A Point of View of a supporter from afar.
P.S. This is all made out of the writer's imagination. This is not real. This is all in an alternative universe. These are some of my what if's.
A Ferdinand Alexander Araneta Marcos III Fanfiction.
HEXALOGY...
Lunch time ni Sandro ngayon at ilang araw na kayong hindi nagkikita dahil sa busy ninyong mga schedules. And since he is so bored, naisipan niyang i- message ka.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Sandro talaga. Kahit kailan may pag- aangkin." Saad mo. Hindi mo alam na nasa likod mo pala siya. "Nagpaangkin ka naman, ah." Saad niya. "Nagpaangkin naman— teka." Saad mo tsaka mo hinanap ang pinanggagalingan ng boses. Nang makita mo na iyon muli kang nagsalita.
"A... Adi?" Sabi mo. "Surprise adi!" Sabi niya. Napayakap ka sa kanya nang mahigpit. "Ano namang ginagawa mo rito?" You asked. "Nagpapaangkin. Pwede bang angkinin mo na ako?" Sabi niya sayo. "Mine! Wow, parang bola lang sa volleyball. Haha. Yung ano, yung pag natapat sayo tapos titirahin mo. At para hindi galawin ng ibang players, kailangan sabihin mo yung magic word. Which is mine. Haha." Natatawa mong saad. "Sayong- sayo na binibini. Alam mo, kaya talaga ako napadalaw ay dahil gusto ko na sanang ayain kang umuwi na ngayon." Sabi niya sayo. "Bakit naman? Ang aga pa. Magtuturo pa ako." Sabi mo sa kanya. "E di ako na lang ang turuan mo." Sagot niya. "At ano namang ituturo ko sayo?" You asked him. "Turuan mo akong mag- alaga ng bata." Sabi niya. Napatakip ka ng bibig nang marinig mo iyon. "Hoyyy! Seryoso ka?!" Sabi mo sa kanya. "Oo. Seryosong seryoso." Sabi niya. "O sige mamaya kapag break time ko puntahan mo ako rito para malaman mo." Sabi mo.
Lunch break mo na nang bigla kang nakarinig ng sigawan mula sa labas ng paaralan kung saan ka magtratrabaho.
"Waaaah!" Dinig mong sigaw nung ilang estudyante kaya lumabas ka para tingnan kung sino ang dumating.
"Students?! Ano ba?!" Napahinto ka nang makita mo kung sinong dumating. Pumagilid silang lahat nang makita ka nila.
"Uyy si ma'am." Sabi ng isang estudyante.
"Sandeng?!" Gulat mong sabi. "Hi lalove." Aniya. "Ano bang ginagawa mo rito? Di ba may work ka?" Sabi mo. "Meron pero gusto kong magpaturo sayo e." Aniya. "Magpaturong ano?" You asked him. Lumapit siya sayo tsaka ka niya binuhat. "Mag- alaga nga ng baby." Sabi niya. "Seryoso ka nga. O halika na. May mga bata rito. Bawal yung plano mo." Animo. Niyakap ka niya nang mahigpit. Hinawi niya ang buhok mo at ikinawit ito sa kanan mong tainga tsaka siya bumulong, "Let's go." Aniya. "Huy ano ka ba naman. Baka mamaya kung anong isipin ng mga tao rito. Umayos ka nga. Tara na. Mamaya na kita tuturuan." Saad mo. "Ma'am yes ma'am!" He answered tsaka sumaludo. "Sumaludo pa nga. Hahaha." Animo. "Sayo lang sasaludo binibini." Aniya. "O di sana all sinasaluduhan." Saad mo. "Sayo naman ako sumaludo, ah." Sabi niya. "Binibiro lang kita. Ikaw naman. Pero hindi porke't binibiro kita ngayon, ibig sabihin e wala na. Hindi na 'ko seryoso sayo. Seryoso naman ako sayo. Palagi." Saad niya. Naiyak ka nang marinig mo ang mga katagang yon mula sa kanya. "O iiyak na naman ba ang aking binibini? Tahan na, ayokong nakikita kang tumatangis, hindi ba? Kaya't tahan na." Saad niya. "Alam mo ikaw, napakahilig mo talagang gumamit ng mga matatalinhagang salitang hindi nauunawaan ng karamihan. Ngunit gayunpanman, ikaw ay aking hinahangaan dahil sa angkin mong kahusayan sa pagpapanatili ng pagmamahal mo sa ating sarilingwika." Saad mo. "Although I was born in the United States, and studied in the United Kingdom, my family made sure that me and my brothers can still communicate with our kakailyans using the Ilocano language." Sabi niya. "Ang sweet mo naman. Sana lahat ganyan." Saad mo. "Wag ka nang mag- sana all. Kasi sayong sayo na ako. Wala nang ibang aagaw sa akin mula sayo." Sabi niya. "Di mo sure. Wag kang over confident." Sabi mo. "Oo na, hindi na." Aniya naman. "Basta ha, Article 3 Bill of Rights Section 9." Dagdag mo. "Noted." Sabi niya naman.
