He'll Be Mine (Mine Series #2)

Felixio Rin (Part Two)

Okay! Part two is here. :)

__

Calm Down.

"We're going to the Philippines by next week," my eyes widened in fraction when I heard Yulo. Kasalukuyan kaming kumakain ng hapunan ngayon at nasa ilalim ko naman si Kierra na pasikreto kong hinuhulugan ng pagkain. "Are you listening to me, Felix?"

I pouted. "Why are we going there?" tanong ko at hinulugan muli ng pagkain si Kierra.

"Because-- Can you please stop giving your tiger a food? It's irritating me," nagsisimula na naman siyang mainis sa akin kaya ang ginawa ko ay tinuloy ko ang pagbigay ng pagkain sa kuting ko sa ilalim. "Oh fvck! You really are trying me!" I smirked and smiled wickedly at him.

Napailing siya at hinayaan na naman ako sa ginagawa. He have no choice. Siya ang malalagot kung isang araw ay mawawala nalang ako rito bigla. But I am not abusing his kindess. I just want to be free. I just want to do what I wanted to do. Saksi si Yulo kung paano ako tratuhin ng sarili kong ama. Naaawa siya sa akin? Nah. Ayaw kong magmukhang kaawa-awa.

Mas gusto kong magmukhang katakot-takot para matutunan ng mga taong gusto akong saktan na hindi lang ako basta-bastang bastardo na anak ni Wilfredo.

I heaved a sigh when Kierra destroyed one of the shoes of Yulo.

Nasa trabaho pa ang mabait kong tagapag-alaga. Mabuti iyon dahil sisigawan niya na naman ako sa galit. I need to buy a new one before he gets mad. Baka atakehin na sa highblood ang lalaking iyon.

Trying to find Yulo's black card, I went out of the house. Sinama ko si Kierra dahil hindi pa naman siya sobrang laki na mapagkakamalan nang tigre. She looks like a kitten but because of her body, she looks like a cat. May collar naman na siya so I don't have a problem with her.

Sa kalagitnaan ng paghahanap ko ng kaparehong brand ng sapatos ni Yulo ay may naramdaman akong may sumusunod sa akin.

I don't have to worry because I have a weapon here inside my bag.

"No pets allowed," basa ko sa sign ng isang shop ng isang sapatos. Bumaba ang tingin ko kay Kierra na mukhang naiintindihan ang sinabi ko. "I'm sorry, Kierra but I have to leave you here for the meantime." she growled.

Bumuntong-hininga ako nang tuluyan ko siyang matali sa isang lamppost. Alas 2 na ng hapon ngayon at bago mag-alas 4 ay dapat nakauwi na kami.

Hinanap ko ang shoe design na gustong-gusto ni Yulo. Sa tagal ng pagsasama namin sa kaniyang bahay ay pansin kong gusto niya ng mga sapatos. I will use his black card kaya bilhan ko nalang siya ng dalawang pares ng sapatos.

As I went out from the shop, nanlaki ang mata ko nang makitang wala na si Kierra sa kung saan ko siya tinali kanina. Okay... deep breathe, Felix. You need to calm down before finding your cub.

Mahigpit kong hinawakan ang paperbag habang tinutungo ang isang eskinita na wala na masyadong tao.

I heard a familiar growl. It's Kierra.

"What does a young el Savero doing out of Yulo's place?" a playful but a dangerous voice came from nowhere. He chuckled. "Hmmm... what was your name again? Felixio?"

Nanatili akong walang imik. Paglabas noong lalaki ay nakita ko si Kierra na hawak niya. "Thank you for taking care of my cat by the way," ilang beses akong napakurap sa sinabi niya. "Surprised to discover that thing eh?" dahan-dahan siyang lumapit pero bago pa siya makahawak sa akin ay nilabas ko na ang defense knife ko at tinutok iyon sa kaniya.

"Kierra is mine!" I shouted and tried to attack him.

He evily laughed. "Too bad but I got her first, little boy so she's mine." 'di ko alam pero nangilid ang luha ko sa kaniyang sinabi.