SAVRULAN KÜLLER

23. Bölüm "UMUT"

*Bu kurguda geçen hiçbir olay,kurum,kuruluş,gerçek değildir.*

🧭

Bu bölümü deprem bölgesinde bulunan,bulunmasa bile canı yanan bütün okuyucularıma ithaf ediyorum.

İyi ki varsınız hep var olun.

İyi okumalar.

Bölüm şarkıları;

Dedublüman,Mavzer Tabancas-En Dibine Kadar
Emre Aydın-Beni Vurup Yerde Bırakma
Nilipek-Gömülür
Perdenin Ardındakiler-Hatıralarım
Sezen Aksu-Ünzile

🧭

(YN: Leyla karakterinin eşinin adını hatırlamıyorum bu yüzden Ahmet olarak belirledim iyi okumalar.)

***

"Risk mi?" Dedim çaresizce korkuyla ona bakarken boynundaki damarların belirginleştiğini görmek beni kendime getirdi. Şu an güçlü durmak ve ona destek olmak zorundaydım. Kendime vurulan darbeyi zihnimin en derin köşelerinde durdurmalı ve ortaya çıkmasını önlemeliydim.

"T-tamam sen,sen sakin ol tamam mı? Hadi,hemen hemen gidelim." Elinden tutup onu ön koltuğa çekiştirirken,bu halde araba kullanmasına izin veremezdim. Hiç iyi görünmüyordu, göz bebekleri olabildiğince genişlemişti bu yüzden de gözleri koyulaşmıştı. Zihninden geçen düşünceler her neyse tek bir noktaya takılı kalmış gibiydi. Onu çok nadir böyle görmüştüm,birisi ona kendi geçmişimi itiraf ettiğim geceydi,birisi de şimdi.

Ön kapıyı açtığımda kendine gelip irkildi.

"Ne yapıyorsun?" Diye sorduğunda sesi oldukça güçsüz çıkmıştı, bunu farkedip boğazını temizledi ve kaşlarını çatıp bana baktı. Bir eli kapıda diğer eli benim elimdeydi.

"Arabayı ben kullanacağım,hadi anahtarı ver." Dedim yatıştırıcı bir ses tonuyla.

"Ben kullanırım Almina. Hızlı gitmemiz lazım." Gözlerimi üzerine dikip, bakışlarımı kıstım.

"Anahtarı verir misin? Geç kalıyoruz Zafir, lütfen. Leyla ablaya geç kalamayız." Dediğimde anahtarı çıkarmıştı. Anahtarı elinden çekip aldığımda sıkıntılı bir nefes verdi. Normal şartlarda şu an o anahtarı asla bana vermez,arabayı kendi kullanırdı. Ama gerçekten iyi değildi ve bu benim canımı ciddi anlamda acıtıyordu. Sadece belli etmemem gerekiyordu.

Zafir'in ruhu çekilmiş gibiydi.

Ön koltuğa oturduğunda hemen sürücü koltuğuna geçtim,arabası otomatik vitesti bu yüzden biraz daha hızlı gidebilecektim.

🧭

"Almina,hızlan biraz." Diyen Zafir ile sıkıntılı bir nefes verdim.

Olduğum yerde dikleşip gaza yüklendim,ilkte 120'ye oradan 180 çıkan hızımla Zafir'in yutkunuş sesi kulağıma doldu. Git gide hızlanmaya devam ediyordum.

"Tamam,tamam yavaşla!" Dedi bu sefer koltuğa iyice yaslanarak.

"Hızlı git demiştin." Diye soludum sinirle.

Bir elinin kapı koluna gittiğini yan aynaları kontrol ettiğim sırada farketmiştim.

"Güzel sevgilim,bu kadar da hızlı git dememiştim. Öleceğiz Almina! Yavaşla!" Gözlerini kapatıp hızlı hızlı nefes alıp vermeye başladığında birazcık yavaşladım.