin bir şeyler daha mı var?" Başını eğmiş bana yarı öfkeli yarı hüzünle bakıyordu gözlerindeki kızarıklık daha da artmıştı kendimi öyle kötü hissediyordum ki ama onun benden de kötü hissettiğine emindim. Bunu da öfkeli bakarak gizlemeye çalışıyordu ama beceremiyordu.

Gözümden birer yaş firar etti.

Uzanıp elini tuttum ve kucağıma çektim. Parmaklarının arasında nasırlar vardı. Parmak uçlarımı orada gezdirirken gözyaşlarım daha fazla akmasın diye başımı kaldırıp gözlerimi kısa anlığına tavana çevirdim ve gözyaşlarımı geri gönderdim.

"Ben çocuk sahibi olamayacağım." Dedim gözlerinin içine bakarak. Bunu söylerken çok acımasızdım,onun sarsıldığını gördüm, gözlerimle buna da şahit oldum.

"O zamanlar yani..." Başımı kısa bir süre ellerimize çevirdim ve onun avcumu destek verircesine sıkması sonucu yüzümü ona çevirdim.

"Birinci ayın son günüydü,çok net hatırlıyorum,o gece o,Adar yani uykumda ormana sürüklerken uyandım ben. İlkte vücudum uyuşmuş gibiydi karşı koyamadım bu yüzden ilkte onu durduramadım ama sonra o işte şey..." Sustum, nasıl diyecektim? Sevdiğim adama bunu nasıl anlatabilirdim ki? Anlattığım ilk gün her şey basitti çünkü çok da detaya inmemiştim ama şimdi daha farklıydı... Daha detaylı olarak anlatmak ağırdı işte.

SAVRULAN KÜLLERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin