"

2.9K 136 3
                                    

"Kendi evime gidebilirdim." Aslan gözlerini devirmemek için kendini zor tutmuştu.Bu çocuk iyice uyuz olmuştu.  "Hadi aç ağzını." Aslanın uzattığı kaşıktan çorbayı içti.Uzun zamandır onu kendi elleriyle beslemiyordu...En son küçükken hastalandığında yapmıştı bunu.Aslan baş parmağıyla Emrenin dudaklarını temizledi.Böyle temaslara alışamıyordu.Bu yüzden hemen bakışlarını önündeki adamdan çekmişti.

"Sana bir şey olucak diye çok korktum.Kollarımda baygın yatarken,elimden kanını temizlerken aklım çıkıcak gibiydi." Emre bakışlarını yerden kaldırıp ona yaklaşan yakışıklı yüze baktı.Aslan kafasını boynuna gömüp kokusunu içine çekti.Asıl kalbi şimdi durucaktı Emrenin. "Kokuna kadar hasret kalmak...Beni sakın yokluğunla sınama.Canımı yakma."  Son olarak Emrenin yanağına öpücük kondurup odadan çıktı.

Akif geçen gün yaşadıklarının etkisinden çıkamamıştı.Aslanın bu kadar gözünü karartmasını beklemiyordu.İsminin hakkını vermişti. "Beni çağırmışsın baba." Akif kanepeyi gösterince Kenan oturdu. "İhtimalin gerçek çıktı.Bu birine acımak değil.Tamamen farklı bir şey.Onun için bizi öldürecekti.Düşündükce kendime gelemiyorum." İhtimal...O gerçek çıkarsa eğer neler olucağını kimse bilemezdi. "Tek taraflı olduğunu düşünüyorum baba.Emrenin karşılık vermeyeceği her halinden belli." Akif yumruklarını sıktı. "Ne hallere düştük.Ailemizi bir oğlancının ellerine bıraktım!"

Çek tetiğiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin