Çek tetiği

"

"Yarın iyi olucak mısın?" Göğsünde yatan çocuğa gülümsedi.Kaçıncı defaydı aynı şeyi soruyordu. "Sen yanımda olduğun sürece hep iyiyim." Kafasını kaldırıp Aslana baktı. "Dışarıda olucam yanında değil." Bir farkı yoktu bence. "Sen hep sol yanımdasın.Kalbimde." Aslanı onaylayıp tekrar göğsüne yattı. "Emre.Anneni özlüyor musun?" Şaşırmıştı.Bu soruyu sorucak son kişi bile değildi Aslan. "Bilmem.Yüzünü merak ediyorum bazen.Beni hatırlar mı?Bilemiyorum." İkisininde yaşadıkları o kadar zordu ki... "Seni annene götürücem." Emre duyduklarıyla yerinden sıçramıştı. "Ne?S-sen ciddi misin?" İnanması hiç kolay değildi. "Evet.En azından birimiz annesini göre bilsin."

Bunu Emreni üzmek için söylememişti,lakin buruk gülümsemesi çocuğun kalbini delmişti.Babasının katil olduğu gerçeğini bir kez daha hatırlamıştı. "Özür dilerim." Gözyaşlarını engelleyememişti. "Emre,senin suçun yok.Üzülmen için söylemedim." Kafasıyla Aslanı onayladı.Konuşsaydı daha çok ağlardı. "Varlığın her şeyi unutturmaya yetiyor.Sakın ağlama." Kollarını açıp ona sarıldı. "Ağlama.Geçicek." Kafasını Aslanın boynuna gömdü. "Bana hep böyle sarılmazsan geçmez." Söylediği şey Aslanı güldürmüştü.Geçicek artık emindi.