He'll Be Mine (Mine Series #2)

Forty

Chapter 40.

Katulong.

"Ayos na bah ang likod mo?" si Vittorio habang pinapadede ko si Faith. "Elena is worried because your back always hurt every time you feed Fatima."

I swallowed some air. "I'm fine now... hindi na masyadong sumasakit sa ngayon." ngiting tugon ko at tiningnan ang anak na tulog na sa braso. "Hindi ka pa bah babalik sa trabaho mo? Dalawang buwan ka nang nandito."

He shrugged. "Felixio fired me,"

My eyes widened in shock. "What? Anong tinanggal ka? Business lang ang hina-handle niya. Hindi ospital."

Ngumisi si Vittorio. "He already owned a pharmaceutical now," mas lalong nanlaki ang mata ko. "Felixio is a sharp thinker when it comes to business and his mind become the sharpest when he know he can help billions of life by owning a pharmaceutical. Hindi lang empleyado ang matutulongan niya, kundi pati na rin ang mga pasyente sa mga hospitals."

"P-pero... paano niya..."

"Diskarte niya na kung bakit nagkaroon siya ng ganoon pero hindi ko matanggap na tinanggal niya ako," nandilim ang mata niya.

"Bakit ka niya tinanggal?" I asked curiously and he shrugged again.

"Maybe because I told him to be considerate and think of other people's feelings?" kumunot ang noo ko. "There was one time I caught him getting so mad in his one employee..."

Umawang ang bibig ko. "G-ganoon na siya kasama... ngayon?" 'di makapaniwalang tanong ko.

"Don't know..." he said.

Bumaba ulit ang mata ko sa inosenteng mukha ng anak ko. She made a sound, ready to cry so I shake my arm and tried to sing. Nakuha niya ang mata ng kaniyang ama. Dark green eyes when the rays of the sun shines for it. And hindi ko alam kung tama bah ang nakikita ko pero nagiging kulay blue ang mata niya sa tuwing dumidilim ang paligid.

Masakit isipin na nagbago si Felix matapos ang halos isang taon ng pag-alis ko. I think it's all my fault. Kasalanan ko kung bakit siya nagkaganoon pero naisip kong mas mabuti nga iyon kaysa sa magpakalunod siya sa kalungkutan.

Palaki ng palaki si Faith at habang tumatagal ay nangingibabaw na ang kagandahan niya. Her pointed small nose and full-lips that she got from me... and her deep-set eyes that she got from her father. Best asset niya ang mata at ang maliit niyang mukha.

Jandeil became friends with my daughter. Si Jack rin na palaging binabantayan si Faith sa tuwing kailangan kong tumulong kay Rina sa pagtitinda ng isda.

My life here changed. Ang engineer sa isang sikat na kompanya noon ay isang tindera na ng isda ngayon.

I will stay here until my daughter recognize me that I am her mother. Aalis ako kapag kilalang-kilala niya na ako. She will grow up independently together with Elena ang Vittorio. Lilipat sila ng Cebu sa oras na aalis na ako.

"Ma..."

"That's it, baby! Call me 'Mommy'!" excited na sabi ko.

Ngumuso siya. "Ma... Mommy..." I clapped my hands and kissed her nose. That made her giggle.

"Very good, Faith! Very good!" tuwang-tuwa na sabi ko at binuhat siya. "You're turning one next month, baby... And who's excited for it? Who's excited for it?" lumakas ang pagtawa niya dahilan para matawa na din ako.

Naghahanda na ang mga tao sa 1st birthday ni Fatima. All of the people here are so fond to my daughter. Sa sobrang ganda ng kutis at mukha ng anak ko ay para na siyang ginawang dyosa rito.