Çek tetiği

"

Yüzündeki gülümsemeden haberi yoktu.Uzun zaman sonra Emre şirkete gelmişti.Mutlu olmak için bundan başka sebebe ihtiyacı var mıydı?Yok. "Neye sırıtıyorsun?" Aslan laptoptan bakışlarını kaldırıp kanepede oturan çocuğa baktı. "Ben mi sırıtıyorum?" Emre kafasıyla onu onayladı. "Evet,sen.Komik bir şey mi izliyorsun?" Kanepeden kalkıp Aslanın yanına geldi.Ekrana baktığında yazılar dışında bir şey olmadığını gördü. "Delirdin o zaman." Aslan bu defa bilinçli bir şekilde güldü. "Ne oldu bilmiyorum.Ama iyi ki olmuş!" Emre gözlerini kısarak ona baktı. "Benden bir şey mi gizliyorsun?" Aslan kafasını hayır anlamında çevirdi. "Tamam o zaman.Gidip kahveni getireyim."

Emre odadan çıkınca Aslan tekrar işine döndü.Evde sıkıldığını söyleyince mecbur kalıp onu şirkete getirmişti.Gözünün önünde olmasının daha iyi olacağını düşünüyordu. "Yine sırıtıyorsun." Masaya yaklaşıp kahveyi bıraktı. "Sen neye taktın söylesene?" Kimi düşünüp gülüyorsun diye sorucak hali yoktu ya. "Komik bir şey varsa söyle,beraber gülelim." Aslan tek kaşını kaldırdı. "Gülmek istiyorsan söyle bana.Hallederim." Emre pes edip geri,kanepeye oturdu.Tam iki saat boş boş oturmuştu.Aksiyon olmayınca iyice sıkılıyordu.Ne yapsın,sakin hayata alışık değildi ki.

"Hepinizi o kadar çok özledim ki!" Sultan hanım ilk Akife,daha sonra Kenana sarıldı. "Haber verseydin almaya gelirdik abla." Akif ablasının elini öpüp gülümsedi. "Gerek yoktu.Hem Oğuz yanımdaydı."  Kenan Oğuza bakıp gülünce sarışın çocuk gözlerini devirmişti.Sahte şeylere gelemiyordu. "Aslan nerde?Daha gelmedi mi?" Oğuz kapıya bakıp sırıttı. "İyi insan lafının üzerine gelir.Sahi,sen hiç lafının üzerine gelmedin dimi dayı?" Sultan hanım oğlunu susturmasını iyi bilirdi,lakin şu an Aslanın yanında gördüğü kişinin hayal olmasını diliyordu...