04.04.20 - puhon.

230 26 2
                                    

"H-huh?" Humiwalay ako sa yakap.

"Can we... make it official? May label..." Umiwas siya ng tingin, nahihiya.

"Parang tayo na rin naman..."

"Label, love..." He looked at me pleadingly. "I want to be your boyfriend..."

"..."

"..."

"You're like basically my boyfriend. We do things couples do."

"Kailan?"

"Kailan?"

"Naging tayo?"

Umiling ako. "I mean, parang tayo naman na. Wala lang boyfriend-girlfriend label."

"Edi... wala tayong monthsary?"

"..."

"..."

Namula ang mukha niya.

Napatawa ako. "You want the label for the monthsary date?"

"Gusto ko maging boyfriend mo."

"Parang boyfriend na nga kita."

"Parang lang?"

I sighed and shifted from my seat. "Kiel, aalis ako 'di ba..."

"Pwede naman 'yun, 'di ba? LDR?"

"..."

He patiently waited for my answer.

"Can I think about it first?"

He nodded and gave me an assuring smile. "Tara na sa loob?"

Tumango ako. Napagkasunduan naming ako na ang magbabayad ng tickets namin sa sinehan at siya sa food, pati sa pagkain mamaya sa Night Market.

Escape Room ang pinanood namin at pagkatapos noon ay dumiretso kami ng bookstore. Hindi naman siya mahilig sa bookstore pero siya ang nagsuggest na pumunta muna kami ro'n.

After window shopping in the bookstore, we went straight to the night market.

We were swaying our locked hands as we strolled around the area. Cloudy ang panahon tapos mahangin pa kaya ang sarap maglakad-lakad habang nagtitingin-tingin sa paligid.

We bought an ice cream and ate it as we window shopped. Nang balikan namin ang ihaw namin ay luto na iyon. We just ate it on the table and talked about random things.

"You know what, ang mahal pala ng mga pagkain. Ang laki ng nagastos mo. Next time, KKB na lang para fair," I said as we entered the car. 5:30 p.m. na kasi at nag-aya nang umalis si Kiel para raw hindi ako ma-late sa curfew ni mommy.

"May next time pa?" His eyes glistened.

"We'll make that happen."

He smiled at me before starting the car. As he was driving, I checked our polaroid pictures.

I had a solo picture in the bookstore taken by him, a solo picture of him at the table earlier while he was eating—taken by me, a stolen photo of him while he was driving earlier, and our selfie in the cinema.

"Can I have these?" I showed him his solo pictures and our picture in the cinema.

Sinulyapan niya iyon bago tumango. "Gusto mo pa ba? Marami roon sa bahay. Picture natin."

"Really?"

"Dalawang malaking album."

"Huh? Ang dami naman?"

He nodded. "Yung sa mga digi cam at sa phone kasi—yung iba ro'n—pinadevelop ko rin."

"Patingin ako."

Captures of Perfect Timing (The Art of Life #1: Life Version) Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon