A Point of View of a supporter from afar.
P.S. This is all made out of the writer's imagination. This is not real. This is all in an alternative universe. These are some of my what if's.
A Ferdinand Alexander Araneta Marcos III Fanfiction.
HEXALOGY...
Mahilig kang magsulat ng mga tula. Minsan nagagawa mo rin itong isang kanta. At ngayon, nakagawa ka ng isang kanta para sa kanya na pinamagatan mong "Ikaw at Sila".
"Nakakaiyak palang sumulat ng kanta para sa kanya." Bulong mo sa iyong sarili. Halos maluha- luha ka pa habang pinagmamasdan ang pluma at papel na ginamit mo sa pagsusulat ng awiting iyon.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
A/N: Imagine Cheska writing the song for her ex, Lucas. The guy who left her when he knew he got Cheska pregnant when they got married and realized he was not yet ready to face the responsibility of becoming a father so he decided to file an annulment which resulted to Cheska's miscarriage while she was in a comatose state for two months. See POV 98 from book 1 for reference.
Kumatok ang kuya Sandro mo sa pinto ng kwarto para sabihin sayong kakain na kayo ng dinner.
"Ading ko, let's go down the kitchen na. Dinner's ready. Ikaw na lang ang hinihintay. Ano bang ginagawa mo jan?" He told you. "Wait kuya! I'm coming! Mauna ka na dahil tatapusin ko lang to. Liligpitin ko lang tong mga kalat dito kuya susunod na lang ako. Okay kuya?" Sabi mo sa kanya. "Sabi mo yan, ah. Kapag ikaw hindi pa bumaba after 20 minutes, mauubusan ka ng pagkain." Sabi niya bago siya tuluyang pumunta sa dining para kumain ng dinner.
"Anak, di ba I ask you to call your sister upstairs? Why isn't she here yet? What is she doing there?" Rinig mong tanong ng mommy niyo sa kuya Sandro mo. "She said she'll just finish doin' something mom. Tapos susunod na raw siya after. I heard nagliligpit siya ng mga kalat. I don't know what are those clutters." Ani kuya Sandro mo. "Cheska!!! Come on down na!!! Kakain na tayo!!! Ano bang ginagawa mo jan at-." Dinig mong sigaw ng mommy niyo mula sa dining. Kaya naman bago niya pa matapos ang kanyang sasabihin, agad ka nang sumagot. "I'm coming mom! No need to shout." Sabi mo habang pababa ka sa hagdan mula sa second floor.
Pagbaba mo, agad ka niyang tinanong kung bakit ka natagalan sa pagbaba.
"Anak ano bangginagawa mo sa taas at natagalan kang bumaba? Sabi ng kuya mo nagliligpit ka raw roon. Anong mga dinede- clutter mo? Damit?" Your mom asked. "Ay hindi po. Nagsusulat po kasi ako ng kanta, mom. Eh nagtatapon po ako kanina ng mga scratch papers ko nung biglang kumatok si kuya para tawagin ako para bumaba at sabayan kayo sa pagkain." Sagot mo. "Oh eh para kanino naman yung sinusulat mong kanta? Para ba yan sa boyfriend mo?" Tanong ng daddy mo sayo. "Actually po, no paps. It's for my ex. Hehe. Hindi naman po siguro masamangmaglabas ng nararamdaman, 'no? Kasi po nung naging kami ni Lucas, grabe po yung pinagdaanan ko. Akala ko siya na, hindi pa pala. From tagpuan to ikaw at ako to patawad to ikaw at sila. Kaya naisipan ko na lang pong isulat lahat yung nararamdaman ko kasi ang pangit din naman kung patuloy akong magmumukmok at patuloy kong sisisihin ang sarili ko sa mga nangyari sa amin. Ikinasal kami, at some point magkakaanak "sana" kung di ba naman siya nakipaghiwalay dahil lang sa kadahilanan niyang hindi pa raw siya handa na maging ama, haha. Kaya nga po ako nakunan at na- comatose ng two months noon, di po ba? Habang binabalikan ko po lahat ng mga pinagdaanan ko dahil sa kanya, naisip ko ngayon siguro kaya kami pinagtagpong dalawa ng diyos ay para sabihin sa akin na hindi lahat ng pinaniniwalaan ko totoo. Kasi kung lahat ng pinaniniwalaan ko ay totoo, sana kami pa rin hanggang ngayon. Sana may sarili na kaming pamilya ngayon. Pero hindi eh. Sobrang sakit nung nangyari. habang sinusulat ko yung kanta, naiiyak ako kasi akala ko tadhana na yun. Hindi pa pala. Tapos naisip ko pa, ginamit niya lang ba ako para sa kagustuhan niyang makilala? Ang dami ko pong naiisip na dahilan kung bakit ko siya nakilala. Sobrang sakit, paps, mom, kuyas." Paglalabas mo sa kanila ng nararamdaman mo. "Tapos mo na ba yung kanta?" Tanong sayo ng kuya mong si Vincent. "Yes kuya. Lalapatan ko na lang ng music so, I need your help. Hehe. Can you help me?" You asked your brothers. "Sure, sino bang mag- aarrange? yung editing matrabaho. Tapos-".
