PANANAW NG ISANG TAGASUPORTA (A Supporter's Point of View - Book 2)

POV 174 - YOU JOINED YOUR FAMILY'S VISIT IN JAPAN

Ngayon ay nakatakdang bumisita ang pamilya ninyo sa Japan. Dapat ay hindi ka na sana sasama pero kailangan mong sumunod sa mga magulang at kapatid mo.

Kinausap mo ang mga kapatid mo para sabihin sa kanilang ayaw mong sumama.

"Kuya, bakit ba kasi ako sasama? Pwede namang maiwan na lang ako. Hindi naman ako importante." Sabi mo sa mga kuya mo. "Hey, hey, hey. Wait." Saad ng kuya Sandro mo. "Kuya why?" You asked. "What are you saying na you're not important? Cheska, that is not true. You are important because you are our only princess. So stop saying that you are insignificant." Sabi ng kuya Simon mo. "Sasama ka, okay? Kailangan ka namin doon. Wala kaming cheerleader kapag bored na kami." Sabi naman ng kuya mong si Vincent. "Kuya Vincent, mukha ba akong member ng cheerdance? Hindi naman ako magaling o marunong sumayaw ah." Sabi mo. "That's not what I meant. Ang ibig kong sabihin, kapag nanghihina na kami at gusto na naming sumuko, nandiyan ka para paalalahanan kaming kaya naming harapin lahat." Paliwanag niya sayo. "Oh, i see." You reacted. "So whether you like it or not, you better join us in Japan or else, magtatampo kami sayo." Sabi ng kuya mong si Sandro. "Fine, I'll go with you. But you have to make sure that ate Faith Alexandria will be joining us as well." Sabi mo naman sa kanya. Napatingin ang kuya Sandro mo sa dalawa niyo pang kapatid. "Okay. I'll try to convince her later." Aniya. "And if you fail to convince her to come with us, then I'll stay. Good luck, kuya!" Animo tsaka ka nagflying kiss sa kanya bago ka lumabas.

Kinausap ng kuya mo ang girlfriend niya.

(Phone call convo)
Hello adi!
[Hello adi, why did you call?]
I just wanna ask if you're free tonight. Haha.
[Ha? Why?]
Well, we are going to Japan kasi and Cheska is asking me to ask you to join us.
[Bakit daw?]
Because she told me that if I can't convince you to come with us, then she won't be joining us, too.
[What? Is she serious?]
Yes she is. So I need to-
[I got ya. Ayaw niyang sumama? Pwes, ako ang bahala. I'll be coming over there now, mag- iimpake lang ako. Ako nang kakausap. I love you, see you.]
O- okay. See you. I love you more.]
*Call ended.*

After an hour, dumating ang girlfriend ng kuya Sandro mo.

"Adi!" Tawag niya sa kuya mo. "Oh, nandito ka na pala." Sabi ng kuya mo tsaka niya niyakap at hinalikan ang girlfriend niya. "Yes, tara sa sofa. Nood tayo ng Netflix." Aya ng ate Faith mo sa kuya mo. Pinanood nila ang pelikulang true spirit.

Habang nanonood sila, bigla kang pumasok mula sa garden.

"A-ate Faith? What are you doing here?" You asked your kuya's girlfriend. "Oh, diba aalis kayo mamaya? Sasama ako bebe. Eh sabi mo raw kasi sa kuya mo, hindi ka raw sasama kapag hindi ako sumama eh. Kaya nandito ako para ipaalam sayong sasama ako." Sabi niya sayo. "Ate, binibiro ko lang naman si kuya." Sabi mo. "Yan kasi. Wag na wag mong hahamunin ang kuya Sandro mo sa "what are you willing to do" na yan. Kasi he's willing to do everything para sumama ka sa kanila." Ani ate Faith mo. "Kuya, ano bang parusa ang ibibigay mo sa kin? Akala ko kasi hindi mo mapapapayag si ate Faith na sumama dahil alam kong busy siya." Sabi mo sa kuya Sandro mo. "Well, if you really want to spend time with the person you love, kahit gaano pa ka- hectic ang schedule mo, magagawan at magagawan mo ng paraan kung gusto mo talaga siyang makasama." Sabi ng ate Faith mo sayo. "What now ading ko? Sasama ka na ba?" Your kuya Sandro asked. "What can I do? E di sasama na lang." Sabi mo sa kuya mo. "Lesson learned: Don't underestimate the power of Sandro Marcos." Sabi ng kuya mo. "I'll just pack my things. Sasama na ako. Wala na akong choice." Animo.

Agad kang umakyat sa kwarto mo para mag- impake ng gamit.

Habang nag- iimpake ka, kumatok ang ate Faith mo.

"Bunso, may I come in?" Aniya mula sa pinto. "Go ahead ate. Hindi naka- lock yan." Animo. Umupo siya sa kama mo at tinulungan ka niyang mag- impake ng mga gamit mong dadalhin mo papuntang Japan.

"Bunso?" Pagbasag ng ate Faith mo sa nakakabinging katahimikan sa apat na sulok ng silid. "Yes po?" Sagot mo sa kanya. "Masama ba ang loob mo sa kuya mo dahil akala mo hindi ako makakasama?" She frankly asked you. "Of course not ate. Hahaha. Medyo malungkot lang ako kasi ayoko talagang sumama. Pero siyempre as part of the first family, I need to face the consequences." Sabi mo. "Anong mga consequences ang sinasabi mo?" She asked again. "Na kailangan kong ilabas yung inner extrovert self ko. Haha." Medyo natatawa mong sabi. "Okay ganito ha. Ipikit mo yung mata mo tapos isipin mo habang nasa Japan tayo, walang crowd. Mag- isa ka lang, as in literal na mag- isa." Aniya. "Tapos sis?" You asked. "Then think of the only person na gusto mong makasama habang nandoon ka. Then open your eyes." Sabi niya. "Ate effective kaya to?" You asked. "Try mo." Sabi niya.

"Anak! Alis na tayo!" Sigaw ng mommy niyo. "Pababa na po!" Sagot mo.

Sabay kayong bumaba ng girlfriend ng kuya Sandro mo.

Habang nasa flight kayo papuntang Japan, bigla kang nakaramdam ng pananakit ng katawan.

"Hey, Cheska, you okay?" Your ate Faith Alexandria asked. Nanghihina ka na pero sinikap mong magsalita at sumagot. "A-ate? Nanghihina- naghihina ako." Nanghihina mong sagot. She checked your body temperature. "Gosh! Adi! Adi!!" She tried to catch your kuya Sandro's attention. "Yes love?" Sabi ng kuya mo. "Your sister!" Kinakabahan mong sabi sa kanya. "What?! Why?" Your kuya Sandro nervously asked. "I think she has a fever." Ani ate Faith mo. Agad kang nilapitan ng kuya Sandro mo. Naramdaman niyang napakainit ng katawan mo. "Nanghihina rin daw siya." Sabi pa ng ate Faith mo sa kuya mong si Sandro. "Mom! Nilalagnat si bunso! Paps! Our princess!" Halos magulantang silang lahat nang marinig ang boses ng kuya mo. "Wait, nagdala ka ba ng gamot?" Tanong ng ate Faith mo sayo. Umiling ka. Hindi mo alam ang gagawin ngayon. Bigla silang nataranta. Nilabas ng ate Faith mo ang mga gamot na dala niya. Pinainom ka niya ng gamot sa sakit ng ulo at tubig. Binigyan ka rin niya ng kumot. Sinigurado niyang komportable ka habang nasa salipawpaw kayo papuntang Japan.

Nakasama ka naman sa mga importanteng lakad ng inyong pamilya habang nasa Japan kayo. Pero kinailangan mo talaga ng pahinga.

Pinagpahinga ka ng mga magulang mo pagkauwi niyo sa Pilipinas.