PANANAW NG ISANG TAGASUPORTA (A Supporter's Point of View - Book 2)

POV 111 - YOU WERE TOUCHED WHEN YOU SAW SANDRO HUGGING A CHILD

Nandito ka ngayon sa Ilocos Norte kasama si Sandro. May event si Sandro at isinama ka niya.

"Hello, everyone. I am here today para mangumusta." Sabi ni Sandro.

Namigay siya ng tulong sa kanyang mga kababayan sa Dumalneg, Bangui & Pasuquin, Ilocos Norte. Sa bayan ng Bangui, may isang batang biglang tumakbo papunta sa kanya. At agad niyakap ng bata si Sandro. Nagulat at Kinilig ka nang makita mo ang ginawa ng bata.

"Parang ready na nga talagang siyang maging ama."  Bulong mo sa sarili mo. Narinig iyon ng kaibigan mo. "Sino?" Tanong niya. "Ha?! Ano, ah- hindi wala. Wag mo nang intindihin." Sabi mo sa kanya.

After the event, nilapitan ka niya. Tulala ka lang kaya hindi mo namalayang katabi mo na pala siya.

"Love? Mahal?" Tawag niya sayo. "I'm sorry?" You answered. "Bakit tulala ka na naman? Okay ka lang? Para kang naiiyak." Sabi niya sayo. "Oh, no. I'm just— touched. When the kid runs towards you... Sobra 'kong na- touched nung niyakap mo yung bata. And I can imagine you hugging your own daughter or son whenever we, wow we raw. Akala mo naman ako talaga ang siguradong makakatuluyan mo. Anyway, whenever we got married in the future, and we have our child, tapos may event ka tapos bigla siyang umiyak kasi gusto ka niyang lapitan pero hindi niya magawa, tapos nagkatantrums kaya bigla siyang tumakbo papunta sayo, I can imagine how will you calm her down." Sabi mo. "Ah akala ko naman kung ano na yang iniisip mo. Alam mo, let's go. Soon, mangyayari rin lahat yan. Maybe not now, but soon." Sabi niya sayo.

Kinabukasan, maaga kayong umalis para sa flight niyo. Take note: Si Sandro lang ang nakakaalam kung saan kayo pupunta.

Habang nasa eroplano kayo, naisip mo pa rin ang pagyakap ni Sandro sa bata.

"Love, grabe yung bata kahapon, no? Biglang nagka- tantrums." Saad niya. "Ang galing mo ngang magpakalma e. Feeling ko handa ka nang mag- propose. Hinihintay mo lang akong maging handa." Animo. Hinawakan niya ang kamay mo. "Matagal naman na akong handa. Tama ka. Ikaw na lang ang hinihintay kong maging handa." Sabi niya tsaka ka niya hinalikan ang kamay mo. Makalipas ang labindalawang oras, narating niyo na ang inyong destinasyon—ang tulip farm sa Basilan.

"La- love? A-anong— ano to?" Sabi mo. "Welcome to the farm of your favorite flower." Aniya. "Farm of my— OMG! You've got to be kidding me. No. This is not true." Saad mo. "No. This is really happening my love. Alam kong isa to sa mga pangarap mong makita at mapuntahan kaya tinupad ko na." Aniya. "Halla, talaga ba? OMG, thank you, love. Mahal na mahal mo talaga ako. Alam na alam mo kung ano ang mga gusto ko. I love you!!" Animo. "You know how much I love you and you know what, plano kong dalhin ang mga magiging anak natin in the future pero sa ngayon, maghihintay lang muna tayo sa tamang panahon kung kailan tayo lalagay sa tahimik." Sabi niya. "I can't wait to marry you in the future my love. Next time sana na pumunta tayo rito sa Basilan, kasama na natin yung mga anak nating dalawa." Sabi mo. "Hindi naman sa ano love ha, pero ano kasi love e. Conservative ang mga families natin. Kasal muna bago anak, mahal." Sabi niya sayo. "Siyempre aantayin muna nating maging bilog ang buwan bago iba ang maging bilog." Sabi niya.
(A/N: Minsan kasi crescent ang buwan wag kang ano jan. Imposibleng hindi mo alam.)

"Ay sabagay nga naman. Siya sige maglibot na tayo at mang- inggit." Sabi mo.

Nilibot niyo ang buong farm at kumuha ng litrato sa bawat grupo ng iba't ibang kulay ng paborito mong bulaklak. Gandang ganda ka sa mga ito. Hindi mo lubos inakalang matutupad ang pangarap mong makakita ng tulips sa personal. Buong akala mo'y sa panaginip at litrato mo na lamang iyon masisilayan. Yet here comes your dream guy, who brought you to your dream destination which lead you into seeing your favorite flower's farm.

"Grabe love. Akala ko talaga kailangan ko pang magpa- visa at passport para lang makita to. Never ko namang naimagine na one day, biglang... boom! Ayan na. Charaaan! Nandito na tayo. Para akong nananaginip na nag- teleport from Manila to Basilan. Or from Isabela Province to Basilan. Grabe nga yon. E nasa Amsterdam tsaka Netherlands to sa pagkakaalam ko e. Or sa London! Tama sa London, di ba love? Sana pala noon pa tayo nagkakakilala charot." Natatawa mong sabi sa kanya. "Palabiro ka talaga." Sabi niya. "Bakit? E totoo naman ah." Depensa mo. "Totoo, totoo. Totoo nga naman talaga."  Sabi niya. 'Basta enjoy muna natin to. Tapos bukas, uuwi na rin tayo. May mga kailangan pa akong tapusin sa congress." Sabi niya sayo. "Thank you for bringing me here. I really need this right now. Thank you for bringing me to my dream destination, my answered prayer." Sabi mo sa kanya. "Answered prayer?" Nagtataka niyang sabi. "Mmm mmm." Saad mo. "And who the hell is that answered prayer of yours?!" Tanong niya sayo. "O relax, sino pa ba? E di ikaw. Ito naman kabado. Ano ka ba? Wala namang ibang sagot kung sino ang answered prayer ko kundi ikaw e. Kaya kumalma ka lang, okay? Hindi na yon magbabago." Pagapapakalma mo sa kanya. "Tingnan mo to. Kahapon siya yung nagpapakalma ngayon naman siya ang pinapakalma. Ano to? Good karma?" Natatawa mong sabi. "Tawa tawa ka pa diyan. Bahala ka diyan." Sabi niya sayo. Ikaw na nagbaba ng pride mo. "Love?" Malambing mong tawag sa kanya. Hindi siya sumagot. "Love sorry na. Hindi ko naman sinasadya." Sabi mo. Hindi ka pa rin niya pinansin. Kaya wala ka nang choice kundi gawin ang isang bagay na alam mong makakakuha ng kanyang atensiyon. Hinawakan mo ang kutsilyo sa tabi mo at itinutok mo iyon sa kaliwang pulso ng kamay mo.

"Ayaw mo pa rin akong pansinin ha. Pwes ito na. Handa na akong tapusin ang—"

Hindi mo natapos ang sasabihin mo dahil bigla niyang inagaw ang kutsilyo sayo.

"No! Please, please don't! Don't do it. I'm sorry too." Sabi niya. At bigla ka niyang niyakap. "Mi dispiace davvero, amore mio." (I'm really sorry, my love.)  Saad mo. "Scuse accettate." (Apology accepted.) Saad niya. And you shared a deep kiss.