"

1.4K 85 3
                                    

"Merhaba Mesut abi." Aslan elinde tencereyle gelen kıza baktı.Geldiği yere göre fazla süslüydü. "Zeytinyağlı yaprak sarma yaptım size." Mesut gülümseyerek tencereyi almıştı. "Ellerine sağlık Nur." Kızın sürekli sarı saçlarına dokunması Aslanı sinir etmişti. "Emre yok mu?" Duyduğu isimle siniri ikiye katlanmıştı. "İçerde.Elini yıkıyor." Emrenin adı geçince kızın yüzünde güller açmıştı. "Ben kahve yapayım.Yorulmuştur şimdi."

Aslan bilmem kaçıncı şokunu atlatırken Mesut sarmadan ona uzatmıştı. "Bizim Nur Emreye yanık." Mesutun sırıtan yüzüne çakmamak için zor tutuyordu kendini. "Bizim oğlanda az değil ha.Yere bakan yürek yakan." Mesut Aslanın sarmadan almayacağını anlayınca tencereyi masaya bırakmıştı. "Çıkıyorlar mı?" Evet de kopsun kıyamet. "Hayır.Bizim oğlan hiç oralı değil."

"Araban hazır." Emre anahtarı masaya bırakıp Aslana baktı. "Emre!Nasılsın?!" Nur elinde tepsiyle içeri dalmıştı.Az önceki utangaç tavırları Emreyi görünce değişmişti. "İyiyim sağ ol." Çocuk kanepeye oturup önündeki boşluğa baktı. "Hadi kahvelerinizi alın.Bu da senin."

Nur elindeki kahveyle Emreye doğru yürüdü.Kızın gözleri aşktan kör olmuş olacak ki,önünü görememişti.Kahve Emrenin üzerine dağılmıştı. "Emre!" Aslan çocukla beraber ayağa kalkmıştı. "Hemen buz getireyim!" Mesut buzdolabına koşmuştu. "Çıkar gömleğini!" Aslan gömleğin eteğini kavrayınca Emre geri çekilmişti. "Gerek yok." Kahvenin sıcak olduğundan emindi,bu yüzden Emreyi dinlemeyip eteği yukarı kaldırdı. "Kız seni yaktı!Nasıl gerek yok!" 

Emrenin gömleğini çıkartıp kanepenin üzerine attı.Bakışları çıplak göğsü bulduğunda gördüğü manzara onu şok etmişti.Emrenin göğsünde aslan dövmesi vardı.




Teşekkür ederiz Nur!sjjssj sen olmasan asla göremezdi.

Çek tetiğiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin