Metrisin Önü (b×b)

7. Bölüm

*bölüm şarkısı: Bir Ateşe Attın Beni- Kamuran Akkor

Önünde annesinin yaptığı pilavdan bir kaşık alırken sessizdi bugün Ali. Konuşası yoktu pek. Bunda babasının yaklaşan ölüm yıldönümünün payı büyüktü. Ne kadar geçmişti aradan, aylar, yıllar geçmişti hâlâ alışamamıştı yokluğuna. Birinin yokluğuna nasıl alışılırdı? İnsan bir hafta tanıdığı insanı bile zihninde bir yerlerde taşırdı. Babasının varlığını nasıl silerdi? Hâlâ kapıdan çıkıp gelecek gibi hissederdi bazen.

Ali düz biriydi. Çok kibar biri sayılmazdı. İnsanlar hakkımda ne der diye düşünmezdi. Çoğu zaman aklından geçirdiğini pat diye söylerdi. Birini kırınca özür dileyemez ama gönlünü almak için kırk takla atardı. Tüm bunlara rağmen duygusal biriydi Ali. Yeri geldiğinde ağlardı. Üzüldüğünde belli ederdi. Kırıldığında konuşmazdı. Sinirliyse etrafta ne var ne yok atardı. Mutluysa gülerdi.

"Oğlum buz ettin çorbanı da içsene."

Annesinin kırışmış yüzüne bakarken başını salladı usul usul. Karşısında oturan kız kardeşi de onun gibi isteksizdi. Herkes birbirine çaktırmadan boş olan sandalyeye bakıyor iç çekiyordu. Dört gün sonra adamın ölüm yıldönümüydü. Kalp krizinden ansızın bir gece ölmüştü. Ansızın olurdu zaten. İnsanın hayatını değiştirecek bütün taşlar ansızın gelirdi ıssız yollardan.

"Yüzünüzden düşen bin parça. Yiyin şu yemeğinizi deli etmeyin adamı."

Annesi son noktayı koyarken iki kardeş de sessiz sedasız önlerindeki yemeklerden yemeye çalıştı. Kursaklarından geçmiyordu. Yine de hayat devam ediyordu işte. Kimse engelleyemezdi.

"Ali geçen Nurcihan'la denk geldim."

Ali'nin kaşları çatılırken elindeki kaşığı bıraktı kenara. "Bir şey mi söyledi?"

Annesi sinirle ona bakarken bir şeyler olduğunu anlamıştı oğlan. Annesi normalde de gergin biriydi ama bugün ayrı bir sinir vardı üzerinde.

"Ne zaman istiyorsunuz kızı diyor? Haklı kadın. İki senedir konuşuyorsun Tuğba'yla artık istemenin zamanı geldi."

Ali içinden küfür savururken sinirle nefes aldı. Tuğba'ya bu konuyu açınca erken olduğunu söylüyordu genç kız. Ali de bir sey diyemiyordu zorlayacak hâli yoktu.

"Ya anne Tuğba Abla istemiyor. Sanki abim istemiyor gibi konuşma. Ben kızlarla konuşurken kaç kere duydum mahallede sürekli hemen evlenip gençliğimi harcayamam falan diyor. Sen de duymussun geçen niye abime kızıyorsun?"