Bored ka na naman at kapag bored ka, pinagtritripan mo si Sandro.
After 30 minutes, may bumusina.*Beep, beep*
Bumaba ka para pagbuksan siya ng gate.
*You opened the gate and he immediately parked the car and came out of it and hugged you.*
"Adi!" Salubong mo sa kanya habang papayakap ka na sa kanya. He kissed your forehead. "You alright, love? May masakit ba sayo?" Tanong niya.
"Marami. Puson, ulo, likod, katawan. Lahat masakit." Sabi mo. Bigla ka niyang binuhat. "Adi! Sandali! Teka hindi ko pa naisasara yung gate." Sabi mo sa kanya. "Let me do it." Aniya. Kaya naman agad niyang sinarado ang gate habang buhat ka niya. "Teka lang lab, sigurado ka bang kaya mo?" You asked him. "Kayang kaya, binibini." Aniya.Pagkatapos niyang sabihin ang mga katagang iyon, pinatunayan niyang kaya nga niyang isara ang gate habang buhat ka.
Pagkatapos niyang isara ang gate, agad siyang nagsalita. "Di ba sabi ko naman sayo kaya ko? Masakit pa ba ang katawan mo?" He asked. "Yes, super🥺." You answered. "Come here na. Halika. Gagamutin ko yan." He said. And he brought you inside the room and he laid you down the bed. He massaged your body.
"Laaab! Ang saraaap. Ahh. Ibaba mo. Ang sarap talaga lab." Sabi mo sa kanya. "Is it better now?" He asked. "Medyo. Ang galing mo palang magmasahe." Saad mo. "You want more?" He asked. "Tonight." You said and winked. "Parang ibang masahe yan ah. Pero sige. Hahaha ayokong maging green minded." Saad niya. "Thank you love. Okay na ako. Sobrang laki ng tulong nung pagmasahe mo sa akin. I wonder, where did you learn those things." Sabi mo. "Self learned. Haha." Natatawa niyang sagot. "What a fast learner, baby." Sabi mo. "Baby?" Tawag sayo ni Sandro. "Yes, adi?" You answered. "I hope I made you feel better." Sabi niya. "Naman, love. Thank you for taking care of me today." Sabi mo. "Better na ah. Sige love dito muna ako." Sabi niya sayo. "Paano yung work mo?" You asked. "Bukas na lang ako papasok. Ako nang bahalang magpaliwanag doon sa mga kasamahan ko." Sabi niya. "Baka mamaya magalit sayo si tito martin." Saad mo. "Hindi yan. Ako bahala." Sabi niya. "Sigurado ka, ha?" Saad mo. "Oo nga. Wag kang mag alala. Ako nang bahala." Sabi niya sayo. "Okay. Sabi mo e." Sabi mo sa kanya. "Pahinga ka na lalove." Sabi niya. "Let me hug you." Sabi mo. "Why?" He asked. "Siyempre napagod kang alagaan ako." Sagot mo. "Ha? Sinong nagsabi sayo nu'n? Sasapakin ko. Sabihin mo sa akin." Saad niya. "Wala. Ako lang. Sasapakin mo ako?" Sabi mo. "Yayakapin na lang kita. Sige halika rito." Sabi niya. At hinila ka niya para yakapin. He hugged you tight. Hinalikan ka niya sa noo. "I hope you'll get better soon. Nahihirapan at nasasaktan akong nakikita kang nasasaktan." Aniya. "Ha?" Nagtataka mong tanong. "Kapag nasasaktan ka, mas nasasaktan ako. Kapag nalulungkot ka, mas nalulungkot ako. Ayokong nasasaktan ka. Doble yung sakit sa akin." Sabi niya. "Mahal mo nga talaga ako." Saad mo. "Ikaw at ikaw lang." Sabi niya. "Promise?" Sabi mo habang naka- puppy eyes. "Promise. Hanggang sa susunod na habang buhay." Saad niya saka ka niya hinalikan nang madiin sa labi. Nang matapos ka niyang halikan, niyakap ka niya nang mahigpit. "Everything will be fine, okay?" He told you. "Thank you for taking care of me adi. Babawi ako." Animo. "No worries, love. Pagaling ka ha? Ibang klase kang datnan ng dalaw. Akala mo talaga pagsasakluban ng langit at lupa." Aniya. "Ewan ko ba basta babawi ako." Sabi mo. Tsaka mo siya niyakap uli. "Take a rest. Magpahinga ka. Kailangan mo yan, okay?" He said. Agad ka namang sumang- ayon.
YOU ARE READING
PANANAW NG ISANG TAGASUPORTA (A Supporter's Point of View - Book 2)
Fiksi PenggemarA Point of View of a supporter from afar. P.S. This is all made out of the writer's imagination. This is not real. This is all in an alternative universe. These are some of my what if's. A Ferdinand Alexander Araneta Marcos III Fanfiction. HEXALOGY...