Çek tetiği

"

"Musa dikkat edin tamam mı?En ufak bir hareketlilik olursa eğer hemen müdahale edin." Musa kafasıyla Emreni onayladı. "Dışarısı bizde merak etme." İçerisi zaten Emredeydi.Roberto Aslanı ayakta karşılamıştı.Uzun olmasa bile kuvvetli bir dostlukları vardı. "Uzun zaman oldu Aslan." Bir kaç ay. "Çok mu özledin beni?" Roberto Aslana depoyu gezdirmeye başlamıştı.Emre sürekli etrafa bakıyordu.Gariplik vardı.Roberto gibi ünlü biri asla bu kadar korumayla dışarı çıkmazdı.Eskiden elli koruması olan adamın şu an on koruması vardı.

"Kızın nasıl?" Roberto yeni gelen silahları Aslana gösterdi. "İyi.Çok çabuk büyüyor biliyor musun?Baba olmadan anlayamazsın.O kadar güzel bir duygu ki.Benim gibi adama öyle bir güzellik neden verildi diye düşünmüyor değilim." Aslan kahkaha atıp incelediği silahı geri koydu. "Ne o?Şimdiden yaşlandın mı?" Kaybetmek korkusu yılları alıp götürürdü insandan. "Senin gibi tek tabanca yaşamam gerekirdi.Böyle olunca ona bir şey olucak diye ödüm kopuyor.Onun için her şeyi yaparım Aslan."

Roberto silahını Aslana doğrulttu. "Özür dilerim.Çok özür dilerim." Aslan gülümseyip ona baktı.Korkmuyordu.Çünkü ilk defa değildi ölümle yüzleşmesi. "Çek tetiği.Benim kaybedicek bir şeyim yok." Aslan kadar rahat değildi.Elleri titriyordu.Derin bir nefes alıp tetiği çekti. "Aslan!" Aslan şaşkınlıkla önüne geçen Emreye baktı.Göğsünden vurulmuştu. "E-Emre.."